Architects

Η μεγάλη των «Dillinger» σχολή που ιδρύθηκε το '99 επί εποχής "Calculating Infinity" δείχνει να κρατά ακόμα ψηλά τη φήμη της, με τα δίδακτρα να παραμένουν ακριβά. Ακόλουθοι υπήρξαν πολλοί και αντιγραφείς ακόμα περισσότεροι. Παρ' όλα αυτά υπάρχει και μία τρίτη κατηγορία, αυτή στην οποία ανήκουν τα τέκνα τύπου Architects. Βέβαια, θα μου πείτε, έχουμε ξανακούσει τα ίδια κι απ' άλλους γηραιότερους στο «κουρμπέτι»...

Εδώ όμως μπαίνει το «αλλά» και η δεύτερη παράγραφος. Στην προκειμένη περίπτωση δε μας ενδιαφέρει κύριοι. Τα παλικάρια δείχνουν πολύ ώριμοι, αν και μόλις πήραν το «πτυχίο» τους. Η προσέγγισή τους είναι τόσο δυναμική, που ενδέχεται να εκπλήξει το επιθυμητό target group. Σχετικά με τον δίσκο καθ' αυτό, το ύφος του κυμαίνεται σε κλασσικά μοτίβα. Αποτελείται από mathcore και hardcore χαρακτηριστικά, δεμένα με (έξυπνα) μελωδικά περάσματα που κολλάνε όμορφα κι ωραία, δίχως να ξενίζουν τον ακροατή. Όσον πάλι αφορά την ακραία «core» πλευρά, έχουμε μία άριστη εικόνα της τεχνικής και συνθετικής κατάρτισης των μελών, με κάμποσα «riff-άκια» να σου «μένουν» στο μυαλό. Οι τυπάδες ξέρουν τι κάνουν και δεν πουλάνε σκέτο επιτηδευμένο τσαμπουκαλίκι!

Συμπέρασμα: Εκεί που άλλοι προτιμούν να αναλώνονται σε τεχνικές ανουσιότητες και μελωδικά «πάμε να τ' αρπάξουμε» refrain-άκια, οι Architects έκατσαν, ίδρωσαν και τέλος μας παρέδωσαν ένα δίσκο που έχει ό,τι χρειάζεται ο μέσος οπαδός του ιδιώματος. Το μόνο αρνητικό για κάποιους ίσως είναι η μικρή διάρκεια του album, η οποία φτάνει τα 30 λεπτά. Για μένα, πάλι, πολλές φορές είναι προτιμότερο να έχεις 30 «μπομπάτα» λεπτά, παρά τη προσθήκη 10 επιπλέον που χαλάνε το σύνολο. Προσωπικά συστήνω στους γνωστούς / άγνωστους να σπεύσουν να το τσεκάρουν άμεσα, δίχως φόβο και πάθος. Αν συνεχίσουν έτσι, θα δούμε (;) καρέκλες να τρίζουν. Η αρχή πάντως είναι πολλά υποσχόμενη. Οι «αρχιτέκτονες» «χτίζουν» γερά τη φήμη τους απ' τα θεμέλια και μάλλον βρήκαν ένα (;) ακόμα «στήριγμα»...