Apocalypse Orchestra

Α ρε Quorthon αθάνατε ηγέτη και παντοτινέ διδάσκαλε. Πολλά είναι τα παιδιά που έχεις σπείρει κι ακόμα σπέρνεις στο μεταλικό τούτο κόσμο. Άλλα στο βορά, άλλα στο νότο, ακόμα και στις μακρινές ηπείρους. Εκεί όμως, στην πατρίδα σου, θα ξυπνάνε πάντα τα πιο περήφανα απ' τα τέκνα της κληρονομιάς σου. Ένα από αυτά είναι και οι Apocalypse Orchestra, που πιάνουν το επικό doom και το μπολιάζουν με μεσαιωνική folk μουσική φτιάχνοντας ένα βαρύ, μεγαλοπρεπές μείγμα που τιμά την παρακαταθήκη του Σουηδού τιτάνα.

Το "A Plague Upon Thee" είναι ο δεύτερος δίσκος τους και είναι ένα και δύο και περισσότερα σκαλιά πιο πάνω, σε κάθε σημείο σύγκρισης, από το προηγούμενο. Σαφώς βελτιωμένα φωνητικά, που παραμένουν όμως ιδιαίτερα κρατώντας χαρακτήρα, καλύτερες και πιο συμπαγείς συνθέσεις με μια πολύ, πολύ πιο προσεγμένη παραγωγή που δίνει ένα φυσικότερο και πιο ισορροπημένο ηχητικό αποτέλεσμα, ακόμα και το εξώφυλλο μπορεί να έχει την ίδια λογική αλλά είναι σαφώς ανώτερο. Ο προσανατολισμός της μπάντας μπορεί να φέρνει στο κάδρο τους Eluveitie αλλά το epic doom στίγμα είναι τόσο ισχυρό που καταφέρνει να διαφοροποιήσει επαρκώς τη μουσική τους ώστε να στέκουν σε αυτόνομα πόδια. Αν υπάρχει κάποιο παράπονο για το δίσκο, αυτό μπορεί να είναι μόνο ότι είναι πολύ λίγες οι διακυμάνσεις στη ροή του, με αποτέλεσμα ναι μεν ένα πολύ σφιχτοδεμένο σύνολο αλλά με πολύ λίγες εκπλήξεις στην πορεία. Θα μπορούσε ας πούμε να έχει δυο τρία σημεία παραπάνω που να περνά τα σύνορα προς πιο ακραίες εκφράσεις, στα φωνητικά και ίσως τις κιθάρες. Μικρό όμως το κακό, αν είναι κακό, γιατί είναι αρκετά καλά τα τραγούδια ώστε να μη βγαίνει καθόλου βαρεμάρα, παρά τη μεγάλη διάρκεια που κλείνει οριακά στην ολοκλήρωση μιας ώρας.

Λατρεύω πραγματικά το ότι δεν υπάρχουν πλήκτρα και ψηφιακά υποκατάστατα στο δίσκο. Ότι ακούγεται είναι φυσικό, παραδοσιακό όργανο, από άσκαυλο και οργάνιστρο μέχρι μαντολίνο, λαούτο και άλλα μεσαιωνικά έγχορδα. Εντυπωσιακό πραγματικά σύνολο. Τα backing vocals, στα οποία συνεισφέρει όλη η μπάντα, φτιάχνουν πολύ σωστή βάση με σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της πηγής του οράματος της Apocalypse Orchestra μεγαλώνοντας τον ήχο και τις ερμηνείες τους. Αν και δεν είναι από τους δίσκους που σημειώνεις highlights, τα "Tempest" και "Saint Yersinia" είναι τα κομμάτια που τελικά ξεχωρίζουν στα δικά μου αυτιά.

Δεν ξέρω αν ο όρος medieval doom metal έβγαλε ποτέ νόημα, αλλά αν ναι τότε είναι για τούτον εδώ το δίσκο. Αν σου τραβάει την προσοχή κάτι τέτοιο τότε δώσε μια ευκαιρία στο "A Plague Upon Thee", την αξίζει και θα σε αποζημιώσει απλόχερα.