Khirki, Jacks Full @ An Club, 10/05/24

Είναι που λέτε αυτό το όμορφο φαινόμενο που συμβαίνει όταν ένα δικό μας συγκρότημα έχει βγάλει έναν πάρα πολύ καλό δίσκο που αγαπήθηκε γρήγορα και όταν έρχεται η στιγμή να παρουσιαστεί τούτος ο δίσκος ζωντανά, η συναυλία μετατρέπεται σε γιορτή με πολλούς καλεσμένους. Τέτοια φυσικά είναι η περίπτωση των Khirki, οι οποίοι με τον δεύτερο δίσκο τους, "Κυκεώνας" δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να μπουν στις καρδιές και τα σπίτια μας για άλλη μια φορά, μιας που και η προηγούμενη τους κυκλοφορία, "Κτηνωδία", δεν πέρασε απαρατήρητη. Sold out εντός του An Club λοιπόν. Δεν είναι και λίγο, είναι αυτό το μεταίχμιο μιας μπάντας λίγο πριν εκραγεί να γεμίσει το χώρο όπου γνωρίσαμε για πρώτη φορά όλα τα αγαπημένα μας αθηναϊκά (και όχι μόνο) συγκροτήματα του σήμερα.

Σε έναν ήδη κατάμεστο χώρο, στις εννιάμιση ώρα το πρόγραμμα μας υπόσχεται να ξεκινήσει το rock 'n' roll. Μια υπόσχεση πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα, αφού εντελώς στα πλαίσια του προγράμματος οι Jacks Full ανεβαίνουν στη σκηνή να ζεστάνουν λίγο το χώρο και να υποδεχτούν τους Khirki. Η τριάδα των Jacks Full – πολύ ταιριαστό αν με ρωτάτε το να έχουμε δύο τριάδες ατόμων στη σκηνή – που φέτος κλείνουν και τα δέκα χρόνια ύπαρξής τους, πήρε το ρόλο της εκκίνησης της συναυλίας πολύ σοβαρά, μιας που όλα ξεκίνησαν με εξαιρετικό ήχο από τεχνικής άποψης ενώ η σαουθερνίλα που κουβαλάνε στον ήχο τους οι Jacks Full ήταν μάλλον μια ιδανική περίπτωση για την αποψινή βραδιά. Κάτι σαν τους Black Stone Cherry από το δικό μας χωριό.

Με υλικό που εκτείνεται στις δύο ολοκληρωμένες κυκλοφορίες τους ως τώρα, "Jacks Full" και "Whatever", αλλά και νέα κομμάτια καθώς όπως φαίνεται, είναι έτοιμα τα παιδιά να κυκλοφορήσουν κάτι καινούριο, οι Jacks Full γέμισαν ευχάριστα την ημέρα. Σίγουρα υπήρχε λίγο δημιουργικό άγχος στην επικοινωνία του Μιχάλη με τον κόσμο καθώς έκανε ένα δυο σαρδάμ, κάτι που σε καμία περίπτωση όμως δεν φάνηκε στη μουσική τους απόδοση. Η αλήθεια είναι πως οι καινούριες τους δουλειές με άφησαν να αναμένω πράγματα, καθώς παρόλο που ο καθένας στο πόστο του είναι αρκετά ταλαντούχος, επιμένω ότι έως τώρα καταπιάνονταν με συνθέσεις πιο απλές απ' όσο πραγματικά μπορούν να εκτελέσουν για να δείξουν όλη την αξία τους – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι το αποτέλεσμα δεν είναι άκρως διασκεδαστικό και ανεβαστικό. Μακάρι αυτό να μας έρθει γρήγορα.

Το κυρίως πιάτο, ή στην προκειμένη ποτό, δεν θα αργούσε να σερβιριστεί. Οι Khirki εμφανώς πιο έμπειροι και επαγγελματίες πλέον, αποτελειώνουν στο άψε σβήσε όλες τις σκηνικές προετοιμασίες και δίνουν την έναρξη για ένα πραγματικό rock 'n' roll πανηγύρι. Προτού τα πάρω από την αρχή, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, το πόσο γρήγορα ο κόσμος έχει καταφέρει να αγκαλιάσει τον "Κυκεώνα" μιας που τραγουδούσαμε όλοι τα νέα αλλά και τα παλιά κομμάτια των Khirki με ένα στόμα, μια φωνή. Με ένα setlist πλήρως ισορροπημένο ανάμεσα στα δύο τους «παιδιά», οι Khirki με αέρα μεγάλυο συγκροτήματος ξεκινούν με το φρεσκότατο "Featherless". Θα έλεγα ότι άναψαν τα αίματα κατευθείαν, μα αυτά μάλλον έβραζαν ήδη. Οι Khirki, μεταπηδώντας από τον ένα δίσκο στον άλλο, μας προσέφεραν εξαιρετικές επιλογές από τα κομμάτια τους, με διάθεση και συγκίνηση πρόδηλες.

Το πρώτο πέρασμα από την "Κτηνωδία" έθεσε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά για την ενέργεια της βραδιάς και μεταξύ μας, από εκείνη τη στιγμή, δεν έπεσε ποτέ προς τα κάτω. Το εκπληκτικό "The Watchers Of Enoch" έδειξε τη δύναμή του σκηνή. Τη δύναμη του που επίσης όλο και μεγαλώνει στη θέση του μπροστάρη του συγκροτήματος έδειξε και ο Δήμος, ο οποίος συναυλία με τη συναυλία φαίνεται να ξεπερνάει τις ντροπές, πλέον χωρίς ποτέ να δείχνει άβολος ή υπερβολικός, και να έχει μια τέτοια ισότιμη επαφή με τον κόσμο που μοιάζει πανεύκολο για τους Khirki να τους φέρουν όλους εκεί που χρειάζεται. Με περίσσια ευκολία οδηγεί το κοινό να ανοίξει τους φακούς του κινητού του με τα υπόλοιπα φώτα σβηστά για να επιδοθεί σε ένα δυναμικό και εγκάρδιο sing along, όπου πρώτη φορά εμφανίζεται στο παγιωμένο πλέον "Medea".

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το κρυφό χαρτί των Khirki. Στην πραγματικότητα προτού καν ξεκινήσει το "Medea", ήδη από το "Wolf's Lament", το μέλος 3,5 των Khirki, Χρήστος Κωνσταντινίδης, τους συνοδεύει με το βιολί του στα κομμάτια στα οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι να πούμε, και από τις μετρημένες φορές εντός του An club που και βλέπουμε βιολί, μα το ακούμε κιόλας. Τον αποχωριζόμαστε για λίγο στα "Raging Bull" και "Your Majesty" που στρέφουν τα πάντα στην πιο ενεργητική πλευρά των Khirki, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο των τριών κομματιών της «τριλογίας της θάλασσας» όπως την ονομάζουν και οι ίδιοι οι Khirki. Το βιολί έχει πάλι την τιμητική του, και το "Father Wind", η προσευχή στους θεούς της θάλασσας, έχει κερδίσει τη φωνή μας σαν άλλη σειρήνα, αφού το τραγουδάμε μεθυσμένοι – όχι απαραίτητα από το αλκοόλ.

Ο Ποσειδώνας στέλνει καλό οιωνό τον μικρό, λούτρινο αγριόχοιρο της μυθολογικής Κίρκης να μας φυλά πάνω στους ενισχυτές, και αφού παλέψουμε με την αγριεμένη black metal φύση του "The Heart Of The Sea", μας περιμένουν οι "Συμπληγάδες", που τις ξεγελάμε σαν να ήταν αρχάριες, και περνάμε από μέσα τους κρατώντας τες ανοιχτές με τις φωνές μας. Από τους πιο εγκάρδιους τραγουδιστικούς ύμνους που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Λίγο πριν το τέλος και το τελικό χτύπημα, η "Hekate" δεν προμηνύει το θάνατο μα τη ζωή, αφού στο τέλος, ο Ορέστης παίρνει το μικρόφωνο για να τον βοηθήσουμε στη γιορτή των γενεθλίων του Δήμου – ιδανική μέρα να έχεις γενέθλια ενώ από κάτω ο κόσμος δοξάζει με το δίκιο του τη μουσική σου. Το διαχρονικό "Bukovo" κλείνει με θράσος και αλληλέγγυα βία τη βραδιά, μια βραδιά που ένα μόνον αρνητικό είχε. Ότι ίσως ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τους Khirki σε έναν χώρο αγαπημένο μα περιορισμένης χωρητικότητας σαν το An Club, γιατί πια δεν θα τους χωράει. Οι Khirki απέδειξαν ότι με τη φετινή τους δουλειά έφτασαν αυτό το μεταίχμιο που με λίγη ακόμη δουλειά, είναι έτοιμοι να βγουν έξω και να φτάσουν το επίπεδο όλων των εγχώριων συγκροτημάτων που θεωρούμε τεράστια. Θα είμαστε εκεί να τους στηρίζουμε και να το ζήσουμε μαζί τους.

Φωτογραφίες: Παντελής Κουρέλης