Freedom Candlemaker: «Ήταν συνειδητή απόφαση να αλλάξω ήχο σ' αυτόν τον δίσκο»
Μια γραπτή επικοινωνία με τον δημιουργό του καινούργιου άλμπουμ "Beaming Light" γίνεται η αφορμή για να γεννηθούν ευγενικά και όμορφα συναισθήματα
Ο Freedom Candlemaker είναι ένας ταλαντούχος μουσικός που τα μουσικά του εγχειρήματα να έχουν πέσει στην αντίληψη σας με την υπογραφή Λευτέρης Μουμτζής. Οι ακροατές προτιμά να τον θυμούνται ως Freedom Candlemaker και δηλώνει αναποφάσιστος για το είδος στο οποίο ανήκει η μουσική του. Εμείς από την άλλη αναρωτιόμαστε για την έμπνευση πίσω από το χαρακτηριστικό "Astral Body" και βρίσκουμε τις απαντήσεις μέσα από τα λεγόμενα του.
Μέσα από κάθε δίσκο σας φαίνεται να δημιουργείται ένας ήρωας, ποια είναι τα κύρια ερεθίσματα που σας εμπνέουν να στραφείτε στη δημιουργία μελωδιών;
Μελωδίες προκύπτουν σε διάφορες φάσεις. Για να κρατήσω όμως μια μελωδία και να την δουλέψω συνήθως χρειάζεται και ένας στίχος, μια ιδέα που να έρχεται μαζί, ούτως ώστε να μου δείχνει το δρόμο για ένα τραγούδι, μια ιστορία που θέλει να γεννηθεί.
Ποιες είναι για εσάς οι ιδανικές συνθήκες για να γράψετε μουσική; Έχουν αλλάξει μέσα στο χρόνο ή τον τόπο που βρίσκεστε;
Νομίζω δεν έχω βρει τις ιδανικές συνθήκες. Πολλές φορές είναι επίπονη διαδικασία. Εννοείται ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες ανάλογα με το πού βρίσκομαι. Όταν κατοικούσα στο Λονδίνο, το υπνοδωμάτιό μου ήταν αποκλειστικά ο χώρος που έγραφα και ηχογραφούσα (demo) τη μουσική μου. Πλέον μπορεί να είναι οπουδήποτε. Δεν γράφω πολύ τελευταία αλλά οι τελευταίες φορές που έχω γράψει ήταν στο σπίτι της αδερφής μου στην εξοχή και όταν καθίσω σε πιάνο. Οι ιδανικές συνθήκες πιστεύω είναι άπλετος χρόνος και ένα στούντιο με ησυχία. Ή ένα στούντιο στην εξοχή.
Στον καινούργιο σας δίσκο, "Beaming Light", δίνεται το έναυσμα για την αναζήτηση της ελευθερίας στον ακροατή. Από πού αντλήσατε την έμπνευση και ποιος ο στόχος του καινούργιου μουσικού εγχειρήματος σας;
Τα κομμάτια αυτά γράφτηκαν μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά άρχισαν να δένουν σαν μια ιδέα και ένας δίσκος στην πορεία, ειδικά μετά την έναρξη των ηχογραφήσεων πριν περίπου δύο χρόνια. Μέσα από αυτή την διαδικασία ωρίμασα και εγώ, αλλά και τα νοήματα των τραγουδιών για μένα. Και αυτό που γεννάει μέσα μου αυτή η δουλειά είναι η αίσθηση της ελευθερίας και του δικαιώματος στη χαρά. Ο στόχος είναι να ακουστεί και να επικοινωνήσει με οποιοδήποτε τρόπο αυτό το υλικό.
Από την αρμονία της κλασσικής κιθάρας και την γλυκιά μελαγχολία του "Now Happiness" (2016), το πρωταγωνιστικό ρόλο αυτήν τη φορά παίρνουν η ηλεκτρική κιθάρα και τα τύμπανα. Αυτή η αλλαγή πού οφείλεται;
Ήταν συνειδητή απόφαση να αλλάξω ήχο σε αυτό το δίσκο γιατί ήταν τέτοια και τα κομμάτια που είχα γράψει. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καθαρή εικόνα για το πώς ήθελα ακριβώς να βγούνε σε αντίθεση με προηγούμενες δουλειές εξού και πήγα στο φίλο μου ‘Αλεξ Μπόλπαση για να το δουλέψουμε μαζί. Στο σχηματισμό του ήχου βοήθησαν επίσης αρκετά τα τύμπανα του Μιχάλη Καπηλίδη και οι ιδέες του Δημήτρη Φόκεν στις κιθάρες και τα strings. Ήμουν ανοικτός σε όλα και ο Άλεξ πήρε το όραμα που είχα για το vibe του δίσκου και το μετέφρασε ηχητικά όσο καλύτερα γινόταν.
Το Λονδίνο είναι μια πάρα πολύ δύσκολη πόλη και νομίζω αυτό θα σας το πει οποιοσδήποτε μουσικός ρωτήσετε που έχει ζήσει εκεί, ανεξαρτήτου εθνικότητας
Ακούγοντας τη μουσική σας είναι πολύ εύκολο να συγκαταλεγείτε στους καλλιτέχνες που η ιδιοσυγκρασία τους ταιριάζει στο μουσικό κλίμα του Λονδίνου. Τι ήταν αυτό που σας έφερε ξανά στην Κύπρο;
Το Λονδίνο είναι μια πάρα πολύ δύσκολη πόλη και νομίζω αυτό θα σας το πει οποιοσδήποτε μουσικός ρωτήσετε που έχει ζήσει εκεί, ανεξαρτήτου εθνικότητας. Εγώ αυτό που ήθελα να κάνω δεν ταίριαζε με τον τρόπο που ζούσα στο Λονδίνο πλέον. Πήρα αυτά που είχα να πάρω από εκεί πιστεύω και από επιρροές και από φιλίες και συνέχισα το δρόμο μου. Νομίζω σημασία έχει αυτό που κρατάς μέσα σου από την κάθε εμπειρία και δεν χρειάζεται η εμπειρία αυτή να διαρκεί για πάντα.
Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην μουσική σκηνή της Κύπρου; Σε τί βαθμό συνέβαλε σε αυτήν η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Louvana Records;
Πιστεύω πως είμαστε στην καλύτερη φάση που έχουμε υπάρξει ποτέ. Βλέπω αρκετούς πολύ νέους, ακομπλεξάριστους, να βγαίνουν έξω, με δικές τους μουσικές και ιδέες και αυτό με κάνει πολύ αισιόδοξο. Και επίσης να κυκλοφορούν δισκογραφικές δουλειές. Πιστεύω η Louvana Records έχει συμβάλει ανοίγοντας κάπως το δρόμο στην ιδέα ότι είναι οκ να φτιάχνεις δική σου μουσική, και μέσα από τις κυκλοφορίες μας, αλλά κυρίως μέσα από το Μουσικό Χωριό Φέγγαρος, αλλά και το ίδιο το φεστιβάλ Φέγγαρος που έχει φιλοξενήσει αμέτρητα ονόματα τα οποία δεν είχε δει ποτέ το νησί.
Η έμπνευση είναι το σώμα σε συνδυασμό με το αχανές τοπίο που είναι ταυτόσημο με την ελευθερία
Ποια είναι η έμπνευση γύρω από το videoclip του τραγουδιού "Astral Body" και ποια η συμβολή του φωτογράφου Filep Motwary σε αυτό και συνολικά στο artwork του δίσκου;
Το artwork του δίσκου είναι ουσιαστικά όλο βασισμένο στη φωτογράφιση που κάναμε με τον Filep Motwary, ο οποίος εκτός από φωτογράφος είναι και συγγραφέας, επιμελητής εκθέσεων και δημοσιογράφος. Είναι επίσης και ο παλαιότερος μου φίλος από την εφηβεία. Το video clip ήταν μια δική του σύλληψη το οποίο βασίστηκε αρχικά στο κόνσεπτ της φωτογράφισης και μετά επεκτάθηκε σαν ιδέα. Η έμπνευση είναι το σώμα σε συνδυασμό με το αχανές τοπίο που είναι ταυτόσημο με την ελευθερία.
Πολλοί καλλιτέχνες έρχονται σε δύσκολη θέση όταν καλούνται να απαντήσουν σε ποιο είδος ανήκει η μουσική τους. Εσείς έχετε δηλώσει πως ο δίσκος δεν ανήκει σε κανένα είδος. Γιατί προτιμάτε από την πλευρά σας αυτήν την μη- κατηγοριοποίηση;
Επειδή προσωπικά δεν μπορώ να διαλέξω genre και να πω είναι αυτό, για τον συγκεκριμένο δίσκο. Καλύτερα να το κάνει ο καθένας για τον εαυτό του. Ξέρω ότι δυσκολεύει τον κόσμο και τους δημοσιογράφους και λυπάμαι για αυτό. Eννοώ κανένας καλλιτέχνης δε θα σου πει παίζω αυτό το genre. Εκτός αν είναι κάτι πολύ εξειδικευμένο.
Μέσα από τις ευγενικές μελωδίες σας διακρίνεται μια διαρκής αναζήτηση της παιδικής τρυφερότητας που είχαμε όλοι κάποτε. Αυτός ο τρόπος είναι η δίκη σας απάντηση στην καθημερινή βιαιότητα της ενήλικής ζωής μας;
Είναι για μένα αυτό που μας ενώνει με τον πραγματικό εαυτό μας. Και όχι μόνο η τρυφερότητα που παίρνουμε, αλλά και που μπορούμε να δώσουμε. Στον εαυτό μας και κατ’επέκταση και στους άλλους. Η βιαιότητα είναι άλλωστε μια εκδοχή της πραγματικότητας. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές.
Τί ακούσατε τελευταία και σας ενθουσίασε;
Με ενθουσίασε ο τελευταίος δίσκος του Jacco Gardner, το Somnium. Μου αρέσει πολύ ο δίσκος των Kalbells, έχω λιώσει τον τελευταίο των Son Lux το Brighter Wounds, μου άρεσε ο τελευταίος, επίσης, του Moses Sumney και ακούω πολύ το δίσκο της Eleni Era που μόλις κυκλοφορήσαμε με τη Louvana, το Rise Love. Με ενθουσίασε επίσης ο Mo Evans, μια πολύ ενδιαφέρουσα φωνή, με τον οποίο μοιράστηκα τυχαία τη σκηνή στο Λονδίνο το περασμένο Δεκέμβριο.
Προτιμάτε ο ακροατής να σας θυμάται σαν Λευτέρη Μουμτζή ή σαν Freedom Candlemaker;
Freedom Candlemaker.
Μελλοντικά σχέδια;
Στις 13 του Απρίλη έχουμε την ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στην Αθήνα, στο Ρομάντσο και είμαι πολύ ενθουσιασμένος για αυτό. Θέλω να παίξω όσο περισσότερο μπορώ live αυτό το υλικό. Ταυτόχρονα μέσα στον Απρίλη θα κυκλοφορήσουν και κάποια remixes από το "Beaming Light", ίσως και σε μορφή ενός Remixes EP, θα δούμε. Θα ήθελα επίσης να αρχίσω να ηχογραφώ τον επόμενο δίσκο πριν το τέλος του χρόνου.
Ευχαριστώ.
Και εγώ. Πολύ.
Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Beaming Light" από την Αθανασία Χρυσανθοπούλου.