Rob Halford: «Αυτοί είναι οι 10 πιο αγαπημένοι μου δίσκοι όλων των εποχών»

Ο frontman των Judas Priest, Rob Halford, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone, σχολίασε τους δέκα πιο αγαπημένους του δίσκους όλων των εποχών.

Υπενθυμίζεται, πως ο θρυλικός τραγουδιστής, ήταν ένας από τους καλεσμένους καλλιτέχνες οι οποίοι υπέβαλλαν τις προσωπικές τους επιλογές όσον αφορά τους καλύτερους δίσκους ανεξαρτήτως εποχής και ιδιώματος, με αποτέλεσμα την ανάδειξη της νέας λίστας με τα 500 καλύτερα αλμπουμ όλων των εποχών από το Rolling Stone.

O Halford, ανέφερε τους εξής δίσκους, προσφέροντας και έναν σχολιασμό για την κάθε του επιλογή, αναφορικά με το πως διαμόρφωσε την προσωπική του εξέλιξη:

1. Black Sabbath - "Black Sabbath" (1970)

«Επέλεξα τον πρώτο τους δίσκο, γιατί όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μπάντες, οι δύο πρώτοι είναι αυτοί που καθορίζουν τον ήχο σου. Αυτό το άλμπουμ ήταν το πρώτο που έδειξε πως πρέπει να ηχεί το heavy metal, ο τόνος, η δομή του υλικού, η μοναδική φωνή του Ozzy. Είναι κομβικός δίσκος στην δισκογραφία τους».

2. Led Zeppelin - "Led Zeppelin" (1969)

«Το θέμα με το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι πως αποτελεί μετάβαση σε ένα πιο σκληρό ήχο, ενώ κρατά ακόμη αρκετές blues αναφορές. Μάλιστα, παραδέχονται πλήρως πως τα blues ήταν το βασικό σημείο αναφοράς στην δισκογραφία της μπάντας».

3. Queen - "Queen II" (1974)

«Οι Priest είναι σαν τους Queen γιατί δεν υπάρχουν δύο ίδιοι δίσκοι τους. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τους Queen. To "Queen II" δείχνει την περιπετειώδη πλευρά τους. Ο ήχος τους ξεκίνησε να γίνεται πιο πανοραμικός. Τα όρια της μουσικής τους, ειδικά στα φωνητικά εξαπλώθηκαν.Το φωνητικό κομμάτι ήταν επιδραστικό για μένα. Μου έμαθε πολλά».

4. The Beatles - "A Hard Day's Night" (1964)

«Αυτό ήταν δύσκολο γιατί πήγαινα για το "Sgt. Peppers..." εδώ όμως υπάρχει κάτι όσον αφορά τον τόνο του δίσκου. Τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ αποτυπώνουν ιδανικά μια μπάντα που πραγματικά αλλάζει και εξελίσσεται αρκετά μουσικά, όπως κάνουν οι ώριμοι καλλιτέχνες».

5. The Rolling Stones - "Get Yer Ya-Ya's Out" (1970)

«Επέλεξα ένα live άλμπουμ από τους Rolling Stones γιατί, αν έχεις δει αυτή την μπάντα ζωντανά επί σκηνής, ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλη σαν και αυτούς».

6. Deep Purple - "Machine Head" (1971)

«Διάλεξα το "Machine Head" γιατί είναι επιθετικό και πολύ έντονο. Υπήρχε πάντα αυτή η συζήτηση για το εάν οι Deep Purple είναι μια hard rock ή μια heavy metal μπάντα. Για εμένα ηχούν πραγματικά heavy, και περιοδεύσαμε και μαζί τους. Αυτός ο δίσκος δουλεύει πολύ καλά για μένα».

7. The Jimi Hendrix Experience - "Axis: Bold As Love" (1967)

«Ποτέ δεν κατάλαβα πως οι κιθαρίστες τα καταφέρνουν. Ήμουν πάντα αυτό το αγανακτισμένο άτομο που έπιανε κιθάρα για να μάθει αλλά δεν τα κατάφερνε. Ο Jimi Hendrix όμως είναι μαεστρικός. Όλα όσα έκανε εκείνη την εποχή ήταν μοναδικά, ο τρόπος όμως που συνέθεσε τη μουσική αυτού του άλμπουμ είναι πραγματικά ξεχωριστός».

8. David Bowie - "The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars" (1972)

«Ένας καλλιτέχνης που ταξίδευε τους οπαδούς του. Ποιό να είναι άραγε το πραγματικό του πρόσωπο, ο καλύτερος δίσκος του; ¨Ημασταν όλοι τόσο ενθουσιασμένοι κάθε φορά που ο Bowie ανακοίνωνε νέο δίσκο, και από όλους, αυτός εδώ με αγγίζει γιατί τον είχα δει ζωντανά στην "Ziggy Stardust Tour" στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έπαιξε πρακτικά όλο τον δίσκο και μαγεύτηκα με την αφοσίωσή του και όσα έκανε επί σκηνής. Ο Bowie ήταν ο Ziggy Stardust».

9. Cream - "Disraeli Gears" (1967)

«Ένα υπέροχο παράδειγμα της ιδιοφυίας και του μουσικού ταλέντου τριών ανθρώπων. Είναι πολύ δύσκολο να δουλέψει μια μπάντα ως τρίο, και ο τρόπος που οι Baker, Bruce και Clapton τα κατάφεραν τους μετατρέπει σε μια μοναδική μπάντα».

10. Pantera - "Cowboys From Hell" (1990)

«Οι Pantera είχαν πραγματικό αντίκτυπο με την κυκλοφορία του "Cowboys From Hell". Αν έχεις γνώση της rock μουσικής, ξέρεις πως στις αρχές κάθε δεκαετίας συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα. Όταν άκουσα τον δίσκο ήξερα πως θα αλλάξει το metal. Αυτό το μοναδικό στυλ της μπάντας θα άλλαζε τον κόσμο. Όλοι γνωρίζουμε τόσα πράγματα για αυτό το συγκρότημα και συγκεκριμένα για τον Dimebag, που ήταν η κινητήριος δύναμη. Η συνέχειά τους ήταν εξίσου ποιοτική αλλά εδώ είναι που πέτυχαν κάτι σπουδαίο».

Μπορείτε να δείτε αναλυτικά τον σχολιασμό του Rob Halford για κάθε δίσκο εδώ.