Yakuza

Όντας ένα από εκείνα τα ελάχιστα γκρουπ που αυτοχαρακτηρίζονταν ως avant-garde metal πάνω απο μια 20ετία πριν, οι Yakuza από το Chicago είναι μία από τις πολύ σημαντικές μικρές ή cult αν προτιμάς, metal μπάντες. Τα ίχνη τους χάθηκαν πριν 11 χρόνια με το "Beyul" του 2012, στο σήμερα όμως οι Yakuza επιστρέφουν απροσδόκητα και η προφανής απορία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τί άλλαξε κι αν η καλλιτεχνική τους πρόταση εξακολουθεί να ακούγεται σχετική.

Λοιπόν, τίποτα δεν άλλαξε. Οι Yakuza συνεχίζουν από εκεί που είχαν μείνει κι εξακολουθούν να πατάνε πάνω στο απόλυτα προσωπικό στυλ τους - ένα στυλ που είναι σχεδόν αδύνατον να χαρακτηριστεί. Ορμητικές prog/sludge κιθάρες, σποραδικά σαξόφωνο ή κλαρινέτο, παράξενα και συχνά άτονα φωνητικά, νευρικό rhythm section και ιδέες που κινούνται συνεχώς από το σχηματισμένο προς το ασχημάτιστο, είναι κάποια βασικά και σταθερά χαρακτηριστικά της μουσικής τους. Σε σχέση με την μάλλον κορυφαία τους δουλειά "Way Of The Dead" του 2002, οι σημερινοί Yakuza έχουν λίγο λιγότερες core υπόνοιες, διατηρούν όμως παραλληλίες που δημιουργούν μια μακρινή συγγένεια με σχήματα όπως οι παλιοί Mastodon ή ακόμα και οι Cave In.

Με όλα αυτά κατά νου, το "Sutra" είναι ένα άλμπουμ που ξεκινάει ορμητικά κι επιθυμεί να σε παρασύρει στις άγρια ψυχεδελικές του ατμόσφαιρες. Τα φωνητικά του Bruce Lamont είναι συχνά εκτός τόνου, κάτι που όμως μάλλον προσθέτει πόντους στο πόσο παράξενη είναι η εμπειρία, πάντα σε συνάρτηση με την συνθετική παραδοξότητα της μουσικής. Το άλμπουμ παίρνει λίγο χρόνο πριν αρχίσει να απογειώνεται, όταν έρχεται όμως το πρώτο τζαμάρισμα του σαξοφώνου στο εξαιρετικό "Echoes From The Sky", το νερό έχει πια μπει στο αυλάκι. Μαζί με το μελωδικό "Embers" και την διαστημική βαρύτητα του "Capricorn Rising", οι Yakuza έχουν ήδη συγκροτήσει εδώ μια πολύ δυνατή τριάδα τραγουδιών.

Σε κάτι περισσότερο από 50 λεπτά, το "Sutra" ξεδιπλώνει μια πλήρη συλλογή συνθέσεων και ιδεών. Τα "Walking God" και "Psychic Malaise" πρέπει να προσμετρηθούν στις σημαντικές στιγμές του δίσκου, με το όμορφο πάντρεμα ανάμεσα στο heaviness και τις αναπάντεχες μελωδίες. Ωστόσο, ο κόσμος των Yakuza είναι ένας κόσμος με πολλά χρώματα αλλά και αναμφισβήτητο σουρεαλισμό. Χωρίς να είναι δύσκολος στο αυτί, απαιτεί από τον ακροατή μια κάποια προτίμηση και αγάπη προς ακούσματα περιπετειώδη και ανορίοτα. Επιπροσθέτως, προτείνονται οι επαναληπτικές ακροάσεις – αυτή εδώ δεν είναι μια δουλειά που θα σου αποκαλυφθεί αμέσως.

Οι Yakuza επιστρέφουν με ένα πολύ δυνατό και καλοδουλεμένο άλμπουμ που αποδεικνύει ότι, στα χρόνια που μεσολάβησαν, δεν βρέθηκε κάποιο γκρουπ να αντικαταστήσει το μοναδικό τους στυλ. Το "Sutra" αποτελεί ένα ακόμα άξιο βήμα - το έβδομο - μιας ποιοτικής δισκογραφίας και, παρά το γεγονός ότι η πρόταση τους δεν ηχεί τόσο επίκαιρη πλέον, θυμίζοντας αρκετά την δεκαετία των 00s, είναι ικανό να προσφέρει εκπλήξεις και συγκινήσεις σε όσους επιθυμούν το metal τους μπολιασμένο με προσωπικότητα και μπόλικη διάθεση πρωτοπορίας.

Bandcamp