The Killers

Ανοίξτε το Google Maps και ψάξτε για την πόλη Nephi στην πολιτεία της Utah. Το όνομα της πόλης είναι από έναν 'ήρωα' των Μορμόνων. Σπίτια το ένα δέκα μέτρα από το άλλο, 5,000 ψυχές στη μέση του πουθενά, μια ήσυχη πόλη που ξέρουν να ζούν σύμφωνα με τα λεγόμενα του γεννημένου και μεγαλωμένου εκεί Brandon Flowers ("Quiet Town"). Πρίν τη λάμψη του Las Vegas, υπήρχε αυτή η μικρή πόλη που με νοσταλγία κοιτάει τώρα πίσω ο Flowers. Μετά τα arena crowd pleasers του "Imploding The Mirage", μόλις έναν χρόνο μετά, το πόδι φεύγει από το γκάζι και με διάθεση νοσταλγίας οι Killers μας πηγαίνουν -όπως και στο "Sam’s Town"- στα ενδότερα της Αμερικής, αυτή που δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι από εμάς στην άλλη όχθη, αυτής της Αμερικής που περιέγραφε και ο Springsteen στο "Nebraska" και το "Pressure Machine" βγάζει την ίδια ενέργεια και υπάρχουν πολλές επιτηδευμένες ομοιότητες, πχ στο "Terrible Thing" οι Killers χρησιμοποίησαν τον ίδιο ακριβώς εξοπλισμό με το Boss από το μακρινό 1982.

Το άλμπουμ αυτό δύσκολα θα ακουστεί Live, δεν είναι μια κυκλοφορία για να ικανοποιήσει χιλιάδες αλαλάζοντες οπαδούς της μπάντας σε μια αρένα, αλλά είναι μια κατάθεση ψυχής του ίδιου του Flowers σε μια -μάλλον ηθελημένη- προσπάθεια να αναδειχθεί ως ο Springsteen του σήμερα και όσο ιερόσυλο και αν ακούγεται, τουλάχιστον προσπαθεί με ειλικρίνεια, σεβασμό και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν γράφει όμορφους στίχους. Όσο περισσότερο το ακούω βέβαια, μάλλον το "Pressure Machine" θα ταίριαζε περισσότερο για προσωπικός του δίσκος και όχι κάτω από το label των Killers. Από την άλλη, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως η άλλη όψη του νομίσματος το οποίο είχε στη μια όψη του το "Sam’s Town". Επιστρέφει στην πόλη και μας διηγείται για κάποιον hillbilly που τον έπιασαν για ναρκωτικά ("West Hills"), για ένα gay που σκέφτεται την αυτοκτονία ("Terrible Things"), για τις τάσεις φυγής από τη μικρή αυτή dead-end town σε μια όμορφη συνεργασία με την Phoebe Bridgers ("Runaway Horses"). Η θρησκευτική πίεση να είσαι καλός χριστιανός αντιπαρατίθεται με την άγρια ανθρώπινη φύση και την απομόνωση. Δεν είναι τυχαίο το εξώφυλλο, ούτε οι εισαγωγές στα περισσότερα τραγούδια με mono ηχογραφήσεις κατοίκων του Nephi που μιλάνε για το πώς ζούνε στη μικρή αυτή πόλη.

Πέρα από τον εσωτερικό, νοσταλγικό και μελαγχολικό πυρήνα του άλμπουμ, δεν χρειάζεται να είσαι από μια μικρή πόλη της Utah για να συνδεθείς με τα λόγια του Flowers. Πολλά από τα εφηβικά όνειρα είναι κοινά, οι ελπίδες, οι βόλτες με το αμάξι ("In The Car Outside"), το διαβόητο what-if που τώρα όλοι εμείς οι 'γέροι' σκεφτόμαστε για το πώς θα άλλαζε η ζωή μας αν παίρναμε άλλες αποφάσεις ("In Another Life") και εν τέλει η ελπίδα παρά τις κακουχίες, δυσκολίες και αναποδιές όπως όμορφα περιγράφει στο κλείσιμο με το "The Getting By". Είναι μια διαφορετική πρόταση από τους Killers που απαιτεί χρόνο, προσοχή και περισσότερο από μελωδίες (που υπάρχουν φυσικά) είναι από τις περιπτώσεις που οι στίχοι κουβαλάνε τη μεγαλύτερη βαρύτητα.