Maladie

Αν και το εξώφυλλο των Γερμανών παραπέμπει σε τεχνική death metal μπάντα, ευτυχώς οι Maladie είναι αρκετά περισσότερα από αυτό. Είναι πρωτοπόροι, και - αν και ο βασικός τους άξονας είναι το death metal - δεν διστάζουν να πειραματιστούν σε έναν ακόμα δίσκο. Κάτι που ωστόσο δεν είναι νέο για αυτούς - και τους φίλους τους . εδώ και χρόνια το κάνουν με επιτυχία. Έτσι η 9-μελής (!) μπάντα από το Ludwigshafen κεντρίζει για ακόμα μια φορά το ενδιαφέρον μας με τη νέα της δημιουργία.

Στο τρίτο τους LP, μετά τα "...Plague Within..." και "...Still...", αλλά και το 40λεπτο EP "...Symptoms...", οι Γερμανοί δίνουν περισσότερη βαρύτητα στο σαξόφωνο σαν βασικό όργανο της μπάντας. Μέσα από τις μακροσκελείς - ως επι το πλείστον - συνθέσεις του "...Of Harm And Salvation..." διακρίνεται ένας γόνιμος συνδυασμός ακραίου metal (death/black) με jazz στοιχεία και αρκετή θεατρικότητα. Τεχνικά riff και lead, μελωδικά ρυθμικά αλλά και ανελέητο blastbeat, πιάνο και τσέλο για την ατμόσφαιρα και φωνητικά που κυμαίνονται από σχιστά και growls, μέχρι και καθαρά, είναι μερικά από τα κύρια συστατικά που απαρτίζουν το άλμπουμ. Τα τελευταία μάλιστα παίζουν σημαντικό ρόλο στη θεατρικότητα του όλου εγχειρήματος, προσθέτοντας αρκετά στο avant-garde στοιχείο.

Το βασικό προτέρημα του "...Of Harm And Salvation..." είναι η ποικιλία των διαφορετικών ειδών που μπλέκει τόσο από σύνθεση σε σύνθεση, αλλά και. Ενώ θα μπορούσε να αποτελεί τελικά την αχίλλειο πτέρνα του άλμπουμ, ο τρόπος που δένουν μεταξύ τους δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Οπότε ένα κομμάτι, όπως το "Oblivio"  μπορεί να ξεκινά ως brutal death metal, να συνεχίζει σε μελωδικό black, να περνάει μετά σε πιο τεχνικό, σχεδόν progressive, φάσμα, ενώ λίγα λεπτά μετά αποκτά μια Arcturus θεατρικότητα και έναν Ulver-ικό ηλεκτρισμό, για να κλείσει και πάλι με death metal. Και όλα αυτά χωρίς κάτι να φαντάζει παράταιρο.

Συνοψίζοντας, το "...Of Harm And Salvation..." αποτελεί μάλλον το πιο πειραματικό - μέχρι το επόμενο - εγχείρημά των Maladie. Αλλά και το πιο πετυχημένο, αρκεί να αντιμετωπιστεί ως το απαιτητικό άκουσμα που είναι. Όπως και να έχει αξίζει να τσεκάρετε το "Profunditas", την πιο προσιτή σύνθεση του δίσκου.

Bandcamp