Love Amongst Ruin

Ήταν Οκτώβριος του 2007 όταν ο Steve Hewitt μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια εγκατέλειψε το drumkit των Placebo. Η περιοδεία προώθησης του "Meds" είχε μόλις λήξει και ο Steve βρέθηκε αντιμέτωπος με την δεύτερη σημαντικότερη απόφαση της καριέρας του (την πρωτιά θα έχει φυσικά πάντα η απόφαση να αφήσει τους Breed και να επιβιβαστεί στο ξέφρενο όχημα του Brian Molko λίγο πριν το ομώνυμο ντεμπούτο των Placebo). Το μονοπάτι της λογικής έδειχνε προς το στούντιο, ενώ το άλλο, το εύκολο αλλά ριψοκίνδυνο, προς την pub. Προδωμένος από την εγωμανία του πρώην «συνεργάτη» του πήρε την απόφαση να απομακρυνθεί από την σκιά του και, ως άλλος Grohl, να ηγηθεί στο δικό του προσωπικό σχήμα. Ομοιότητα ανάμεσα στους δυο καλλιτέχνες βρίσκουμε επίσης στην κίνηση να εγκαταλείψουν τα ντραμς και να αναλάβουν την κιθάρα και τα φωνητικά.

Από τις πρώτες ημέρες των Love Amongst Ruin, ο Hewitt επιστράτευσε αρκετό κόσμο όπως τον John Thorne, μπασίστα των Lamb, αλλά και τον Paul Corkett, παραγωγό του "Black Market Music". Παρ' όλα αυτά το ομώνυμο ντεμπούτο των Love Amongst Ruin δεν τράβηξε την αναμενόμενη προσοχή και αυτό γίνεται ξεκάθαρο από τα views των δυο single στο youtube. Η κάθε εποχή έχει και τους δικούς της τρόπους σφυγμομέτρησης.

Αμέσως μετά την περιοδεία για το ντεμπούτο του, o Hewitt ασχολήθηκε με την συγγραφή νέων κομματιών, ενώ δίπλα του βρισκόταν πλέον στο μπάσο ο Perry Bamonte (επί μια δεκαετία στους Cure), αλλά το "Lose Your Way" δεν κατάφερε να φτάσει στα ράφια των δισκοπωλείων μέχρι τον φετινό Ιούνιο. Αρκετά μεγάλη η καθυστέρηση αλλά το αποτέλεσμα δείχνει να τον δικαιώνει, αφού ο δεύτερος δίσκος των Love Amongst Ruin περιέχει οχτώ πολύ ενδιαφέρουσες συνθέσεις.

Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το εν λόγω σχήμα, οι Love Amongst Ruin παίζουν ένα ατμοσφαιρικό εναλλακτικό rock, το οποίο σε σημεία παραπέμπει στους Placebo, αλλά όχι με τόσο ξεκάθαρο τρόπο ώστε να ενοχλήσει ούτε τον Molko αλλά ούτε τον ίδιο τον Hewitt, ο οποίος μάλλον θα προτιμούσε να μην υπήρχε καμία αναφορά στο πρώην συγκρότημά του σε κριτική της νέας του προσπάθειας. Όπως και να 'χει, οι Love Amongst Ruin στα δυνατά κομμάτια τους έχουν ομοιότητες είτε με τις εμπορικές προσπάθειες των Paradise Lost και Apoptygma Berzerk ("Lose Your Way"), είτε με τις rock εξάρσεις των Kasabian ("Swan Killer"). Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και πολλές  ατμοσφαιρικές στιγμές είτε με post-rock επιρροές είτε με αναφορές στους Depeche Mode. Όλα τα παραπάνω αποτελούσαν πτυχές του πολύπλευρου electrorock των Placebo αλλά χωρίς την χαρακτηριστική χροιά του Molko οι ομοιότητες είναι δυσκολότερο να αποκαλυφθούν.

Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι ο Steve Hewitt καταφέρνει να ανταπεξέλθει επάξια και στους τρεις ρόλους που έχει αναλάβει. Η σύνθεση των κομματιών είναι αξιόλογη και ενδιαφέρουσα, ο ρόλος της κιθάρας είναι καθοριστικός στον ήχο του συγκροτήματος, ενώ τα φωνητικά του Hewitt χωρίς να έχουν κάτι το διαφορετικό ή το εξωπραγματικό ταιριάζουν απόλυτα στο μουσικό ύφος του δίσκου. Αν σκεφτεί κανείς ότι αντίστοιχα η φωνή του Molko έχει τόσους οπαδούς όσο και πολέμιους, άρα ο Hewitt χωρίς να τραβά την προσοχή βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Οι Love Amongst Ruin δεν θα γίνουν ποτέ Placebo. Δεν υπάρχει λόγος να γίνουν και, ακόμα και αν είχε την ευκαιρία, ο Steve Hewitt δεν θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο. Αν και βρισκόμαστε στον δεύτερο δίσκο του συγκροτήματος και ήδη έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την δημιουργία του, το "Lose Your Way" δείχνει μια άκρως ανοδική πορεία στην προσωπική καριέρα του Steve Hewitt.