Agoraphobic Nosebleed

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε ή πόσοι ξέρετε τους τιτάνες Salome. Όσοι θυμάστε και ξέρετε τότε ξέρετε σίγουρα ότι πρόκειται για μια από τις πιο γαμάτες sludge μπάντες των τελευταίων ετών. Αν και έχουν διαλυθεί (ή έχουν μπει στον πάγο, δεν έχω καταλάβει) εδώ και δυο-τρία χρόνια, οι δύο δίσκοι που πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν ήταν ανεπανάληπτοι (και ειδικότερα, το μνημειώδες "Terminal" του 2010). Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι γιατί οι Salome έδειξαν πώς παίζεται το sludge μεγαλειωδώς από grind-άδες και γιατί η υπέροχη Kat Katz είναι ο συνδετικός κρίκος και στις δύο μπάντες.

Από τη μία η Kat και από την άλλη ο Scott Hull. Ο Hull άλλαξε τον ρου του grindcore, με τους Pig Destroyer, στις αρχές των '00s και έχει δείξει σε δύο πολύ καραμπινάτες περιπτώσεις ότι αγαπάει το doom / sludge όσο και όλοι εμείς οι λάτρεις των αλυσοδεμένων μαστουρο-riff: Μία με το “Natasha” (2008) και άλλη μία με το "Mass & Volume" (2013). Παίρνοντας λοιπόν δύο grind-άδες που γουστάρουν το doom και βάζοντας και ένα drum machine να δίνει τον ρυθμό, έχουμε το "Arc".

Αποτελούμενο από μόλις τρία, μεγάλα σε διάρκεια, κομμάτια και μένοντας μόλις λίγο κάτω από το μισάωρο (27 λεπτά), το "Arc" είναι μια riff δοξασία, θεόαργων ρυθμών και διεστραμμένης blues λογικής που προσκυνάει τους Eyehategod. Αν και πρόκειται για ένα στιβαρό εγχείρημα, με μερικά κολλασμένα riff, όπως αυτό του "Deathbed" που σκοτώνει, και φωνητικά της Kat να προσπαθούν λυσσαλέα να σου ξεριζώσουν τις σάρκες, κατάφερα να το ευχαριστηθώ αλλά όχι τόσο όσο θα ήθελα, ίσως γιατί όταν θέλω να ακούσω διαστροφική μπλουζοβαλτίλα θα βάλω Eyehategod ή Cavity ή Down ενώ όταν θέλω να ακούσω Agoraphobic Nosebleed θέλω να ακούσω λίγο γαμημένο, απενεχοποιημένο και χαοτικό cybergrind τσίτα ταχυτήτων με 200 κομμάτια σε 20 λεπτά.

Αν και σαφώς δεν ήταν αυτό που ούτε περίμενα αλλά ούτε και θα ήθελα, το νέο EP των Agoraphobic Nosebleed το ευχαριστήθηκα μέχρι ενός σημείου. Ελπίζω στα επόμενα EP που έχουν ανακοινώσει ότι θα κυκλοφορήσουν στο προσεχές διάστημα, να επιστρέψουν στις μανιακές καταστάσεις που μας είχαν συνηθίσει μέχρι πρότινος. Τέλος, επειδή την Kat την λατρεύω (και) σ' αυτόν τον ρόλο, ας επαναφέρουν τους Salome με τους άλλους τους τρελάκηδες, τον Rob Moore και τον Aaron Deal και τότε ναι θα παραμιλάμε.