Transilvanian Beat Club

Η παλιά βότκα ωρίμασε, το μπουκάλι αποθήκευσής της γέμισε λευκά σκουλήκια που άρχισαν να κινούνται βαριεστημένα θέλοντας να βγουν προς τα έξω για να ανασάνουν αέρα χωρίς σπιρτάδα, το χώμα νωτίστηκε με σάπιες μελωδίες, τα σφηνάκια έδωσαν τη θέση τους σε μελετημένες και αργόσυρτες γουλιές σοφίας και ο θάνατος αρχίζει να πλησιάζει επικίνδυνα πιστούς και άπιστους κάτω από το σεληνόφως στο τέλος του σωτήριου έτους 2007.

Μετά την περίτρανη απογοήτευσή μου που ακολούθησε τη βασανιστική ακρόαση του ντεμπούτο άλμπουμ των Γερμανών Transilvanian Beat Club, σκέφτηκα πάρα πολύ αν θα μπορούσα να ξαναμπώ στη διαδικασία να ακούσω καινούρια δουλειά τους - αν αυτή κυκλοφορούσε φυσικά, γιατί πίστευα πως το "Willkommen Im Club" θα ήταν το πρώτο και το τελευταίο τους άλμπουμ. Και να που θαύματα γίνονται, και να που δεύτερες ευκαιρίες δίνονται και η Massacre για κάποιο λόγο συνέχισε τη συνεργασία με αυτά τα «βαμπιροφρικιά» που και μόνο στο άκουσμά τους, άφθονα γέλια πλημμύριζαν το πρόσωπο αλλά και τη σκέψη μου.

"Das Leben Soll Doch Schon Sein" το όνομα του δεύτερου cd τους, ό,τι και να σημαίνει αυτό, με δέκα συνθέσεις που θαρρείς πως είναι βγαλμένες από ταινία του Vim Wenders και ένα ολοκαίνουριο soundtrack για «Τα Φτερά του Έρωτα» γεννήθηκε - όχι από τις μουσικές των Nick Cave & the Bad Seeds ή των Crime and the City Solution, αλλά από τη διαστροφή και την εμμονή των Transilvanian Beat Club στο σεξ, τους βαμπιρισμούς και το ανελέητο Death 'n' Roll. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει και η διασκευή στο "Der Bauer Im Ruin" των Ewigheim (μέλος των οποίων είναι ο φοβερός και τρομερός Yantit), που κλείνει το άλμπουμ με ένα λυκόφιλο ουρλιαχτό.

Ξεσπάσματα κιθαριστικών ιντερλουδίων, σκοτεινές και μελαγχολικές, υστερικές
κραυγές, folk μελωδίες και μια υποχθόνια τρομπέτα είναι τα κύρια συστατικά που συντελούν στην κατάθλιψη, την απόλυτη απομόνωση και την πτώση του σύγχρονου αστικού Τείχους των '00s, στο σκηνικό τρόμου που έστησαν αυτή τη φορά οι Γερμανοί βαμπιρόφιλοι σύντροφοι. Το εξώφυλλο παραμένει ασπρόμαυρο με μια γυναικεία θεόσταλτη, αμαρτωλή -γυμνή- μορφή αυτή τη φορά, να παρατηρεί το ακλόνητο, άψυχο σώμα ενός πεσμένου άντρα στις καταφώτιστες πλάκες μιας αυλόπορτας και η ανατριχίλα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. 55 λεπτά αρχέγονου τρόμου ξεδιπλώνονται αβίαστα μπροστά στα μάτια και τα αυτιά μας και η αδεξιότητα του προηγούμενου έ(π/τ)ους μετατρέπεται σε πραγματική μορφή τέχνης, αφήνοντάς μας άφωνους με το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται.

Το "Das Leben..." θα μπορούσε να φιγουράρει περήφανο ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλοφορίες του Νοεμβρίου ως επιλογή μήνα, αλλά ο φόβος μου για τυχούσα ανατροπή του δρόμου στον οποίο επέλεξαν να πορευτούν οι Transilvanian Beat Club δε μου αφήνει το περιθώριο να τους εμπιστευτώ και να τους ανταμείψω όπως τους αξίζει. Όσο κακό ήταν το προηγούμενο άλμπουμ τους, τόσο καλό είναι ετούτο εδώ και αυτά τα σκαμπανεβάσματα είναι ολωσδιόλου επικίνδυνα. Περιμένουμε το τρίτο τους εγχείρημα με αγωνία - μέχρι τότε το "Excess Deluxe" θα λιώνει στο στερεοφωνικό μου. Εις το επανιδείν μουσικοί ταξιδευτές του σκότους και της ατελείωτης μελαγχολίας...