«10»: Πανέμορφα τραγούδια των Sigur Ros (που θέλουμε ν' ακούσουμε ζωντανά)

Μία λίστα με αφορμή την τέταρτη μέρα του φετινού φεστιβάλ, Release Athens με τους Sigur Ros, τους The Black Angels και τους DIIV στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο Π. Φάληρο, στην Πλατεία Νερού. Παρακάτω θα παρουσιάσω δέκα κομματάρες των Ισλανδών, που αρχικά πρέπει οπωσδήποτε να ξέρετε και μετέπειτα, θα ήταν ευχής έργον, να απολαύσουμε το βράδυ της Δευτέρας, 13 Ιουνίου, ζωντανά.

Οι Sigur Ros, φτιάχνουν απόκοσμη και σαγηνευτική μουσική, χωρίς όρια και υποταγές, η οποία παραδόξως καταφέρνει να σε πείσει ότι είναι γλυκιά. Όσοι τους αγαπούν και τους εκτιμούν και είχαν βρεθεί στη συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων το 2003, ξέρουν τι θα ζήσουν και ανυπομονούν να περάσουν ακόμα ένα βράδυ με τις απίθανες μελωδίες τους. Η εμπειρία, γι' αυτούς και για όλους τους άλλους που θα τους δουν πρώτη φορά, θα είναι μοναδική και αν συνοδευτεί με τα παρακάτω κομμάτια, θα είναι ανεπανάληπτη.

Παρακάτω δεν μου χώρεσε το αδιανόητα όμορφο "Olsen Olsen". Κάποιοι μπορεί να το θεωρούν και το must have σε οποιαδήποτε λίστα τους. Με τη λογική ότι αποκλείεται να λείπει από το setlist τους, μου φάνηκε πιο εύκολο να το αφήσω έξω από αυτές τις επιλογές/επιθυμίες.

Οι Ισλανδοί είναι άπιαστοι. Είναι μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του ανεξάρτητου rock. Οι μουσικές τους αγγίζουν την τελειότητα και ο ήχος τους είναι δικαιολογημένα πρωτοπόρος και χαρακτηρίζεται πολύ πολύ σωστά ως μοναδικός. Όταν το δοξάρι γαργαλάει τις χορδές τις κιθάρας εύχεσαι να είχες δέκα αυτιά ν' ακούς.

Δώστε προσοχή λοιπόν.

1

"Svefn-g-englar"

Agaetis byrjun (1999)

Για μένα είναι ίσως η μελωδία που έρχεται πρώτη όταν αναφέρομαι ή θυμάμαι την μπάντα. Είναι ο ήχος που έχω συνδέσει απόλυτα με τους Ισλανδούς. Είναι το κομμάτι-ποίημα που παρουσιάζει το παρελθόν τους, την κορύφωση της μουσικής τους και ίσως όλη την πρώτη περίοδο της μπάντας. Κάθε φορά που ακούω τη φωνή στα "Tjú , Tjú", ειλικρινά ανατριχιάζω. Κάθε φορά, όμως, ανεξαιρέτως. Είναι μια σύνθεση σταθμός που όμοια της δεν έχει βγει ποτέ, σε όλο το φάσμα του ανεξάρτητου και προοδευτικού, μεταμοντέρνου rock ήχου. Δεν βγάζεις γρι από τα λόγια, δεν παίρνεις κανένα χαμπάρι από τους στίχους, κι όμως, σε αγγίζουν, σε προβληματίζουν και σε ταξιδεύουν αλλού.

2

"Untitled VIII" (aka: Popplagid)

( ) (2002)

Είναι το οκτώ, τελευταίο κομμάτι από τις παρενθέσεις, από το κενό, από το ανώνυμο! Οι παρενθέσεις "( )", είναι ο δίσκος που τους έκανε πολύ αγαπητούς και στη χώρα μας. Ήταν ο Ιούλιος του 2003, εξάλλου, η στιγμή που είχαν επισκεφθεί το Θέατρο Βράχων, λίγο μετά την κυκλοφορία του "( )" και παρουσίασαν μια εκπληκτική μουσική παράσταση. Το κομμάτι κλείνει τον δίσκο φανταστικά. Μια κυκλοφορία που στο σύνολο της είναι εξέλιξη της rock μουσικής προς ένα αδιανόητα φρέσκο και όμορφο μονοπάτι που μόνο αυτοί είχαν φανταστεί. Κοντά δώδεκα λεπτά σε μια παραμυθένια σύνθεση που αποδεικνύει πως το δυνατό, βαρύ και θορυβώδες rock μπορεί να είναι ταυτόχρονα προοδευτικό, ατμοσφαιρικό και γαλήνιο.

3

"Hoppipolla"

Takk (2005)

Είναι ίσως το πιο εμπορικό τους κομμάτι. Σίγουρα τους έχει βγάλει αρκετά λεφτά! Έχει χρησιμοποιηθεί σε ταινίες, soundtrack, ντοκιμαντέρ, αθλητικά γεγονότα, show, τηλεοπτικές σειρές, παραστάσεις, events, αθλητικά τιμητικά video και διαφημίσεις απανταχού στον πλανήτη. Κάτι θα ξέρουν όλοι αυτοί που το επέλεξαν. Είναι μια ανατριχιαστική σύνθεση που μέσα σε λίγο χρόνο καταφέρνει να φέρει αρκετά καλά σημεία του συγκροτήματος σε αντιπαράθεση και μετά σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους. Ανεβαίνει σταδιακά και δημιουργεί την αίσθηση της κορύφωσης, ή καλύτερα της αναμονής της κορύφωσης που έρχεται απότομα, αλλά σβήνει γλυκά και όμορφα. Δεν μπορεί να συγκριθεί με πολλά τους κομμάτια, μοιάζει πιο μοντέρνο, αλλά τόσο βατό, που δύσκολα το βρίσκεις σε αυτούς. Θα το αντάλλασσα, με βαριά καρδιά, μόνο με το "Glósóli".

4

"Kveikur"

Kveikur’ (2013)

Είχα γράψει γι' αυτό το κομμάτι, στην κριτική του δίσκου ότι βαδίζει ηλεκτρικά και θορυβωδώς με μια industrial σαπίλα που επαναφέρει την έκρηξη του ξεκινήματος και σε ανατριχιάζει ευχάριστα. Είναι ο νέος ήχος της μπάντας που δημιουργεί τρομερούς θορύβους και αναγεννά το είδος. Είναι κρύο και αρκετά απόμακρο, όπως ολόκληρος ο δίσκος, αλλά σε κρατάει και σε ζεσταίνει με τη μελωδία που κρύβεται πίσω από τα τύμπανα και τους θορύβους. Συντριπτικά συναισθηματική, όμορφη μουσική, απρόσιτη με στοιχεία indie, punk και prog. Καταπληκτικά φωνητικά.

5

"Ny Batteri"

Agaetis byrjun (1999)

Δεν θα μπορούσε να λείπει και δεύτερο κομμάτι, από τον καλύτερο τους δίσκο. Κομμάτι όνειρο. Μια τρομακτική ατμόσφαιρα, που ουσιαστικά σε υπνωτίζει για να καταλήξει σε ένα εξαιρετικό και δυναμικό κρεσέντο που μπορεί να σε θορυβήσει προς το τέλος. Εάν το ακούσεις ζωντανά, πραγματικά μπορεί να σε συνεπάρει τόσο και να σε ζαλίσει που θα ψάχνεις το μυαλό σου. Ένα άγονο τοπίο, το οποίο καταφέρνει να γίνει αδιανόητα γοητευτικό και μεταφέρει στον ακροατή ένα παγωμένο και ανίερο τοπίο λες και είναι ένας πανέμορφος πινάκας ζωγραφικής.

6

"Hafssol"

Von (1997)

Αυτό το τραγούδι και ο δίσκος γενικότερα είναι παρεξηγημένα. Δεν περιέχουν τον ήχο που έκανε γνωστή την μπάντα, αλλά διακατέχονται από μια άγουρη και πρώιμη παγωμάρα που τα κάνει μοναδικά. Όσοι έχουν προσέξει την κυκλοφορία και διαπιστώσει τι συμβαίνει στα δώδεκα λεπτά αυτής της σύνθεσης, καταλαβαίνουν πως γεννήθηκαν οι ιδέες της μπάντας για την μετέπειτα πορεία της. Διακρίνουν πως οι ambient και shoegaze ανησυχίες τους εξελίχθηκαν τόσο όμορφα σε αυτό το μαγικό, παγωμένο και εξελιγμένο post-rock που υπηρετούν τόσα χρόνια. Ποια μπάντα δεν θα ζήλευε να έχει τέτοιες συνθέσεις στον και καλά χειρότερο δίσκο της. Ποιος δεν θα ήθελε να ειναι κάπως έτσι το ξεκίνημα του.

7

"Varud"

Valtari (2012)

Ικανοποιητικός δίσκος που τους έφερε στο προσκήνιο μετά από χρόνια. Όταν χρησιμοποιώ τη λέξη ικανοποιητικός για το συγκρότημα εννοώ άνω του οκτώ στα δέκα. Δεν μπορώ να βρω κυκλοφορία μέτρια, ούτε καν καλή, όλες είναι πολύ παραπάνω από αυτά. Το κομμάτι σε υπνωτίζει και σε χαζεύει. Ειλικρινά, μπορεί να κλείσεις τα μάτια και να χαθείς. Καν'το και δεν θα χάσεις. Πίστεψε με, οι Sigur Ros, καταφέρνουν αυτό που οφείλει να κάνει μόνιμα η μουσική... να σε διώχνει από την πραγματικότητα. Μην το φοβηθείς, εξάλλου θα σε επαναφέρει, θα σε ξυπνήσει μόνο του, εκεί προς το τέλος που αφήνει ένα μικρό ξέσπασμα. Τόσο γλυκό και τόσο ανατριχιαστικό.

8

"Festival"

Med sud i eyrum vid spilum endalaust (2008)

Ο δίσκος αυτός με το παράξενο όνομα, που ποτέ δεν έχω καταφέρει να προφέρω (λέω αυτόν με τους γυμνούς), είναι από τους κορυφαίους τους. Δεν θα συμφωνούν πολλοί μαζί μου, αλλά βρίσκω μέσα του μερικές εξαιρετικές στιγμές της μπάντας που δεν έχουν επαναληφθεί ποτέ και πουθενά. Τo "Festival" είναι ένα κομμάτι από τα λίγα. Είναι κάτι παραπάνω από πανέμορφο. Δεν ξέρω αν η υπερβολή φαντάζει πολλή ή λίγη εδώ. Η σύνθεση δεν σταματάει να σε ανατριχιάζει. Αν καταφέρεις να εμβαθύνεις, μπορεί να βουρκώσεις. Δεν κάνω πλάκα. Μπορεί να μην βγάζεις γρι από τα λόγια, μπορεί να μην έχει καλά καλά μουσική για παραπάνω από τέσσερα λεπτά, πέρα από ήχους υποβάθρου, αλλά είναι κορυφαίο. Μετά τη μέση δε, γίνεται απλά επικό. Καλά, στο τελείωμα του, τι να πω; Δεν βρίσκω καμία λέξη που να φτάνει...

9

"Untitled I" (aka: Vaka) 

( ) (2002)

Το όνομα (Vaka) της κόρης του Orri. Ένα κομμάτι τόσο μοναδικό όσο λίγα. Είναι μια απόδειξη γιατί αυτό το συγκρότημα είναι τόσο ξεχωριστό. Γιατί αυτοί γέννησαν ένα διαφορετικό είδος, ένα ύφος στο post-rock που δεν προϋπήρχε. Μια μουσική διάσταση που είναι (κατά)δίκη τους. Ήρεμο και ατμοσφαιρικό φέρνει στο νου εικόνες από τον Βορρά. Γαλάζιο ουρανό, παγωμένη ατμόσφαιρα, κρύο και θολούρα. Αν θες να το νιώσεις όπως πρέπει, σβήσε τα φώτα, ή έστω κλείσε τα μάτια. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι η μουσική δεν έχει όρια. Κατάλαβε ότι η απλότητα μπορεί με πανέξυπνο τρόπο να γίνει μουσικάρα, συναίσθημα, άποψη, μαγεία, ταξίδι, πόλεμος και ειρήνη.

10

"I Gaer"

Hvarf-Heim (2007)

Ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια τους. Ήταν ένα από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια του "Hvarf". Παρουσιάζει ένα ανεξάρτητο, όμορφο και εμπνευσμένο post-rock που πραγματικά περικλείει όλα τα στοιχεία που τους έκαναν μεγάλους. Όσο απλό χρειάζεται, με όλες τις βασικές σταθερές της μπάντας. Χαομένα φωνητικά, καθαροί ήχοι, καλαίσθητες χορδές και χτίσιμο θορύβου με έμπνευση και φαντασίωση. Ένας χαριτωμένος ήχος στην αρχή, σπάει από απότομα τύμπανα και από ένα φανταστικό πέρασμα μοντέρνας και θυελλώδους rock. Ειλικρινά θα ήθελα να κλείσουν την εμφάνιση τους με αυτό. Να ακούσω αυτές τις εναλλακτικά θορυβώδεις κιθάρες και να φύγω ήσυχος...