Τέσσερα χρόνια μεσολάβησαν ανάμεσα στα "Sehnsucht" και "Mutter", ακόμα τρία πέρασαν μέχρι την κυκλοφορία του "Reise, Reise" και θεωρώντας το "Rosenrot" σαν b-side του, η τετραετία μέχρι το ολόφρεσκο "Liebe Ist Für Alle Da" δημιουργεί την εξής απορία. Είναι άραγε το διάστημα αυτό αρκετό για μια ακόμα στροφή του ήχου των Rammstein, σε μια εποχή που όλο και περισσότερες μπάντες μάς υπενθυμίζουν τον ήχο που τις έκανε γνωστές; Η ακρόαση του νέου δίσκου των Γερμανών, δίνει σαφή, κατά τη γνώμη μου, απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της μπάντας ήταν και είναι η σύνθεση κομματιών που στην πλειοψηφία τους είναι συναυλιακά, κάτι που είναι έκδηλο και στο "Liebe Ist Für Alle Da". Το δυνατό τους σημείο, τα ρυθμικά, εξακολουθούν να κατέχουν δεσπόζουσα θέση στις συνθέσεις του και η διαρκής βελτίωση του Till στα φωνητικά, συνδυάζοντας τη βαριά γερμανική προφορά με τα πιο χορωδιακά περάσματα, κρατούν την ποιότητα του δίσκου ψηλά. Μια ποιότητα που έχει γερά θεμέλια σε στιβαρές, δουλεμένες συνθέσεις, όπως μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια οι Γερμανοί. Στα συν του δίσκου προστίθεται και η εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων, δίνοντας έναν πιο πομπώδη τόνο στα κομμάτια.
Ποτέ δεν άκουγε κανείς τους Γερμανούς για την καινοτομία στις συνθέσεις τους. Αντιθέτως η σιγουριά πως γνωρίζουν να γράφουν «επιτυχίες» είναι αυτή που τούς καθιστά τόσο αγαπητούς, ενθυμούμενοι πάντα το ότι συνεχίζουν ακόμα να στιχουργούν στην μητρική τους. Αυτό αποδεικνύει και η πρώτη θέση που κατέχει το "Liebe Ist Für Alle Da" στις πωλήσεις δίσκων στη Γερμανία.
Θα δυσκολευόμουν να χαρακτηρίσω το "Liebe Ist Für Alle Da" ως τον καλύτερο δίσκο των Rammstein (όπου καλύτερος βάλτε "Mutter","Sehnsucht" ή "Herzeleid"). Το σίγουρο είναι ότι κοντράρει δικαίως το "Reise, Reise", με το "Rosenrot" να βρίσκεται τουλάχιστον ένα με δυο σκαλιά πιο κάτω. Και απαντώντας στην αρχική ερώτηση, ο χρόνος υπήρξε ικανός, ωστόσο οι αλλαγές στον ήχο και τη συνθετική λειτουργία της μπάντας είναι σχεδόν ανεπαίσθητες. Το "Reise, Reise" στιγμάτισε την μπάντα ηχητικά και αυτό φαίνεται αρκετά στο νέο δίσκο. Προσωπική μου άποψη είναι, ότι αν ο δίσκος αυτός κυκλοφορούσε αντί του "Rosenrot" θα μιλούσαμε για μια συνολική πορεία χωρίς ποιοτική «κοιλιά».
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της μπάντας ήταν και είναι η σύνθεση κομματιών που στην πλειοψηφία τους είναι συναυλιακά, κάτι που είναι έκδηλο και στο "Liebe Ist Für Alle Da". Το δυνατό τους σημείο, τα ρυθμικά, εξακολουθούν να κατέχουν δεσπόζουσα θέση στις συνθέσεις του και η διαρκής βελτίωση του Till στα φωνητικά, συνδυάζοντας τη βαριά γερμανική προφορά με τα πιο χορωδιακά περάσματα, κρατούν την ποιότητα του δίσκου ψηλά. Μια ποιότητα που έχει γερά θεμέλια σε στιβαρές, δουλεμένες συνθέσεις, όπως μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια οι Γερμανοί. Στα συν του δίσκου προστίθεται και η εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων, δίνοντας έναν πιο πομπώδη τόνο στα κομμάτια.
Ποτέ δεν άκουγε κανείς τους Γερμανούς για την καινοτομία στις συνθέσεις τους. Αντιθέτως η σιγουριά πως γνωρίζουν να γράφουν «επιτυχίες» είναι αυτή που τούς καθιστά τόσο αγαπητούς, ενθυμούμενοι πάντα το ότι συνεχίζουν ακόμα να στιχουργούν στην μητρική τους. Αυτό αποδεικνύει και η πρώτη θέση που κατέχει το "Liebe Ist Für Alle Da" στις πωλήσεις δίσκων στη Γερμανία.
Θα δυσκολευόμουν να χαρακτηρίσω το "Liebe Ist Für Alle Da" ως τον καλύτερο δίσκο των Rammstein (όπου καλύτερος βάλτε "Mutter","Sehnsucht" ή "Herzeleid"). Το σίγουρο είναι ότι κοντράρει δικαίως το "Reise, Reise", με το "Rosenrot" να βρίσκεται τουλάχιστον ένα με δυο σκαλιά πιο κάτω. Και απαντώντας στην αρχική ερώτηση, ο χρόνος υπήρξε ικανός, ωστόσο οι αλλαγές στον ήχο και τη συνθετική λειτουργία της μπάντας είναι σχεδόν ανεπαίσθητες. Το "Reise, Reise" στιγμάτισε την μπάντα ηχητικά και αυτό φαίνεται αρκετά στο νέο δίσκο. Προσωπική μου άποψη είναι, ότι αν ο δίσκος αυτός κυκλοφορούσε αντί του "Rosenrot" θα μιλούσαμε για μια συνολική πορεία χωρίς ποιοτική «κοιλιά».
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
