Αφιέρωμα στους Queen και τον Freddie Mercury: Τρίτο μέρος
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 21/12/2005 @ 09:10
Το 1990 οι Queen προς εορτασμό της 20ετους καριέρας τους, μετά από άλλη μία βράβευση από την ΒΡΙ (British Phonographic Industry) για τη συνεισφορά τους στη βρετανική μουσική, κάνουν ένα γιγαντιαίο πάρτυ στο Groucho's, ένα club στο Soho. Όλοι όσοι είχαν συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια με το συγκρότημα καθώς και όλο το βρετανικό star system ήταν προσκεκλημένοι σε αυτό πάρτυ. Παράλληλα, αφού τερμάτισαν τη συνεργασία τους με την Capitol (η δισκογραφική που είχαν στην Αμερική), υπέγραψαν με τη Hollywood Records της Disney και για bonus αύξησαν τους λογαριασμούς τους κατά 10.000.000 δολάρια! Για αντάλλαγμα, όλο το 1990 το πέρασαν στο studio ηχογραφώντας το νέο τους δίσκο.
Καθότι και αυτή η ηχογράφηση κινούταν με πολύ αργούς ρυθμούς, κυρίως εξαιτίας των προβλημάτων υγείας του Mercury, τα υπόλοιπα μέλη είχαν απεριόριστο ελεύθερο χρόνο στη διάθεση τους. Ο Brian έγραψε και έκανε την παραγωγή της μουσικής για το "Macbeth" του Shakespeare, που ανέβηκε εκείνο το έτος στο Riverside Theatre του Λονδίνου, ενώ οι Cross (το συγκρότημα του Taylor) έβγαζαν το δεύτερο album τους με την ονομασία "Mad, Bad And Dangerous To Know" (η ονομασία ήταν εμπνευσμένη από μία περιγραφή που είχε γίνει για το γνωστό φιλέλληνα ποιητή λόρδο Byron!).
Στις 14 Ιανουαρίου του 1991 κυκλοφορεί σαν πρόγευση του νέου δίσκου το πρώτο του single, το "Innuendo". Παρόλο που η διάρκεια του ξεπερνούσε τα έξι λεπτά, το κομμάτι αμέσως καπάρωσε την πρώτη θέση των charts τόσο στη Βρετανία, όσο και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στις 4 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί το ομώνυμο album, κατασκηνώνοντας στην κορυφή της Ευρώπης και φτάνοντας ως τη θέση 30 στο αμερικανικό Billboard. Παρόμοια επιτυχία και βραβεύσεις γνώρισε και το αντίστοιχο video, που σκηνοθέτησε ο Jerry Hibbet, καθώς θεωρήθηκε πολύ πρωτότυπο εκείνη την εποχή.
Αυτός ήταν ο τελευταίος δίσκος των Queen που κυκλοφόρησε με τον Mercury εν ζωή και είναι εμφανής στη θεματολογία του δίσκου τόσο η διάθεση του Freddie να μοιραστεί τις αγωνίες του με τον κόσμο, όσο και ο συμβιβασμός του με την ιδέα ότι πλησίαζε το τέλος. Η ανατριχίλα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όταν ακούς κομμάτια όπως το "These Are The Days Of Our Lives" και το "The Show Must Go On". Το δέος που προκαλεί η ψυχική δύναμη και η στωικότητα που τον χαρακτήριζε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές αναγκάζουν τον οποιοδήποτε να σωπάσει για να ακούσει τα παραπάνω κομμάτια, αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και ταλαντούχες προσωπικότητες του 20ου αιώνα.
Στο "These Are The Days Of Our Lives", συμπυκνώνοντας τις εμπειρίες που είχε συλλέξει και με τη σοφία που έχει ένας μελλοθάνατος, προσπαθεί να αποτρέψει τον κόσμο από την προσκόλληση στο παρελθόν και να υποδείξει ένα διαφορετικό τρόπο διαχείρησης του. Η κιθάρα του May συμμετέχει ενεργά στο βομβαρδισμό συναισθημάτων που προκαλούν οι στίχοι και αναμφισβήτητα ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα για τις σκέψεις του Mercury. Συνοδεύτηκε και με το τελευταίο video των Queen, που κυκλοφόρησε στις 30 Μαϊου, και έδινε στους οπαδούς του συγκροτήματος μία τελευταία εικόνα του μεγάλου frontman εν δράση.
Ο δίσκος και η επίσημη δισκογραφία της αυθεντικής σύνθεσης των Queen έκλεινε με το επικό "The Show Must Go On". Από μόνο του αυτό το κομμάτι ήταν ικανό να καθιερώσει τον οποιοδήποτε δημιουργό του στο πάνθεον του ροκ. Τα υπόλοιπα μέλη των Queen, συγκεντρώνοντας τις δημιουργικές τους ικανότητες, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στη σύνθεση της μουσικής του "επικήδειου" λόγου που επέλεξε ο τραγουδιστής τους. Η ερμηνεία του Mercury πείθει από μόνη της τον ακροατή για την ψυχική δύναμη του. Οι αρχικοί ψίθυροι δίνουν τη θέση τους στις απίστευτης δυναμικής κραυγές - επικλήσεις για συνέχιση της παράστασης (που είναι μία αλληγορία για τη ζωή) και όχι για άνευ όρων παράδοση στις όποιες αναποδιές. Όσες βιογραφίες και βιβλία να γραφτούν για τον Mercury και τις τελευταίες μέρες της ζωής του, κανένας δε θα μπορέσει να αποδώσει τις ιδέες και τη στάση του προς τη ζωή καλύτερα από τον ίδιο: "Τhe show must go on / Inside my heart is breaking / My makeup may be flaking / but my smile still stays on". Τελικά, ένα μουσικό κομμάτι είναι από μόνο του ικανό να προσφέρει αυτό που έψαχναν οι αρχαίοι Έλληνες. Την υστεροφημία.
Το Μάρτιο, οι Cross μπαίνουν ξανά στο στούντιο για να βγάλουν το Σεπτέμβρη το τρίτο τους album, το "Blue Rock", ενώ ο Brian αφιέρωνε μεγάλο μερίδιο του χρόνου του στην προετοιμασία και στη διαφήμιση του προσωπικού του δίσκου καθώς και στην προώθηση του "Innuendo". Μάλιστα, δε δίστασε μερικές φορές να συνδέσει την κιθάρα του στην κονσόλα των show που τον είχαν καλέσει και να παίξει παράλληλα με το playback! Τον Οκτώβριο του ανατέθηκε η διοργάνωση του ροκ μέρους του Guitar Legends festival στη Σεβίλλη, μέσα στα πλαίσια της έκθεσης Εxpo '92. Αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν ένα live με κιθαρίστες όπως Nuno Bettencourt, Steve Vai, Joe Satriani και Joe Walsh (ουδέν σχόλιον...).
Από τα τέλη Απριλίου του '91 οι Queen βρίσκονταν στο στούντιο για την ηχογράφηση κάποιων νέων ιδεών. Από την άλλη, στις αρχές του Σεπτεμβρίου του '91 οι Cross έβγαλαν το τρίτο τους δίσκο, "Blue Rock". Τον Οκτώβριο, δε, κυκλοφορεί το "Greatest Hits 2" περιλαμβάνοντας 17 κομμάτια. Παράλληλα, όπως είχαν αντίστοιχα πράξει και παλαιότερα, έβγαλαν στην αγορά τα "Greatest Flix 2" και "Greatest Pix 2" καθώς και το "Box Of Flix" το οποίο περιείχε 4 bonus κομμάτια. Τόσο το "Hits" όσο και το "Flix" έπιασαν κορυφή στις κατηγορίες τους.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 και αφού οι φήμες για την υγεία του είχαν οργιάσει, ο Mercury εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία παραδεχόταν πως έπασχε από τον ιό HIV... κοινώς από AIDS. Τόσο καιρό είχε κρατήσει το προσωπικό του δράμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το αποκάλυψε μόνο όταν ο ίδιος έκρινε ότι ήταν σωστό.
Το απόγευμα της επόμενης μέρας, και ενώ βρισκόταν σπίτι του, άφησε την τελευταία του πνοή. Η 24η Νοεμβρίου έχει πλέον καπαρωθεί στα χρονικά της rock ως η μέρα που σίγησε μία από τις πιο όμορφες φωνές της.
Ο Freddie Mercury πέρασε όλη τη ζωή του προσπαθώντας να δείξει ότι δεν είναι κοινός θνητός. Η υπερβολή που διέκρινε τις περισσότερες κινήσεις του ήταν απόρροια της διάθεσης του να χαρεί το παρόν, δίχως φόβο για το μέλλον, όσο δυνατόν πιο χλιδάτα, και να εκμεταλλευτεί στο έπακρον την ελευθερία κινήσεων που του προσέφερε το ταλέντο του για να ικανοποιήσει όλα τα ένστικτα και όλες τις επιθυμίες του. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την απουσία taboos, ήταν που τον οδήγησαν στη δημιουργία ασύλληπτων για τον κοινό νου οργίων και ενίοτε στην ομοφυλοφιλία. Ενδεικτικά, φήμες για τα party που διοργάνωνε έκαναν λόγο για νάνους που σέρβιραν κοκαΐνη σε ασημένιες πιατέλες και γυμνές γυναίκες που αναδύονταν μέσα από χοάνες γεμάτες εντόσθια ζώων...
Η σεξουαλική ελευθερία του Freddie ήταν τελικά αυτή που του στοίχισε και τη ζωή... Τρεις μέρες μετά το θάνατο του, και αφού ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τις εξελίξεις, ο Freddie αποτεφρώθηκε σε τελετή που έγινε σύμφωνα με τα λεγόμενα της ζωροαστρικής θρησκείας, που τόσο αυστηρά ακολουθούσαν οι γονείς του, σε στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Προηγουμένως, τα άνθη που είχαν σταλεί από κάθε άκρη του κόσμου είχαν καλύψει ολόκληρο σχεδόν το σπίτι του.
Μακάβρια σύμπτωση, στις 25/11, μία μέρα μετά το θάνατο του Freddie, κυκλοφόρησε και το πρώτο solo single του May με το "Driven By You", γραμμένο για διαφημιστική καμπάνια της Ford. Ο May είχε εκφράσει τους ενδοιασμούς του για την περίοδο που ήταν προγραμματισμένη η κυκλοφορία του, αλλά ο ίδιος ο Mercury τάχθηκε εναντίον της αναβολής της.
Εις ανάμνησην του μεγάλου frontman και μετά από παράκληση του ιδίου πριν αποβιώσει, επανακυκλοφόρησε το "Bohemian Rhapsody" μαζί με το "These Are The Days Of Our Lives" σε single, με όλα τα έσοδα να διατίθενται στο "Terrence Higgins Trust" για την υποστήριξη φορέων του HIV και την ενημέρωση των πολιτών για την επικινδυνότητα του ιού. Συνολικά μαζεύτηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες, ενώ το "Bohemian Rhapsody" έγινε το πρώτο single που κατάφερνε να γίνει Νο.1 σε δύο διαφορετικές περιόδους. Με το τέλος του '91, οι Queen είχαν δέκα δίσκους τους μέσα στο UK Top-100!
Η ζωή χωρίς τον Mercury...
Το Φεβρουάριο του '92, στα ετήσια Brit Awards, ο Mercury βραβεύτηκε, έστω και μετά θάνατον, για την προσφορά του στη βρετανική μουσική. Στην ίδια τελετή το "These Are The Days..." πήρε το βραβείο καλύτερου single του έτους 1991. Τη βραδιά εκείνη ο Taylor και ο May ανακοίνωσαν τα πλάνα τους για μία μεγάλη συναυλία στο Wembley με τη συμμετοχή γνωστών μουσικών, αφιερωμένη στη μνήμη του Mercury. Τα 72.000 εισιτήρια κυκλοφόρησαν την αμέσως επόμενη μέρα και εξαφανίστηκαν σε μόλις 6 ώρες! Λίγο καιρό πριν τη συναυλία ανακοινώθηκαν και ποιοι θα ήταν αυτοί (πλην των εναπομεινάντων Queen) που θα συμμετείχαν στο όλο event. Κάποιοι εξ' αυτών ήταν οι: Metallica, Guns N' Roses, David Bowie, Elton John, Roger Daltrey, Tony Iommi, Robert Plant και Def Leppard!
Ο ειδικός αυτός αποχαιρετισμός έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του '92. Στο πρώτο μέρος της συναυλίας έπαιξαν διάφορα συγκροτήματα, από ένα 20λεπτο set το καθένα, ενώ στο δεύτερο οι τρεις Queen με την αρωγή γνωστών τραγουδιστών απέδωσαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. Αξίζει να αναφέρουμε πως πολύς κόσμος είχε κατασκηνώσει έξω από το στάδιο του Wembley από την προηγούμενη μέρα. Τη συναυλία παρακολούθησαν στη Βρετανία 6,3 εκατομμύρια άνθρωποι και σε όλο τον κόσμο περίπου ένα δισεκατομμύριο! (περισσότεροι δηλαδή και από το Live Aid).
Κατά τα άλλα, το Σεπτέμβριο του '92 κυκλοφόρησε ο σόλο δίσκος του Brian May με τίτλο "Back To The Light". Την ίδια περίοδο σχηματίστηκε και η Brian May Band όπου εκτός του May περιελάμβανε μεταξύ άλλων και τον αείμνηστο Cozy Powell στα drums. Η μπάντα του May ξεκίνησε την παγκόσμια περιοδεία της ως support στους Gn'R. Το '93 οι Gn'R με τη Brian May Band πέρασαν και από την Ελλάδα, με τον May να ζητάει συγγνώμη που δεν είχε επισκεφθεί τη χώρα μας με τους Queen!
Το καλοκαίρι του '92, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (άσχετο: «για την Ελλάδα ρε γαμώτο!»), το τραγούδι "Barcelona" του Mercury και της Monserrat επανακυκλοφόρησε και αυτό, φτάνοντας ως τη δεύτερη θέση στα charts της Ισπανίας. Το Νοέμβριο του '92 κυκλοφόρησε το "The Freddie Mercury Album". Επρόκειτο για συλλογή με παλιά τραγούδια του Mercury στα οποία είχε γίνει remix. Ο δίσκος στη Βρετανία έφτασε μέχρι και το νούμερο 4, παρά τις αντιδράσεις πολλών οπαδών που θεώρησαν πως τα remixes δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για τη μνήμη του Freddie.
Το '93 κυκλοφόρησε το mini album "Five Alive" στο οποίο πέραν των May, Taylor και Deacon, ακούγονταν οι φωνές του George Michael και της Lisa Stansfield. Ως single από το mini album κυκλοφόρησε το "Somebody To Love" με τον Michael στα φωνητικά. Την ώρα που ο May συνέχιζε να περιοδεύει με τη μπάντα του, ο Taylor ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα νέο solo δίσκο του. Στις 7 Νοεμβρίου από την άλλη, ο Deacon απέκτησε το 6ο (!) του παιδί.
Το Σεπτέμβριο του '94 κυκλοφόρησε ο τρίτος solo δίσκος του Taylor με τίτλο "Happiness?" και κατάφερε να φτάσει μέχρι την 22η θέση των charts στην Βρετανία.
Μετά από σχεδόν 4 χρόνια δουλειάς, στις 6 Νοεμβρίου του 1995 κυκλοφόρησε το "Made In Heaven", ο τελευταίος δίσκος των Queen (ή τουλάχιστον ο τελευταίος δίσκος των Queen με τον Mercury). Τα τραγούδια που περιείχε ο δίσκος είχαν ηχογραφηθεί κυρίως κατά τη διάρκεια των sessions του "Innuendo" καθώς και των τελευταίων μηνών της ζωής του Mercury. Πολλές ηχογραφήσεις πάντως έγιναν και μετά το θάνατο του Freddie, από το Νοέμβριο του '93 μέχρι και την άνοιξη του '95. Ο δίσκος, αφιερωμένος στο αθάνατο πνεύμα του Mercury, είναι ένας από τους πιο μελαγχολικούς δίσκους στην ιστορία της rock μουσικής. Υπάρχουν μουσικές στιγμές και στίχοι που αναλογιζόμενος κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν δε μπορεί παρά να δακρύσει. Αναφορικά, στο ομώνυμο του δίσκου τραγούδι, ο Mercury τραγουδάει: "I'm taking my ride with destiny / Willing to play my part / Living with painful memories / Loving with all my heart. I'm having to learn to pay the price / They're turning me upside down / Waiting for possibilities / Don't see too many around. I'm playing my role in history / Looking to find my goal / Taking in all this misery / But giving it all my soul. Made In Heaven / It was all meant to be...”. Εξάλλου το "A Winter's Tale" είναι το τελευταίο τραγούδι που έγραψε ο Freddie, ενώ το "Mother Love" είναι το τελευταίο κομμάτι που ηχογράφησε ποτέ. Γενικά η θεματολογία του δίσκου περιστρέφεται γύρω από τη ζωή, την αγάπη και το θάνατο. Για πολλούς το "Made In Heaven" δεν είναι μόνο ο πιο προσωπικός δίσκος των Queen, αλλά και ο καλύτερος τους.
Η ιστορία των Queen όμως δεν τελειώνει στο "Made In Heaven". Το '97 κυκλοφόρησε η συλλογή "Queen Rocks", στην οποία υπάρχει το συγκλονιστικό "No One But You (Only The Good Die Young)", ένα τραγούδι που ηχογράφησαν ο May, ο Taylor και ο Deacon το '97 για ...ξέρετε ποιόν. Στις 8 Νοεμβρίου του 1999 βγήκε στην αγορά και το τρίτο μέρος των "Greatest Hits" στο οποίο υπήρχαν τραγούδια από τις τελευταίες δουλειές των Queen καθώς και από διάφορες συνεργασίες με τραγουδιστές όπως o George Michael, ο Elton John κ.α.
Το 2000 ο May με τον Taylor συνεργάστηκαν με το pop group Five για μία νέα εκτέλεση του "We Will Rock You". Ένα χρόνο αργότερα, το 2001 δηλαδή, ο May με τον Taylor και τον Robbie Williams ηχογράφησαν μια νέα έκδοση του "We Are The Champions" για ένα soundtrack. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι φήμες περί κανονικού reunion των Queen με νέο τραγουδιστή (O Williams ήταν ο πρώτος που ακούστηκε ως υποψήφιος). Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο May κυκλοφόρησε το "Another World" τον Ιούνιο του '98 και ο Taylor το "Electric Fire" το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως από το '95 και μετά ο Deacon ουσιαστικά αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα, θέλοντας να αφοσιωθεί στην, αν μη τι άλλο, πολυπληθή οικογένεια του. Ο Taylor και ο May πάντως άλλοτε μόνοι τους και άλλοτε ως Queen συνέχισαν να εμφανίζονται με διάφορους τραγουδιστές σε ειδικές εκδηλώσεις, συναυλίες και party όπως για παράδειγμα: Στο party γενεθλίων του May στις 19/7 του '97, στην τελετή εισαγωγής τους στο αμερικανικό Hall Of Fame το 2001, στα γενέθλια της Βασίλισσας της Ολλανδίας το 2002, στην πρεμιέρα του "We Will Rock You" (θεατρική παράσταση, από τους Queen και τον Βρετανό συγγραφέα Ben Elton, στην οποία ακούγονται μόνο τραγούδια των Queen) στις 14 Μαΐου του 2002, στο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας της Αγγλίας στις 3 Ιουνίου του ίδιου έτους (με τον May να παίζει με την κιθάρα του το "God Save The Queen" στην κορυφή των ανακτόρων του Buckingham μπροστά σε 15.000 κόσμο...), στο ετήσιο φιλανθρωπικό event του Pavarotti στην Modena της Ιταλίας το Μάιο του 2003 και άλλα πολλά...
Στις 11/11 του 2004 έγινε στο Λονδίνο η τελετή για την ένταξη των Queen στο βρετανικό Hall Of Fame. Το βράδυ εκείνο οι Queen (δηλαδή ο Taylor και ο May) ανέβηκαν στη σκηνή για 3 τραγούδια. Πίσω από το μικρόφωνο βρισκόταν ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της rock, ο Paul Rodgers. Ο May με τον Taylor ένιωσαν εκείνο το βράδυ πως στο πρόσωπο του Rodgers βρήκαν τον ιδανικό συνοδοιπόρο με τον οποίο θα μπορούσαν να προωθήσουν την κληρονομιά των Queen στη νέα γενιά των οπαδών τους και σε όσους τους είχαν νοσταλγήσει τα χρόνια μετά το θάνατο του Mercury. Οι φήμες λοιπόν έγιναν πραγματικότητα και οι Queen με τον Paul Rodgers ανακοίνωσαν λίγο πριν το 2005 πως τη νέα χρονιά θα ξεκινούσαν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, σε μία «γιορτή» που εκτός από τραγούδια των Queen θα περιελάμβανε τραγούδια και από την καριέρα του Rodgers με τους Free και τους Bad Company. Όπερ και εγένετο... Οι Queen με τον Paul Rodgers το 2005 περιόδευσαν σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Σχεδόν όλες οι συναυλίες τους ήταν sold out. Επιστέγασμα αυτών των περιοδειών ήταν η κυκλοφορία του εξαιρετικού live "Queen + Paul Rodgers - The Return Of The Champions" το οποίο ηχογραφήθηκε στις 9 Μαΐου του 2005 στο Sheffield της Αγγλίας. Όπως ανακοίνωσαν πρόσφατα, δεν έχουν κανένα σκοπό να σταματήσουν στο άμεσο μέλλον, οπότε μπορούμε να περιμένουμε αρκετά από αυτούς...
Δισκογραφία των Queen:
Queen (1973)
Queen II (1974)
Sheer Heart Attack (1974)
A Night At The Opera (1975)
A Day At The Races (1976)
News Of The World (1977)
Jazz (1978)
Live Killers (1979)
The Game (1980)
Flash Gordon Soundtrack (1980)
Greatest Hits (1981)
Hot Space (1982)
The Works (1984)
A Kind Of Magic (1986)
Live Magic (1986)
The Miracle (1989)
Innuendo (1991)
Greatest Hits II (1991)
Live At The Wembley 1986 (1992)
Five Live EP (1993)
Made In Heaven(1995)
Queen Rocks (1997)
Greatest Hits III (1999)
Queen On Fire-Live At The Bowl 1982 (2004)
Queen + Paul Rodgers-Return Of The Champions (2005)
Προτεινόμενοι δίσκοι (αν δεν έχετε τίποτα και θέλετε να ξεκινήσετε από κάπου): "A Night At The Opera", "Live At The Wembley", "Sheer Heart Attack", "A Kind Of Magic" και προφανώς τα δύο πρώτα "Greatest Hits".
Καθότι και αυτή η ηχογράφηση κινούταν με πολύ αργούς ρυθμούς, κυρίως εξαιτίας των προβλημάτων υγείας του Mercury, τα υπόλοιπα μέλη είχαν απεριόριστο ελεύθερο χρόνο στη διάθεση τους. Ο Brian έγραψε και έκανε την παραγωγή της μουσικής για το "Macbeth" του Shakespeare, που ανέβηκε εκείνο το έτος στο Riverside Theatre του Λονδίνου, ενώ οι Cross (το συγκρότημα του Taylor) έβγαζαν το δεύτερο album τους με την ονομασία "Mad, Bad And Dangerous To Know" (η ονομασία ήταν εμπνευσμένη από μία περιγραφή που είχε γίνει για το γνωστό φιλέλληνα ποιητή λόρδο Byron!).
Στις 14 Ιανουαρίου του 1991 κυκλοφορεί σαν πρόγευση του νέου δίσκου το πρώτο του single, το "Innuendo". Παρόλο που η διάρκεια του ξεπερνούσε τα έξι λεπτά, το κομμάτι αμέσως καπάρωσε την πρώτη θέση των charts τόσο στη Βρετανία, όσο και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στις 4 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί το ομώνυμο album, κατασκηνώνοντας στην κορυφή της Ευρώπης και φτάνοντας ως τη θέση 30 στο αμερικανικό Billboard. Παρόμοια επιτυχία και βραβεύσεις γνώρισε και το αντίστοιχο video, που σκηνοθέτησε ο Jerry Hibbet, καθώς θεωρήθηκε πολύ πρωτότυπο εκείνη την εποχή.
Αυτός ήταν ο τελευταίος δίσκος των Queen που κυκλοφόρησε με τον Mercury εν ζωή και είναι εμφανής στη θεματολογία του δίσκου τόσο η διάθεση του Freddie να μοιραστεί τις αγωνίες του με τον κόσμο, όσο και ο συμβιβασμός του με την ιδέα ότι πλησίαζε το τέλος. Η ανατριχίλα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όταν ακούς κομμάτια όπως το "These Are The Days Of Our Lives" και το "The Show Must Go On". Το δέος που προκαλεί η ψυχική δύναμη και η στωικότητα που τον χαρακτήριζε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές αναγκάζουν τον οποιοδήποτε να σωπάσει για να ακούσει τα παραπάνω κομμάτια, αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και ταλαντούχες προσωπικότητες του 20ου αιώνα.
Στο "These Are The Days Of Our Lives", συμπυκνώνοντας τις εμπειρίες που είχε συλλέξει και με τη σοφία που έχει ένας μελλοθάνατος, προσπαθεί να αποτρέψει τον κόσμο από την προσκόλληση στο παρελθόν και να υποδείξει ένα διαφορετικό τρόπο διαχείρησης του. Η κιθάρα του May συμμετέχει ενεργά στο βομβαρδισμό συναισθημάτων που προκαλούν οι στίχοι και αναμφισβήτητα ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα για τις σκέψεις του Mercury. Συνοδεύτηκε και με το τελευταίο video των Queen, που κυκλοφόρησε στις 30 Μαϊου, και έδινε στους οπαδούς του συγκροτήματος μία τελευταία εικόνα του μεγάλου frontman εν δράση.
Ο δίσκος και η επίσημη δισκογραφία της αυθεντικής σύνθεσης των Queen έκλεινε με το επικό "The Show Must Go On". Από μόνο του αυτό το κομμάτι ήταν ικανό να καθιερώσει τον οποιοδήποτε δημιουργό του στο πάνθεον του ροκ. Τα υπόλοιπα μέλη των Queen, συγκεντρώνοντας τις δημιουργικές τους ικανότητες, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στη σύνθεση της μουσικής του "επικήδειου" λόγου που επέλεξε ο τραγουδιστής τους. Η ερμηνεία του Mercury πείθει από μόνη της τον ακροατή για την ψυχική δύναμη του. Οι αρχικοί ψίθυροι δίνουν τη θέση τους στις απίστευτης δυναμικής κραυγές - επικλήσεις για συνέχιση της παράστασης (που είναι μία αλληγορία για τη ζωή) και όχι για άνευ όρων παράδοση στις όποιες αναποδιές. Όσες βιογραφίες και βιβλία να γραφτούν για τον Mercury και τις τελευταίες μέρες της ζωής του, κανένας δε θα μπορέσει να αποδώσει τις ιδέες και τη στάση του προς τη ζωή καλύτερα από τον ίδιο: "Τhe show must go on / Inside my heart is breaking / My makeup may be flaking / but my smile still stays on". Τελικά, ένα μουσικό κομμάτι είναι από μόνο του ικανό να προσφέρει αυτό που έψαχναν οι αρχαίοι Έλληνες. Την υστεροφημία.
Το Μάρτιο, οι Cross μπαίνουν ξανά στο στούντιο για να βγάλουν το Σεπτέμβρη το τρίτο τους album, το "Blue Rock", ενώ ο Brian αφιέρωνε μεγάλο μερίδιο του χρόνου του στην προετοιμασία και στη διαφήμιση του προσωπικού του δίσκου καθώς και στην προώθηση του "Innuendo". Μάλιστα, δε δίστασε μερικές φορές να συνδέσει την κιθάρα του στην κονσόλα των show που τον είχαν καλέσει και να παίξει παράλληλα με το playback! Τον Οκτώβριο του ανατέθηκε η διοργάνωση του ροκ μέρους του Guitar Legends festival στη Σεβίλλη, μέσα στα πλαίσια της έκθεσης Εxpo '92. Αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν ένα live με κιθαρίστες όπως Nuno Bettencourt, Steve Vai, Joe Satriani και Joe Walsh (ουδέν σχόλιον...).
Από τα τέλη Απριλίου του '91 οι Queen βρίσκονταν στο στούντιο για την ηχογράφηση κάποιων νέων ιδεών. Από την άλλη, στις αρχές του Σεπτεμβρίου του '91 οι Cross έβγαλαν το τρίτο τους δίσκο, "Blue Rock". Τον Οκτώβριο, δε, κυκλοφορεί το "Greatest Hits 2" περιλαμβάνοντας 17 κομμάτια. Παράλληλα, όπως είχαν αντίστοιχα πράξει και παλαιότερα, έβγαλαν στην αγορά τα "Greatest Flix 2" και "Greatest Pix 2" καθώς και το "Box Of Flix" το οποίο περιείχε 4 bonus κομμάτια. Τόσο το "Hits" όσο και το "Flix" έπιασαν κορυφή στις κατηγορίες τους.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 και αφού οι φήμες για την υγεία του είχαν οργιάσει, ο Mercury εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία παραδεχόταν πως έπασχε από τον ιό HIV... κοινώς από AIDS. Τόσο καιρό είχε κρατήσει το προσωπικό του δράμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το αποκάλυψε μόνο όταν ο ίδιος έκρινε ότι ήταν σωστό.
Το απόγευμα της επόμενης μέρας, και ενώ βρισκόταν σπίτι του, άφησε την τελευταία του πνοή. Η 24η Νοεμβρίου έχει πλέον καπαρωθεί στα χρονικά της rock ως η μέρα που σίγησε μία από τις πιο όμορφες φωνές της.
Ο Freddie Mercury πέρασε όλη τη ζωή του προσπαθώντας να δείξει ότι δεν είναι κοινός θνητός. Η υπερβολή που διέκρινε τις περισσότερες κινήσεις του ήταν απόρροια της διάθεσης του να χαρεί το παρόν, δίχως φόβο για το μέλλον, όσο δυνατόν πιο χλιδάτα, και να εκμεταλλευτεί στο έπακρον την ελευθερία κινήσεων που του προσέφερε το ταλέντο του για να ικανοποιήσει όλα τα ένστικτα και όλες τις επιθυμίες του. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την απουσία taboos, ήταν που τον οδήγησαν στη δημιουργία ασύλληπτων για τον κοινό νου οργίων και ενίοτε στην ομοφυλοφιλία. Ενδεικτικά, φήμες για τα party που διοργάνωνε έκαναν λόγο για νάνους που σέρβιραν κοκαΐνη σε ασημένιες πιατέλες και γυμνές γυναίκες που αναδύονταν μέσα από χοάνες γεμάτες εντόσθια ζώων...
Η σεξουαλική ελευθερία του Freddie ήταν τελικά αυτή που του στοίχισε και τη ζωή... Τρεις μέρες μετά το θάνατο του, και αφού ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τις εξελίξεις, ο Freddie αποτεφρώθηκε σε τελετή που έγινε σύμφωνα με τα λεγόμενα της ζωροαστρικής θρησκείας, που τόσο αυστηρά ακολουθούσαν οι γονείς του, σε στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Προηγουμένως, τα άνθη που είχαν σταλεί από κάθε άκρη του κόσμου είχαν καλύψει ολόκληρο σχεδόν το σπίτι του.
Μακάβρια σύμπτωση, στις 25/11, μία μέρα μετά το θάνατο του Freddie, κυκλοφόρησε και το πρώτο solo single του May με το "Driven By You", γραμμένο για διαφημιστική καμπάνια της Ford. Ο May είχε εκφράσει τους ενδοιασμούς του για την περίοδο που ήταν προγραμματισμένη η κυκλοφορία του, αλλά ο ίδιος ο Mercury τάχθηκε εναντίον της αναβολής της.
Εις ανάμνησην του μεγάλου frontman και μετά από παράκληση του ιδίου πριν αποβιώσει, επανακυκλοφόρησε το "Bohemian Rhapsody" μαζί με το "These Are The Days Of Our Lives" σε single, με όλα τα έσοδα να διατίθενται στο "Terrence Higgins Trust" για την υποστήριξη φορέων του HIV και την ενημέρωση των πολιτών για την επικινδυνότητα του ιού. Συνολικά μαζεύτηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες, ενώ το "Bohemian Rhapsody" έγινε το πρώτο single που κατάφερνε να γίνει Νο.1 σε δύο διαφορετικές περιόδους. Με το τέλος του '91, οι Queen είχαν δέκα δίσκους τους μέσα στο UK Top-100!
Η ζωή χωρίς τον Mercury...
Το Φεβρουάριο του '92, στα ετήσια Brit Awards, ο Mercury βραβεύτηκε, έστω και μετά θάνατον, για την προσφορά του στη βρετανική μουσική. Στην ίδια τελετή το "These Are The Days..." πήρε το βραβείο καλύτερου single του έτους 1991. Τη βραδιά εκείνη ο Taylor και ο May ανακοίνωσαν τα πλάνα τους για μία μεγάλη συναυλία στο Wembley με τη συμμετοχή γνωστών μουσικών, αφιερωμένη στη μνήμη του Mercury. Τα 72.000 εισιτήρια κυκλοφόρησαν την αμέσως επόμενη μέρα και εξαφανίστηκαν σε μόλις 6 ώρες! Λίγο καιρό πριν τη συναυλία ανακοινώθηκαν και ποιοι θα ήταν αυτοί (πλην των εναπομεινάντων Queen) που θα συμμετείχαν στο όλο event. Κάποιοι εξ' αυτών ήταν οι: Metallica, Guns N' Roses, David Bowie, Elton John, Roger Daltrey, Tony Iommi, Robert Plant και Def Leppard!
Ο ειδικός αυτός αποχαιρετισμός έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του '92. Στο πρώτο μέρος της συναυλίας έπαιξαν διάφορα συγκροτήματα, από ένα 20λεπτο set το καθένα, ενώ στο δεύτερο οι τρεις Queen με την αρωγή γνωστών τραγουδιστών απέδωσαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. Αξίζει να αναφέρουμε πως πολύς κόσμος είχε κατασκηνώσει έξω από το στάδιο του Wembley από την προηγούμενη μέρα. Τη συναυλία παρακολούθησαν στη Βρετανία 6,3 εκατομμύρια άνθρωποι και σε όλο τον κόσμο περίπου ένα δισεκατομμύριο! (περισσότεροι δηλαδή και από το Live Aid).
Κατά τα άλλα, το Σεπτέμβριο του '92 κυκλοφόρησε ο σόλο δίσκος του Brian May με τίτλο "Back To The Light". Την ίδια περίοδο σχηματίστηκε και η Brian May Band όπου εκτός του May περιελάμβανε μεταξύ άλλων και τον αείμνηστο Cozy Powell στα drums. Η μπάντα του May ξεκίνησε την παγκόσμια περιοδεία της ως support στους Gn'R. Το '93 οι Gn'R με τη Brian May Band πέρασαν και από την Ελλάδα, με τον May να ζητάει συγγνώμη που δεν είχε επισκεφθεί τη χώρα μας με τους Queen!
Το καλοκαίρι του '92, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (άσχετο: «για την Ελλάδα ρε γαμώτο!»), το τραγούδι "Barcelona" του Mercury και της Monserrat επανακυκλοφόρησε και αυτό, φτάνοντας ως τη δεύτερη θέση στα charts της Ισπανίας. Το Νοέμβριο του '92 κυκλοφόρησε το "The Freddie Mercury Album". Επρόκειτο για συλλογή με παλιά τραγούδια του Mercury στα οποία είχε γίνει remix. Ο δίσκος στη Βρετανία έφτασε μέχρι και το νούμερο 4, παρά τις αντιδράσεις πολλών οπαδών που θεώρησαν πως τα remixes δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για τη μνήμη του Freddie.
Το '93 κυκλοφόρησε το mini album "Five Alive" στο οποίο πέραν των May, Taylor και Deacon, ακούγονταν οι φωνές του George Michael και της Lisa Stansfield. Ως single από το mini album κυκλοφόρησε το "Somebody To Love" με τον Michael στα φωνητικά. Την ώρα που ο May συνέχιζε να περιοδεύει με τη μπάντα του, ο Taylor ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα νέο solo δίσκο του. Στις 7 Νοεμβρίου από την άλλη, ο Deacon απέκτησε το 6ο (!) του παιδί.
Το Σεπτέμβριο του '94 κυκλοφόρησε ο τρίτος solo δίσκος του Taylor με τίτλο "Happiness?" και κατάφερε να φτάσει μέχρι την 22η θέση των charts στην Βρετανία.
Μετά από σχεδόν 4 χρόνια δουλειάς, στις 6 Νοεμβρίου του 1995 κυκλοφόρησε το "Made In Heaven", ο τελευταίος δίσκος των Queen (ή τουλάχιστον ο τελευταίος δίσκος των Queen με τον Mercury). Τα τραγούδια που περιείχε ο δίσκος είχαν ηχογραφηθεί κυρίως κατά τη διάρκεια των sessions του "Innuendo" καθώς και των τελευταίων μηνών της ζωής του Mercury. Πολλές ηχογραφήσεις πάντως έγιναν και μετά το θάνατο του Freddie, από το Νοέμβριο του '93 μέχρι και την άνοιξη του '95. Ο δίσκος, αφιερωμένος στο αθάνατο πνεύμα του Mercury, είναι ένας από τους πιο μελαγχολικούς δίσκους στην ιστορία της rock μουσικής. Υπάρχουν μουσικές στιγμές και στίχοι που αναλογιζόμενος κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν δε μπορεί παρά να δακρύσει. Αναφορικά, στο ομώνυμο του δίσκου τραγούδι, ο Mercury τραγουδάει: "I'm taking my ride with destiny / Willing to play my part / Living with painful memories / Loving with all my heart. I'm having to learn to pay the price / They're turning me upside down / Waiting for possibilities / Don't see too many around. I'm playing my role in history / Looking to find my goal / Taking in all this misery / But giving it all my soul. Made In Heaven / It was all meant to be...”. Εξάλλου το "A Winter's Tale" είναι το τελευταίο τραγούδι που έγραψε ο Freddie, ενώ το "Mother Love" είναι το τελευταίο κομμάτι που ηχογράφησε ποτέ. Γενικά η θεματολογία του δίσκου περιστρέφεται γύρω από τη ζωή, την αγάπη και το θάνατο. Για πολλούς το "Made In Heaven" δεν είναι μόνο ο πιο προσωπικός δίσκος των Queen, αλλά και ο καλύτερος τους.
Η ιστορία των Queen όμως δεν τελειώνει στο "Made In Heaven". Το '97 κυκλοφόρησε η συλλογή "Queen Rocks", στην οποία υπάρχει το συγκλονιστικό "No One But You (Only The Good Die Young)", ένα τραγούδι που ηχογράφησαν ο May, ο Taylor και ο Deacon το '97 για ...ξέρετε ποιόν. Στις 8 Νοεμβρίου του 1999 βγήκε στην αγορά και το τρίτο μέρος των "Greatest Hits" στο οποίο υπήρχαν τραγούδια από τις τελευταίες δουλειές των Queen καθώς και από διάφορες συνεργασίες με τραγουδιστές όπως o George Michael, ο Elton John κ.α.
Το 2000 ο May με τον Taylor συνεργάστηκαν με το pop group Five για μία νέα εκτέλεση του "We Will Rock You". Ένα χρόνο αργότερα, το 2001 δηλαδή, ο May με τον Taylor και τον Robbie Williams ηχογράφησαν μια νέα έκδοση του "We Are The Champions" για ένα soundtrack. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι φήμες περί κανονικού reunion των Queen με νέο τραγουδιστή (O Williams ήταν ο πρώτος που ακούστηκε ως υποψήφιος). Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο May κυκλοφόρησε το "Another World" τον Ιούνιο του '98 και ο Taylor το "Electric Fire" το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως από το '95 και μετά ο Deacon ουσιαστικά αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα, θέλοντας να αφοσιωθεί στην, αν μη τι άλλο, πολυπληθή οικογένεια του. Ο Taylor και ο May πάντως άλλοτε μόνοι τους και άλλοτε ως Queen συνέχισαν να εμφανίζονται με διάφορους τραγουδιστές σε ειδικές εκδηλώσεις, συναυλίες και party όπως για παράδειγμα: Στο party γενεθλίων του May στις 19/7 του '97, στην τελετή εισαγωγής τους στο αμερικανικό Hall Of Fame το 2001, στα γενέθλια της Βασίλισσας της Ολλανδίας το 2002, στην πρεμιέρα του "We Will Rock You" (θεατρική παράσταση, από τους Queen και τον Βρετανό συγγραφέα Ben Elton, στην οποία ακούγονται μόνο τραγούδια των Queen) στις 14 Μαΐου του 2002, στο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας της Αγγλίας στις 3 Ιουνίου του ίδιου έτους (με τον May να παίζει με την κιθάρα του το "God Save The Queen" στην κορυφή των ανακτόρων του Buckingham μπροστά σε 15.000 κόσμο...), στο ετήσιο φιλανθρωπικό event του Pavarotti στην Modena της Ιταλίας το Μάιο του 2003 και άλλα πολλά...
Στις 11/11 του 2004 έγινε στο Λονδίνο η τελετή για την ένταξη των Queen στο βρετανικό Hall Of Fame. Το βράδυ εκείνο οι Queen (δηλαδή ο Taylor και ο May) ανέβηκαν στη σκηνή για 3 τραγούδια. Πίσω από το μικρόφωνο βρισκόταν ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της rock, ο Paul Rodgers. Ο May με τον Taylor ένιωσαν εκείνο το βράδυ πως στο πρόσωπο του Rodgers βρήκαν τον ιδανικό συνοδοιπόρο με τον οποίο θα μπορούσαν να προωθήσουν την κληρονομιά των Queen στη νέα γενιά των οπαδών τους και σε όσους τους είχαν νοσταλγήσει τα χρόνια μετά το θάνατο του Mercury. Οι φήμες λοιπόν έγιναν πραγματικότητα και οι Queen με τον Paul Rodgers ανακοίνωσαν λίγο πριν το 2005 πως τη νέα χρονιά θα ξεκινούσαν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, σε μία «γιορτή» που εκτός από τραγούδια των Queen θα περιελάμβανε τραγούδια και από την καριέρα του Rodgers με τους Free και τους Bad Company. Όπερ και εγένετο... Οι Queen με τον Paul Rodgers το 2005 περιόδευσαν σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Σχεδόν όλες οι συναυλίες τους ήταν sold out. Επιστέγασμα αυτών των περιοδειών ήταν η κυκλοφορία του εξαιρετικού live "Queen + Paul Rodgers - The Return Of The Champions" το οποίο ηχογραφήθηκε στις 9 Μαΐου του 2005 στο Sheffield της Αγγλίας. Όπως ανακοίνωσαν πρόσφατα, δεν έχουν κανένα σκοπό να σταματήσουν στο άμεσο μέλλον, οπότε μπορούμε να περιμένουμε αρκετά από αυτούς...
Δισκογραφία των Queen:
Queen (1973)
Queen II (1974)
Sheer Heart Attack (1974)
A Night At The Opera (1975)
A Day At The Races (1976)
News Of The World (1977)
Jazz (1978)
Live Killers (1979)
The Game (1980)
Flash Gordon Soundtrack (1980)
Greatest Hits (1981)
Hot Space (1982)
The Works (1984)
A Kind Of Magic (1986)
Live Magic (1986)
The Miracle (1989)
Innuendo (1991)
Greatest Hits II (1991)
Live At The Wembley 1986 (1992)
Five Live EP (1993)
Made In Heaven(1995)
Queen Rocks (1997)
Greatest Hits III (1999)
Queen On Fire-Live At The Bowl 1982 (2004)
Queen + Paul Rodgers-Return Of The Champions (2005)
Προτεινόμενοι δίσκοι (αν δεν έχετε τίποτα και θέλετε να ξεκινήσετε από κάπου): "A Night At The Opera", "Live At The Wembley", "Sheer Heart Attack", "A Kind Of Magic" και προφανώς τα δύο πρώτα "Greatest Hits".
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
