Tyler, The Creator

Wolf

Columbia (2013)
Από τον Πάνο Κατσούρη, 25/04/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μπορείς να πεις πως η pop κουλτούρα και μάλιστα η σουρεαλιστική πλευρά της όσον αφορά την ζωγραφική έχει την ικανότητα να παραμένει underground και να μπορεί να στηρίξει μια τέτοια υπόσταση ακόμα και όταν η εμπορευματοποίηση της χτυπά την πόρτα. Όμως είναι η ακραία εικόνα της που συμβάλει σε κάτι τέτοιο ή απλά κάποιες φορές έχουμε να κάνουμε με ένα σπορ λίγων, ίσως και πλουσίων κατά βάση στις μέρες μας;

Μην μπερδεύεσαι, η παραπάνω αναφορά μου έχει ψήγματα σχέσης με τον συγκεκριμένο δίσκο. Ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές του σουρεαλιστικού pop κινήματος και δη του underground, ο Mark Ryden είναι υπεύθυνος για το cover της deluxe edition του Wolf (έχει καταπιαστεί με αντίστοιχα concept και στο παρελθόν).

Το θέμα όμως είναι αν μπορεί να ισχύσει η πρώτη παράγραφος μου και στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Δύσκολο θαρρώ.

Γνωρίζοντας καλά τι παίζει με την hip hop κολεκτίβα Odd Future Wolf Gang Kill Them All (ψάρωσες;), θα προσπαθήσω με έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο να πλασάρω όμορφα τον τρίτο δίσκο του Tyler, The Creator αμφιταλαντευόμενος μεταξύ της συμπάθειας μου για τα δύο μεγαλύτερα κεφάλια της OFWGKTA' και της αποτροπής μου μπροστά σε «δεν λέμε και τίποτα που θα μείνει» καλλιτέχνες της σύγχρονης μαύρης μουσικής. Διότι για αυτό που θα αναλώσω ηλεκτρονικό μελάνι είναι ένα κουλτουρο-παπαρέ πορτρέτο!

Διαβάζοντας με, με το δίκαιο του κάποιος θα αναρωτηθεί για ποιον λόγο να μου αρέσει ο συγκεκριμένος δίσκος εφόσον έχω καταστήσει ευκολονόητο με τα παραπάνω τελευταία μου λόγια πως προτιμώ τα ραπς μου με οξυδερκείς ακτιβιστικές ρίμες ή με κουβέντες του δρόμου. Ίσως η δικαιολογία να βρίσκεται στο ότι ο Tyler Gregory Okonma με τραβάει να τον δεχτώ με περίσσια χαλαρότητα και χιούμορ.

Μπορεί το «fuck» με το καλημέρα να πηγαίνει σύννεφο, το «let's smoke weed» να προτείνεται για ψύλλου πήδημα και η θεματολογία των τραγουδιών (πέρα από τον πατέρα του που είναι κάτι σοβαρό) να αφορά -τι άλλο;- κορίτσια και φήμη, όμως το κύριο χαρακτηριστικό του Tyler είναι πως παραδίδονται όλα αυτά (υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν πως το ζουμί βρίσκεται στο πώς τα λέει ο mc).

Ο τέλειος συνδυασμός λέξεων βουτηγμένων στην αργκό με την απλή Αγγλική να παρελαύνουν στο τόσο cool flow του είναι αν μη τι άλλο κάτι κολλητικό και η θεατρικότητα στην φωνή του κάτω από μια τόσο καλή παραγωγή (μα πόσο ψαγμένα beats!) δίνει μια pop καρτουνίστικη αίσθηση αφιερωμένη στην νέα γενιά.

Η κυκλοφορία του Wolf πέρασε σαράντα κύματα όσον αφορά την ημερομηνία της και το πως θα ακούγεται. Τελικά η τριλογία ολοκληρώθηκε με έναν δίσκο αρκετά μεγάλο σε διάρκεια με πάμπολλες συνεργασίες να χτυπούν στο μάτι (από βαριά ονόματα όπως Erykah Badu, Pharrell Williams έως Frank Ocean και το υπόλοιπο crew της Odd Future).

Με αυτά και με εκείνα θέλω να ελπίζω πως άφησα να γίνει κατανοητό πως επέλεξα να παρουσιάσω τον εν λόγω παραγωγό (σε τόσο μικρή ηλικία έχει καταφέρει τόσα πολλά) για το ιδιαίτερο στυλ του. Τώρα, αν υπάρχει κάποιος που περίμενε να συγκρίνω την φετινή του δουλειά με τις προηγούμενες του, το μόνο που μπορώ να πω στα γρήγορα για να μην τον κρατήσω παραπονεμένο είναι πως το Wolf νικά το Goblin (το οποίο είναι υπεύθυνο για την διασημότητα του μπροστάρη της Odd Future) στα σημεία.

Από τα αμάξια, την επίδειξη χρήματος και τις σιλικονάτες γκόμενες (εντάξει σε αυτό δεν παίρνω και όρκο) καλύτερες οι hipsterογελοιότητες!
VIDEO
  • SHARE
  • TWEET