Rhye

Woman

Polydor (2013)
Από τον Παντελή Μαραγκό, 11/12/2013
Βελούδινη και αέρινη neo-soul. Προτείνεται ακόμη και σε εκείνους που δεν διατηρούν την παραμικρή επαφή με το είδος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Υπάρχουν καλλιτέχνες που ψoφάνε για προβολή (βλέπε Kanye West) και υπάρχουν κάποιοι άλλοι που δυσκολεύεσαι να βρεις μια φωτογραφία που να φαίνεται το πρόσωπό τους. Το ντουέτο των Rhye ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, αλλά αυτό δεν στερεί τίποτε από την αξία του έργου τους. Το ντεμπούτο τους "Woman" είναι ένα διαμαντάκι της neo-soul που με ευκολία ξεπερνά το είδος του και συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Πρόκειται για τη σύμπραξη του Καναδού Mike Milosh και του Νορβηγού Robin Hannibal, δύο μουσικών που είχαν τη δική τους πορεία προτού ενώσουν τους δρόμους τους. Κοινός παρονομαστής η εταιρεία Plug Research, για την οποία ηχογραφούσαν αμφότεροι. Η πρώτη συνάντησή τους έγινε το 2010, όταν ο Milosh (που τότε ζούσε στο Βερολίνο) έλαβε πρόσκληση από τον Hannibal να τον επισκεφθεί στην Κοπεγχάγη. Εκεί ηχογράφησαν τρία κομμάτια, αλλά έπρεπε να μεσολαβήσει το κυνήγι μιας γυναίκας που οδήγησε το Νορβηγό στις Η.Π.Α. (όπου εν τω μεταξύ είχε μετακομίσει και ο Milosh) για να λάβει σάρκα και οστά το project των Rhye. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που εν πολλοίς εξηγεί τη διάθεση του "Woman": στις Η.Π.Α. ο Milosh έμελλε να γνωρίσει τη γυναίκα της ζωής του.

Ίσως για αυτόν τον λόγο το άλμπουμ μοιάζει να καλύπτεται από μια γλυκιά jazzy αχλή. Η διάθεση της μουσικής των Rhye είναι έντονα ερωτική και θυμίζει ζευγάρι που ερωτοτροπεί δίπλα στη ζεστασιά του τζακιού. Το ξεχωριστό αυτό ντεμπούτο κυλάει με έναν πανέμορφο, βελούδινο τρόπο και αντέχει σε αμέτρητες απανωτές ακροάσεις. Χαλαροί ρυθμοί, ήπιοι τόνοι, καταπραϋντικοί ήχοι και όμορφες μελωδίες συνθέτουν ένα άκρως γοητευτικό και κρυστάλλινα διαυγές αποτέλεσμα.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο και αυτό μου παρέχει την πολυτέλεια να γράψω με υπευθυνότητα ότι αντέχει στην (κρισιμότερη απ' όλες) δοκιμασία της αντοχής στο χρόνο. Εδώ θα συναντήσετε πολλές ομοιότητες με τον ήχο των xx, αλλά το "Woman" έχει pop αρετές, οι οποίες -περισσότερο από τους Λονδρέζους- παραπέμπουν στις βελούδινες δόξες της Sade.

Το ντουέτο μας οδηγεί να ανακαλύψουμε, εκ νέου, την αυθεντική γοητεία. Ο τόνος του άλμπουμ δίνεται από τους πρώτους, κιόλας, στίχους του εναρκτήριου "Open":

«I'm a fool for that shake in your thighs
I’m a fool for that sound in your sighs
I’m a fool for your belly
I’m a fool for your love»

Με τα λόγια αυτά, οι Rhye μας παρασέρνουν άμεσα σε ένα ταξίδι που επικεντρώνει στις λεπτομέρειες απλών πραγμάτων που συχνά τα παραβλέπουμε. Ώριμοι, ειλικρινείς και αβάστακτα διακριτικοί, διεγείρουν ευαίσθητες χορδές και εν τέλει «αγγίζουν». Σαγηνεύουν και ελκύουν, υπενθυμίζοντας, παράλληλα, τη διαφορά μεταξύ του «sexy» και του «ερωτικού». Πρόκειται για γοητεία παλαιάς κοπής που εστιάζει στην ανατομική ομορφιά του αστραγάλου και όχι στην urban ξιπασιά του twerking της κάθε προκατασκευασμένης σταρλετίτσας (βλέπε Miley).

Τα τραγούδια τους ξεχωρίζουν για τις εξαιρετικές τους ενορχηστρώσεις. Ιδιαίτερα οι πανέξυπνα τοποθετημένες πινελιές εγχόρδων, συμβάλλουν τα μέγιστα στην χάραξη πανέμορφων ηχοτοπίων. Ωστόσο, δίχως αμφιβολία, το σπουδαιότερο «όργανο» που μεταχειρίζονται οι Rhye είναι αυτή η απίθανη χροιά της φωνής του Milosh. Δεν σας το κρύβω ότι μου πήρε μήνες για να καταλάβω ότι αυτά τα υπέροχα φωνητικά προέρχονται από αρσενικό λαρύγγι (να 'ναι καλά ο Πάνος Κατσούρης που μου το υπέδειξε). Βλέπετε, δεν εμφανίζονται στα video clips που έχουν βγάλει, ενώ και στα περισσότερα live τους που θα βρείτε στο youtube, εμφανείς είναι μόνο οι σιλουέτες τους (όπως εδώ, ας πούμε). Πιστέψτε με, αν δεν σας το έγραφα θα την πατούσατε κι εσείς!

Η φωνή αυτή μαγνητίζει και πραγματικά αποκλείεται να σας αφήσει αδιάφορους στα δύο εξαιρετικά single "Open" και "The Fall".  Αλλά και τα υπόλοιπα οκτώ  κομμάτια του άλμπουμ δεν πηγαίνουν πίσω (π.χ. το "3 Days") και σίγουρα συνθέτουν ένα πανέμορφο σύνολο. Το αποτέλεσμα είναι ενδόμυχο και οικείο, αλλά συγχρόνως διαθέτει μια ισχυρότατη pop συνιστώσα και ο συνδυασμός αυτός από μόνος του είναι αξιοσημείωτο επίτευγμα.

Μπορεί να ακούγεται easy-listening, αλλά είναι πολύ παραπάνω από αυτό και σίγουρα δεν είναι ανώδυνο ή ανούσιο. Στην Ελλάδα του 2000 θα ήταν η σημαία της easy-listening, lounge δηθενιάς. Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου ελάχιστοι έχουν πρόσβαση σε τέτοιου είδους αμέριμνη ραστώνη, είναι ιδανικό για ουσιαστική χαλάρωση και αποσυμπίεση. Η διακριτική και αέρινη neo-soul του "Woman" προτείνεται ανεπιφύλακτα ακόμη και σε εκείνους που δεν διατηρούν την παραμικρή επαφή με το είδος.
  • SHARE
  • TWEET