Actress

Ghettoville

Ninja Tune (2014)
Από τον Πάνο Κατσούρη, 28/01/2014
Ένας ψηφιακός επικήδειος που ακτινοβολεί ιδέες προς μια λαμπρή νέα γενιά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τα πουλιά κοιτάζουν ξοπίσω τα κλουβιά που κάποτε κατοικούσαν, φτύνουν φλόγες πίσω από ένα λευκό τοίχο σιωπής. Ο Actress μέσα από τα ίδια του τα λόγια στην ανακοίνωση του τελευταίου του άλμπουμ παρουσίασε με επιβλητικότητα τους αναστεναγμούς του που δείχνουν να μην μπορούν να πάρουν ανάσα και ως συνέπεια δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν κάτω από αυτή επιβλαβή ατμόσφαιρα.

Τα μηχανήματα έχουν μετατραπεί σε πέτρα, τα δεδομένα διαβάζονται στον χρήστη σαν μια νεκρολογία. Το "Ghettoville" είναι ένας ηχητικός επικήδειος που ακτινοβολεί ιδέες προς μια λαμπρή νέα γενιά, η οποία μόλις άνοιξε την πόρτα μιας καινούργιας ηλεκτρονικής εποχής. Το παράδοξο όμως σε όλο αυτό είναι πως ο ίδιος ο Darren Cunningham δείχνει να μην την συμμερίζεται. Λίγο κουρασμένος, κάπως πνιγμένος σε εχθρικά νερά για τις ιδέες του, χωρίς ικανοποίηση, κοιτάζει τους ψευδο-καλλιτέχνες να τρέχουν ανεξέλεγκτα, αλλά το μονοπάτι συνεχίζεται.

Τέσσερα άλμπουμ μέχρι στιγμής, σε μια ανεξήγητη αλλά και τόσο κατανοητή από άποψη πρωτοπορίας γλώσσα. Το "Ghettoville" η σηματοδότηση του ψηφιακού θανάτου του ψευδωνύμου "Actress" δηλαδή, ίσως να βρίσκεται κάπου στην μέση μεταξύ "Splazsh" και "R.I.P." καταχωρημένο στην κατηγορία της intelligent dance music με τα σοφιστικέ beats να πέφτουν σαν σκούρο μελάνι πάνω στις RnB detroit techno ενοχές του παρελθόντος του.

Όμως είναι η φύση του που θα το καταχωνιάσει σε θέση απόκρυφη για να μην το βουτήξουν ξένα χέρια διότι θέλει μονάχα να το γευτούν δουλεμένα αυτιά αλλά και νέα καλλιτεχνικά που θα αξιοποιήσουν αυτή την εμπειρία εν συνεχεία σε πράξη.

Εντούτοις, δεν είναι γενικολογικές μπαρούφες μήτε υπερβολές εντυπωσιασμού η τραχύτητα της επιφάνειας δεδομένου του ότι η έναρξη του "Ghettoville" μέσα στα πρώτα δώδεκα λεπτά της και δη στην αφηρημάδα του "Street Crop" ίσως πιότερα από το ambient “Forgiven” είναι ικανή να διώξει οποιονδήποτε παρείσακτο. Από εκεί και πέρα έχοντας το "Rims" να πιάνει ψηλές αποδόσεις, είναι η πειραματικότητα που παίρνει σκυτάλη, ώσπου να χαθεί στην εθιστική βρετανική τριάδα των "Our-Time-Towers". Και ξάφνου στο "Gaze" ένα λευκό φως θα καλύψει τα πάντα με την τρομερή φουτουριστική funk να αναγκάζει ολάκερη την ελίτ του Los Angeles να υποκληθεί σε ένα Άγγλο παραγωγό. Κατόπιν τούτου και ως φυσικό επακόλουθο ο δρόμος που ακολουθείται στη συνέχεια είναι περισσότερο στα RnB / Hip Hop αχνά και παλιά «θέλω» του παρά στα νεότερα σκεπτόμενα του σύγχρονου παρελθόντος του αλλά και του μισού πρώτου του "Ghettoville".

Ο Actress όπως και στα ίδια του τα λόγια έτσι και στο ηχητικό μέρος του δίσκου δείχνει να θέλει να θάψει την εικόνα αυτού του ονόματος συνοψίζοντας την ιστορία του και μπερδεύοντας μαύρα φιμέ και λευκά layer. Προπάντων όμως ίσως να θέλει να μας πεις πως ήρθε η ώρα να διαβεί ένα πιο σκοτεινό μονοπάτι ώσπου να αναγεννηθεί διαφορετικός.
  • SHARE
  • TWEET