The Boy

Ηλιοθεραπεία

Inner Ear (2011)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 03/10/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η υπερπαραγωγικότητα του The Boy συνεχίζεται με τον τέταρτο δίσκο τα τελευταία τρία χρόνια, τρίτο προσωπικό και δεύτερο ελληνόφωνο. Και αν προσωπικά θεωρώ το "Time Machine" με την Mary ως ό,τι καλύτερο μας έχει προσφέρει, η αλήθεια είναι ότι και το εξαιρετικό "Κουστουμάκι" υπήρξε ποιοτικότατο και έχαιρε ίσως και καθολικότερης εκτίμησης, τουλάχιστον από τον εγχώριο Τύπο.

Στο ίδιο μοτίβο κινείται και η "Ηλιοθεραπεία", με τους ηλεκτρονικούς ήχους και τα πλήκτρα/πιάνο του The Boy να είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνα για το μουσικό αποτέλεσμα. Αρχικά, μάλιστα, φαίνεται να εξασφαλίζεται αμείωτη και η ποιοτική συνέχεια. Το δυσοίωνο και σε ρυθμό ζεϊμπέκικου "Κόψε Το Χέρι" είναι ακριβώς η μοντέρνα αντίληψη για το ελληνικό τραγούδι που θα περίμενα από τον The Boy και η έμμεση στιχουργική αναφορά στην πρώτη ταινία του Ν. Νικολαΐδη το κάνει ακόμα πιο αγαπημένο. Ακόμα καλύτερα στην ίδια λογική συνεχίζουν και τα "Δεν Πονάει" και "Κυρία Χ Αλήθεια Λέω", τα οποία μέσω ενός επιβλητικού ρυθμού που δίνουν τα drums πάνω από μελωδικά στρώματα πιάνου αποτελούν δύο δείγματα του πώς θα μπορούσαν οι Χατζιδάκις και Θοδωράκης να συνθέτουν το 2011 σε «λαϊκές φόρμες».

Φυσικά, το «λαϊκές» δε σημαίνει και προσιτές, αφού όχι μόνο τα προαναφεθέντα τραγούδια, αλλά ακόμα και ένα αποτέλεσμα όπως το "Ξαπλώστρες Φέρετρα" δε θα μπορούσε εύκολα να «καταναλωθεί», παρά την ευδιάκριτη μελωδία του. Γενικότερα, η μουσική του The Boy δείχνει μία τάση να απομακρύνεται συνειδητά από οτιδήποτε μπορεί να την κάνει εμπορική. Μοναδική, και μάλλον συμπτωματική εξαίρεση, το "Άνθρωπος".

Δυστυχώς, όμως, το ανήσυχο πνεύμα του The Boy δεν τον οδηγεί πάντα σε ενδιαφέροντα μονοπάτια, καθώς μία σειρά τραγουδιών χάνουν πολλά στον πειραματικό αλλά τελικά και μονότονο χαρακτήρα τους. Το κρίμα είναι ότι λίγη προσοχή αποκαλύπτει όμορφες και μελωδικές γραμμές στο πιάνο (συνήθως), που προφανώς θυσιάζονται στο βωμό του «αντισυμβατικού». Κι αν αυτό είναι θέμα επιτυχημένης ή μη συνταγής, είναι φορές που προκύπτει και πρόβλημα φιλοσοφίας. Θεωρώ ότι ο Boy υπερεκτιμά ορισμένες φορές τη στιχουργική του και την ικανότητά του να μεταφέρει ενδιαφέρουσες απόψεις/ατάκες και να σοκάρει (;) μέσα από αυτές. Έτσι, πολλές φορές αδιάφορες συνθέσεις βρίσκουν το δρόμο τους προς το cd, μόνο και μόνο ως βάση κάποιας ιδιόρρυθμης απαγγελίας που όμως μοιάζει τελικά πολύ αδύναμη. Είναι δε φορές που η χρήση ενός εύκολου «και καλά» ωμού πορνογραφικού / σκατολογικού περιεχόμενου προκαλεί μάλλον την άποψη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο βασιλιάς είναι γυμνός και κάποιος θα πρέπει να το φωνάξει.

Ούτως ή άλλως η μουσική του The Boy δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε αισιόδοξη, παρά μάλλον συνήθως ενοχλητική (με την καλύτερη δυνατή έννοια). Η "Ηλιοθεραπεία" γίνεται ακόμα πιο απαιτητική, αφού έχει αρκετές αδύναμες στιγμές που δύσκολα θα αντέξουν σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Έχει όμως και αρκετές περιπτώσεις μεγαλοφυίας που δικαιολογούν το θόρυβο γύρω από το όνομα του The Boy. Δε μου βγάζετε δε από το μυαλό ότι και αυτή η εναλλαγή ίσως να είναι προσχεδιασμένη από τον καλλιτέχνη ως μέρος του έργου του.
  • SHARE
  • TWEET