blink-182

Neighborhoods

Interscope (2011)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 29/09/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πόσο πιο απλό είναι να μιλάς για πράγματα από τα οποία δεν περιμένεις τίποτα. Είναι απλά εκεί και σε περιμένουν. Δεν έχεις εσύ καμία απαίτηση από αυτά και εκείνα καμία απαίτηση από εσένα, μονάχα να τα κρίνεις δίκαια. Ποιός αλήθεια περίμενε να ακούσει εμπνευσμένο δίσκο από pop-punk has-beens; Κανείς; Σίγουρα πάντως όχι εγώ.

Στα χρόνια που έλειπαν οι blink ως blink, οι παράπλευρές τους μπάντες προσπαθούσαν να ταρακουνήσουν τα στάσιμα νερά, μάλλον ανεπιτυχώς. Οι Angels & Airwaves του Tom DeLonge έκαναν μία αισιόδοξη αρχή, αλλά δηλώσεις τύπου «ο επόμενος μου δίσκος θα αλλάξει την ιστορία της μουσικής», που όπως μάθαμε αργότερα προήλθαν ύστερα από αρκετές καταχρήσεις παυσίπονων, έβαλαν φρένο στη γενικότερη επιτυχία της μπάντας. Λίγο νοιάστηκε όμως ο DeLonge, μιας και είχε το κεφάλαιο να συνεχίσει όσο ήθελε, και αυτό έκανε. Περιμένουμε ταινία Angels & Airwaves, ονόματι "Love", εδώ και κάτι χρόνια. Έρχεται όμως, λέει ο DeLonge, έρχεται. Τους Angels & Airwaves τους αναφέρω για έναν κυρίως λόγο. Τους έφερε o DeLonge πίσω στους blink.

Ποτέ δεν ήθελα synth στο pop-punk μου, γιατί το έφερες τώρα; Παρά το γεγονός πως μέσα στα 14 κομμάτια της deluxe έκδοσης του "Neighborhoods" θα ακούσεις που και που κάποιο σημείο το οποίο θα σε γυρίσει στο λύκειο, ο δίσκος δε θυμίζει και πολύ τους blink που αγαπώ. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, δεν είναι δυνατόν στα 39 σου (θεέ μου), να τραγουδάς για μαζορέτες, λυκειακούς έρωτες και πίπες, κυριολεκτικές ή μη.

Όλα αυτά δε σημαίνουν πως ο δίσκος δεν έχει κάτι να πει. Το αντίθετο μάλιστα, γι' αυτό και χαίρομαι που δεν περίμενα τίποτα, γιατί το "Neighborhoods" έχει κάποιες ιδέες καλές, παρά το γεγονός πως ο έφηβος μέσα μου μού κάνει κωλοδάχτυλο. Το πρώτο single του δίσκου, "Up All Night", είναι δυστυχώς από τα κακά παραδείγματα του άλμπουμ και δε μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέχτηκε για προπομπός του. Από την άλλη, η κομματάρα "Natives" ανοίγει με εκείνο το καταπληκτικό νιαούρισμα του DeLonge, για να αφήσει το ρεφραίν στον Hoppus, ο οποίος μπορεί να μην έμαθε ποτέ να τραγουδάει, αλλά τουλάχιστον αποτυγχάνει με στυλ, και στο pop-punk αυτό έχει σημασία. Το "Heart's All Gone", που το χωρίσανε δυστυχώς από το ιντερλούδιό του, είναι τρανό δείγμα του πώς έχουν εξελιχθεί παιχτικά οι blink. To ιντερλούδιο ειδικά κάνει ένα εξαιρετικό build up, το οποίο αν το έβαζες στους blink του 1999 θα σε μούτζωναν.

Σε τελική ανάλυση, είναι σα να ακούς ένα δίσκο από τρεις τύπους που ξέρουν πλέον πολύ περισσότερη μουσική απ' ό,τι χρειάζεται το είδος που εκπροσωπούν, αλλά δεν τολμούν να κάνουν ένα τολμηρό βήμα μπροστά και τελικά, βασιζόμενοι στα ψευτοηγετικά χέρια του DeLonge που απλά προσπάθησε να ωριμάσει μέσω των Angels & Airwaves και την εμπειρία του από εκεί την έφερε εδώ, προσπαθούν να ξαναγίνουν επίκαιροι. Παρά τις διάσπαρτες καλές ιδέες, οι παλιοί φίλοι των blink θα ακούσουν και ίσως εκτιμήσουν το δίσκο, αλλά ως εκεί. Νέους φίλους δύσκολα θα κερδίσουν με το "Neighborhoods", κυρίως επειδή πρόκειται για μια σκηνή ψόφια, με την οποία δύσκολα ασχολείται κανείς τώρα. Μέχρι να γίνει αυτό, παλιμπαιδίζω και αναμένω την αναβίωση, ακούγοντας το "Wishing Well", το πιο blink κομμάτι του δίσκου.
  • SHARE
  • TWEET