Zemial

Τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος, για μία από τις πιο υποτιμημένες περιπτώσεις ελληνικής μπάντας εκεί έξω και δη «παλιοσειράς» -ειδικά άμα αναλογιστούμε το τι σαβούρα αποθεώνεται κατά καιρούς από κοινό και κριτικούς- το προσωπικό όχημα μουσικής έκφρασης του Archon Vorskaath που καλά κρατεί από το 1992. Εντάξει, μπορεί οι Zemial να μην ήταν ποτέ ιδιαίτερα δραστήριοι δισκογραφικά, για να κρατηθούν στον αφρό τις metal επικαιρότητας, αλλά οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα είναι εξαιρετικό και εφόσον μιλάμε για τέχνη, η ποσότητα δεν θα είναι ποτέ προτιμητέα έναντι της ποιότητας.

Έπειτα λοιπόν από ένα black thrash όργιο στα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος και ένα αριστουργηματικό tribute άλμπουμ στους Bathory το 2006, φόρος τιμής στον εκλιπόντα Quorthon, φτάνουμε φέτος στο "Nykta", ένα εκπληκτικό δείγμα συγκερασμού στοιχείων που φαινομενικά μοιάζουν αταίριαστα, υπό την αόριστη και γενικευμένη σκέπη που χαρίζει ένα ιδίωμα τόσο διευρυμένο στις μέρες μας, όσο το black metal. Ο Archon Vorskaath στο νέο του δίσκο επιχειρεί και επιτυγχάνει σε έναν ιδιαιτέρως δύσκολο στόχο. Από την μία γεφυρώνει όλες τις πτυχές του παρελθόντος των Zemial. Η black thrash λύσσα και οι ταχύτητες, παντρεύονται με στιγμές επικού, heavy metal λυρισμού και mid tempo περάσματα, αλλά δεν είναι αυτός ο -πετυχημένος- συνδυασμός στοιχείων του παρελθόντος που καθιστά το "Nykta" τόσο ξεχωριστό.

Ο δίσκος ξεχωρίζει γιατί, μέσα από τα οκτώ τραγούδια του, φέρει και μία νέα πτυχή του συγκροτήματος, καθώς και των επιρροών του ιθύνοντα νου που στέκεται από πίσω του. Μία πτυχή που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην δισκογραφία τους. Οι prog rock επιρροές του Vorskaath υφαίνονται περίτεχνα με το στυλ μουσικής που παραδοσιακά υπηρετούσαν οι Zemial, δημιουργώντας ένα ποικιλόμορφο μουσικό χαλί, στολισμένο με γενναίες δόσεις υπνωτικής ψυχεδέλειας και το σημαντικότερο, παράγει μία αλλόκοτη space ατμόσφαιρα και ένα εξωκοσμικό vibe που προκαλεί ανατριχίλα.

Όταν τολμάς να βγάλεις έναν δίσκο με μίξη από black / thrash / prog rock / space ψυχεδέλεια πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Η απόσταση που χωρίζει το χαρακτηρισμό του από τραγικό συνονθύλευμα έως αριστούργημα είναι μικρή, αλλά, ευτυχώς για μας, οι Zemial εδώ τα καταφέρνουν και ακούγονται αριστουργηματικοί. Παραδίδουν ένα εξαίσιο μείγμα όλων των παραπάνω στοιχείων και αυτό διακρίνεται ακόμα καλύτερα στις επανηχογραφήσεις παλαιότερων κομματιών τους.

Παρότι μόνο για απλές επανηχογραφήσεις δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Στο "Nykta" συναντάμε τους black thrash ύμνους "Eclipse" και "Breath Of Pestilence" από το demo "Necrolatry" του 1997, καθώς και το "In The Arm Of Hades" από το EP "Dusk", διασκευασμένα θα μπορούσε να πει κάποιος κατά μία έννοια. Τα "Eclipse" και "In The Arm Of Hades" ξεχειλώνουν σε διάρκεια για να δεχτούν τα νέα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον δίσκο και μόνο το "Breath Of Pestilence" παραμένει όμοιο με την original εκτέλεση του 1997. Μαζί με τα παλαιότερα κομμάτια και τις νέες συνθέσεις συμπεριλαμβάνεται και ένα φοβερό instrumental με τίτλο "The Small", ενώ τα οκτώ συνολικά κομμάτια κλείνει ακόμα ένα «instrumental», το "Out Of The Cage - 333 For Drumset And Mechanical Reproduction", tribute στον Αμερικανό πειραματικό συνθέτη John Cage και την αμφιλεγόμενη σύνθεση του, "4'33"".

Εν κατακλείδι, η ουσία είναι ότι το "Nykta" αποτελεί ένα δίσκο φανταστικό, ποικιλόμορφο και ικανό να ιντριγκάρει στο μέγιστο τις αισθήσεις του οποιουδήποτε ανοιχτόμυαλου ακροατή. Δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω σύγκριση με τους προηγούμενους δίσκους του συγκροτήματος. Είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους που δεν θα είχε κανένα νόημα. Και τα τρία άλμπουμ των Zemial, καθώς και τα παρελκόμενα EP ενδιάμεσα τους, είναι εξαιρετικά και αξίζουν εξίσου την προσοχή του metal ακροατηρίου. Μπορεί το "Nykta" να έσκασε στο κλείσιμο του έτους, αποτελεί όμως μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις αυτού και παρά το μικρό χρονικό διάστημα που ήταν διαθέσιμο, κατατάσσεται με άνεση στους καλύτερους δίσκους του 2013.