Wild Beasts

Present Tense

Domino (2014)
Από τον Άρη Καζακόπουλο, 12/05/2014
Τέσσερις δίσκους μετά, οι Wild Beasts ευτυχώς δεν βάζουν νερό στο κρασί τους και παραμένουν πιστοί στο αρχικό καλλιτεχνικό τους όραμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μακριά από την αναλώσιμη λογική της αναβίωσης και απαλλαγμένοι από πάσης φύσεως indie στερεότυπα, οι Wild Beasts είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εναλλακτικά σχήματα που έχουν ξεπηδήσει από τη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, αλλά και από τις μπάντες που κυκλοφορούν μόνο καλές δουλειές. Το εξαιρετικό "Smother" του 2011 ήταν ένας από τους σπουδαιότερους δίσκους της χρονιάς του και μάλλον ο καλύτερος της σύντομης δισκογραφίας τους.

Το επίσης πολύ καλό "Present Tense" συνεχίζει επάξια την παράδοση δίνοντας μια νέα πνοή στον ήχο τους, ο οποίος εξελίσσεται ελαφρώς δίσκο με τον δίσκο, χωρίς ποτέ να χάνει την ταυτότητά του. Αυτή τη φορά έχουμε μια αλλαγή στα ηνία της παραγωγής, με τον Richard Formby να αντικαθίσταται από τους Leo Abrahms και Alex 'Lexxx' Dromgoole, γεγονός που έχει αισθητή επίδραση. Τα synths ενισχύονται και οι διακριτικοί ηλεκτρονικοί ήχοι βγαίνουν πιο μπροστά, ενώ οι κιθάρες υποχωρούν σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Υπάρχει μια γενικότερη απομάκρυνση από τη φυσικότητα και μια ροπή προς την επεξεργασία, τάση που είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη από τον προηγούμενο δίσκο. Ωστόσο, η παραγωγή αποφεύγει υπερβολές, κακοτοπιές ή χοντράδες και τελικά κερδίζει το παιχνίδι.

Παρά τις ηχητικές διαφοροποιήσεις, αυτό που έχει παραμείνει αναλλοίωτο είναι η αυθεντικότητα και η (καλώς εννοούμενη) έντεχνη υπόσταση της μπάντας. Τέσσερις δίσκους μετά, οι Wild Beasts ευτυχώς δεν βάζουν νερό στο κρασί τους και παραμένουν πιστοί στο αρχικό καλλιτεχνικό τους όραμα. Παραμένουν, δηλαδή, αυθεντικά εναλλακτικοί σε κάθε νότα τους, αποφεύγοντας να ενταχθούν σε οποιαδήποτε μουσική φόρμα, αρνούμενοι ουσιαστικά να μοιάσουν στον οποιονδήποτε - δεν είναι ελιτισμός, είναι έμπνευση. Και παράλληλα, παραμένουν εκφραστές των ενδόμυχων σκέψεων και των προσωπικών αδιεξόδων του καθημερινού ανθρώπου, μέσα από τους εξαιρετικούς στίχους τους. Το φαλτσέτο του Hayden Thorpe και τα πιο βαρύτονα φωνητικά του Tom Fleming αλληλοσυμπληρώνονται για μια ακόμα φορά με μαγικό τρόπο, για να αποτελέσουν ένα εκλεπτυσμένο φωνητικό δίπολο ψυχικού ξεγυμνώματος.

Από πλευράς συνθέσεων, το "Present Tense" μπορεί να βρίσκεται ένα κλικ χαμηλότερα από το "Smother", ωστόσο διακρίνεται για την ισορροπία στην tracklist, περιέχοντας μόνο αξιόλογα κομμάτια. Πέρα από τα προφανή single "Wanderlust" και "Sweet Spot", ειδική μνεία αξίζει να γίνει στο "Mecca", με τον εθιστικό κόντρα ρυθμό του, στην εξαιρετική ενορχήστρωση του "Past Perfect"  και στο "Pregnant Pause", που εκτός από υπέροχα πλήκτρα, περιέχει και μερικούς από τους καλύτερους στίχους του δίσκου.

Το ότι το "Present Tense" είναι ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ των Wild Beasts είναι  κατά γενική ομολογία δεδομένο. Το πιο ενδιαφέρον στην περίπτωσή τους, όμως, είναι ότι δίνουν την αίσθηση πως δεν έχουν ακόμα παραδώσει το αριστούργημά τους. Ίσως αυτό που χτίζουν τα τελευταία πέντε χρόνια με τόση συνέπεια να προετοιμάζει το έδαφος για έναν πραγματικά μεγάλο δίσκο. Μέχρι να δούμε εάν αυτό θα συμβεί, πάντως, έχουμε πολύ και καλό υλικό για να το χαρούμε.
  • SHARE
  • TWEET