We Lost The Sea

Απώλεια. Πόνος. Συντριβή. Απελπισία. Πώς γίνεται αυτά τα συναισθήματα, που μας τσαλακώνουν και μας γονατίζουν, να αποτελούν πόλο έλξης στη μουσική που ακούμε για ψυχαγωγία; Κι όμως, είναι αυτές οι πλευρές του εαυτού μας που ψάχνουν συχνά διέξοδο μέσω της μουσικής, ως μοναδικό καταφύγιο.

Αυτό το άλμπουμ είναι μια ωδή στην απώλεια. Μετά τον θάνατο του τραγουδιστή τους, Chris Torpy, οι We Lost The Sea αποφάσισαν να συνεχίσουν ως instrumental σχήμα, μια κίνηση που ενώ αποτελεί μεγάλο ρίσκο, τους δικαιώνει απόλυτα. Το "Departure Songs" είναι σίγουρα η κορυφαία δουλειά της μπάντας ως τώρα, και ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς για τον γράφοντα.

Ο τίτλος του άλμπουμ δεν είναι τυχαίος, αφού όλα τα κομμάτια είναι εμπνευσμένα από αληθινές ιστορίες αποτυχημένων ταξιδιών και περιπετειών, που άνθρωποι ξεπέρασαν τους εαυτούς και τα όριά τους, στα πλαίσια της αυτοθυσίας και της επίτευξης ενός κοινού στόχου. Aπό εξερευνητές της Ανταρκτικής, σε δύτες και αστροναύτες, όλοι είχαν κάτι κοινό. Έβαλαν τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα, για να βοηθήσουν, να προστατεύσουν συνανθρώπους τους. Απέδειξαν ότι στη ζωή αξία έχει το ταξίδι, και όχι ο προορισμός.

Στο μουσικό κομμάτι τώρα, το άλμπουμ αποτελείται από πέντε μόλις κομμάτια, τα οποία όμως έχουν αρκετά μεγάλες διάρκειες, με το μεγαλύτερο να κλείνει σχεδόν 24 λεπτά. Αυτό βέβαια δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας, ίσα ίσα, οι διάρκειες είναι κατάλληλες για να ξεδιπλώσουν όλη τη γκάμα των συναισθημάτων που προσπαθεί να περάσει η μπάντα και να δημιουργήσουν δυναμικές αλλαγές με νόημα και έντονες συγκινήσεις. Χωρίς να ξεφεύγει από τα πλαίσια του post-rock, με τις συχνά χαοτικές και γεμάτες εφέ κιθάρες, πλήκτρα που χωρίς να πρωταγωνιστούν κάνουν αισθητή την παρουσία τους όπου χρειάζεται, καθώς και ένα εξαίσιο rhythm section, ο δίσκος σίγουρα εντυπωσιάζει με την μουσική του πληρότητα.

Είναι λάθος να προσπαθεί κανείς να βρει πιασάρικα σημεία ή riff που να ξεχωρίζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως απουσιάζουν. Η μπάντα έχει δημιουργήσει ένα μουσικό χαλί θέλοντας να συνοδεύσει νοητικά τις ιστορίες από τις οποίες εμπνέεται. Ο soundtrack-ικός χαρακτήρας των κομματιών είναι αυτός που κάνει το "Departure Songs" τόσο ξεχωριστό, αφού κάθε σύνθεση αποτελεί ένα μικρό ταξίδι στη φαντασία και στο συναίσθημα. Είναι πραγματικά από τις λίγες φορές που η μουσική δένει τόσο απόλυτα με το concept ενός δίσκου και ταυτόχρονα καταφέρνει μέσα από μακροσκελή κομμάτια να παραμένει ενδιαφέρουσα.

Σίγουρα δεν είναι ένας εύκολος δίσκος. Υπάρχουν στιγμές που χάνεσαι ανάμεσα στις κιθάρες και τα υπνωτικά delay, αλλά είναι μια τόσο ιδιαίτερη εμπειρία. Αυτό που κατάφεραν οι We Lost The Sea με το "Departure Songs" είναι να αποτυπώσουν την ομορφιά και το μεγαλείο του ανθρώπου μέσα από τις αποτυχίες του. Γιατί μέσα από αυτές γεννιέται η ελπίδα, η αποφασιστικότητα και τα όνειρα. Και σε αυτά τα όνειρα η μουσική που παίζει στο παρασκήνιο μοιάζει κάπως έτσι.