Volcano Choir

Repave

Jagjaguwar (2013)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 20/12/2013
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την ποιότητα Bon Iver, αλλά παραμένει μια όμορφη, ταξιδιάρικη κυκλοφορία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Αν καλεστώ να κατονομάσω τον πιο όμορφο indie δίσκο των τελευταίων ετών, υπάρχει η πιθανότητα, ανάλογα τη διάθεση και τα πρόσφατα ακούσματα, να πω το προπέρσινο άλμπουμ των Bon Iver. Τόσο σημαντικό θεωρώ τον κύριο Justin Vernon για την εν λόγω σκηνή. Μπορεί να έχει σατιριστεί σε αρκετές εκπομπές (του εξωτερικού προφανώς) για την υπέρ το δέον φλώρικη φωνή του, αλλά κόμπλεξ-ασάηντ, ελάχιστοι καταφέρνουν να γράφουν πιο μαγευτικές και ταξιδιάρικες αιθέριες μουσικές. Συνεπώς, είναι λογικό να ελλοχεύουμε για κάθε νότα νέας μουσικής που έχει να προσφέρει, όπως στο side project του, τους Volcano Choir, οι οποίοι φέτος φτάνουν αισίως τους δύο δίσκους - όσους έχουν και οι Bon Iver δηλαδή!

Οι Volcano Choir ξεκίνησαν ως η σύμπραξη του Justin Vernon με μέλη της post-rock μπάντας, The Collections Of Colonies Of Bees. Δεν μιλάμε, δηλαδή, για συγκρότημα του ενός μυαλού, όπως οι Bon Iver. Αυτό δεν είναι, όμως, κάτι που μεταφράζεται στη μουσική τους, καθότι η μουσική των Volcano Choir παρατηρείται πραγματικά πάρα πολλές φορές να τέμνεται εξόφθαλμα με τη μουσική των πρώτων. Ο λόγος είναι ότι τα μέλη (και τα πρώην μέλη) των The Collections Of Colonies Of Bees χτίζουν τις όμορφες μελωδίες τους με θεμέλιο λίθο τα φαλτσέτο του Vernon. Ηχητικά, μην περιμένετε κάτι κοντά στο εκπληκτικό εξώφυλλο: δεν έχουμε άγριους κυματισμούς. Η αύρα του δίσκου φέρνει πιο πολύ σε μια ήρεμη θάλασσα κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, παρά σε μια φουρτούνα.

Ολόκληρη η κυκλοφορία διακατέχεται από ομοιογένεια και ομοιομορφία, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Δεν θα υπάρξουν πολλά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια των σαράντα λεπτών, ούτε στην ποιότητα, ούτε στον ήχο. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως το "Almanac", το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, οι ηλεκτρονικές επιρροές διατηρούνται στο υπόβαθρο και τονίζεται η κιθαριστική δουλειά, η οποία χαρίζει μια πολύ όμορφη ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, παρέα με τα μπονιβερ-ικά πλήκτρα. Ψάχνοντας τις στιγμές που ξεχωρίζουν, βρίσκουμε μπροστά μας το πολύ όμορφο "Acetate" που μας παρουσιάζεται νωρίς-νωρίς, καθώς επίσης και το "Alaskans", το οποίο περιέχει και sample της φωνής του Μπουκόφσκι να απαγγέλει. Συνολικά, το "Repave" είναι όμορφο με τον τρόπο που είναι όμορφοι οι Bon Iver. Αλλά, σίγουρα, δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο όμορφο όσο αυτοί. Η μουσική του είναι δίκοπο μαχαίρι: ή μπαίνεις μέσα και ταξιδεύεις ή μένεις έξω και χασμουριέσαι. Η ποιότητά του είναι δεδομένη, οπότε καλά θα κάνεις να ανήκεις στην πρώτη κατηγορία.
  • SHARE
  • TWEET