Virgin Steele

Visions Of Eden (The Lilith Project - A Barbaric Romantic Movie Of The Mind)

T&T (2006)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 28/12/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Virgin Steele είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα groups του αμερικανικού '80s metal. Ειδικά τη δεκαετία εκείνη μας πρόσφεραν δουλειές που έχουν μείνει διαχρονικές. Τα τελευταία χρόνια ο David Defeis, ιδρυτικό μέλος και ιθύνων νους της μπάντας, έχει χαράξει μια πιο μελωδική και λυρική κατεύθυνση, βγάζοντας κυρίως concept albums και διχάζοντας λίγο τους οπαδούς του - κυρίως τους παλιούς. Έτσι και η φετινή, ενδέκατη, δουλειά του δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.

Μετά την ιστορία της παντρειάς παραδείσου και κόλασης ("The Marriage Of Heaven And Hell" Part 1 και Part 2 - 1994 και 1995 αντίστοιχα), καταπιάνεται κατά μία έννοια με αυτή την ιδέα. Μόνο που τώρα αναφέρεται μόνο στην Εδέμ και σε κάποια γεγονότα που λέγεται ότι συνέβησαν εκεί, δείχνοντας τις όψεις της και παρουσιάζοντας με αυτό τον τίτλο τη νέα του δουλειά ("Visions Of Eden"). Κεντρική ηρωίδα στην ιστορία αυτή είναι η Lilith, η οποία λέγεται ότι ήταν η πρώτη γυναίκα του Αδάμ στον παράδεισο πριν την Εύα. Γεννήθηκε εν μέσω νυκτός έτσι ώστε να ικανοποιήσει τις σαρκικές ορέξεις του Θεού. Δυστυχώς όμως η Lilith αποδείχθηκε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που θα έπρεπε να είναι. Αποκτούσε συνεχώς δύναμη, φτάνοντας τον Θεό, σε σημείο Αυτός να τη φοβάται. Έτσι, την ημέρα, δημιούργησε τον Αδάμ κατ' εικόνα και ομοίωση Του, ούτως ώστε να την αντιμετωπίσει. Επειδή και οι δυο ήταν όμως πολύ δυναμικοί χαρακτήρες ήθελαν την πρωτοκαθεδρία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη μάχη υπερίσχυσης, οδηγώντας την Lilith μακριά από τον παράδεισο. Τότε ο Αδάμ ζήτησε από τον Θεό να δημιουργήσει μια πιο συγκαταβατική γυναικεία προσωπικότητα. Έτσι με το γνωστό τρόπο δημιουργήθηκε η Εύα. Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώνει εδώ, κάτι που όμως δε συμβαίνει. Η συνέχεια δίνεται στο album πολύ πιο αναλυτικά, οπότε καλό θα είναι όποιος ενδιαφέρθηκε από την παραπάνω αρχή να ανατρέξει στο δίσκο.

Μουσικά τώρα, όλη η νέα δουλειά του κινείται στα γνωστά μουσικά μονοπάτια που έχει αποφασίσει να βαδίζει ο Defeis τα τελευταία χρονιά. Όντας πάλι ο μοναδικός δημιουργός όλων των κομματιών, έχει δώσει στο λυρισμό και τη μελωδία πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι συνθέσεις έχουν απ' όλα. Ανάλογα με την έκβαση της ιστορίας γίνονται δυνατές, αργές, ταξιδιάρικες. Μουσική και στίχοι δένουν αρμονικά, χαρίζοντας ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Ο Defeis σε ακόμα ένα album του έχει προσέξει πολύ την παραγωγή η οποία είναι καλογυαλισμένη, εναρμονισμένη με το όλο concept του δίσκου. Ο ακροατής σίγουρα δε μπορεί να έχει μονόπλευρη άποψη και γνώμη για την πραγματική ερμηνεία όλων τον γεγονότων / καταστάσεων που αναφέρονται στο album. Είναι σίγουρο ότι καθένας θα δώσει τη δική του σημειολογία. Το μόνο κακό που έχει η νέα δουλειά είναι ότι «δεν τελειώνει». Με συνολική διάρκεια 79:49, θεωρώ ότι λίγο κουράζει. Ίσως θα μπορούσε να αποδοθεί σε κάπως μικρότερο χρόνο. Ας είναι όμως.

Ο David Defeis δημιούργησε μια από τις καλύτερες δουλειές του, συνθετικά κυρίως, αποβάλλοντας κατά πολύ την ταμπέλα των Manowar-ικών συνθέσεων που τον κυνηγούσε στα προηγούμενα albums και χαρίζοντας μας μια κυκλοφορία που αξίζει να ακούσουν όλοι. Αξίζει γιατί όταν ένας δημιουργός μεγάλων επιτυχιών έχει κέφια, φτιάχνει albums που ίσως μείνουν ενεργά για πολλά χρόνια και αποτελέσουν δείγμα γραφής των τελευταίων ετών της metal ιστορίας.

  • SHARE
  • TWEET