Thunder

Όταν μια μπάντα διαλύεται -και ιδιαίτερα όταν αυτή είναι πολύ αγαπητή- είναι σύνηθες οι οπαδοί της να δυσκολεύονται να αποδεχθούν το γεγονός. Τι συμβαίνει όμως όταν και η ίδια η μπάντα δυσκολεύεται; Οι Thunder αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με τα μέλη τους να μην φτάνουν την επιτυχία του σχήματος σε κανένα από τα επί μέρους project τους, τους έχουμε δει να επανενώνονται ουκ ολίγες φορές, μετά από την πρώτη διάλυση, το 2000.

Την τελευταία φορά μας άφησαν με το "Bang!", το οποίο, αν και ικανοποιητικό, δεν ήταν ικανό τελικά να τους κρατήσει ενεργούς. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το 2011, το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει και πάλι μαζί και σταδιακά έφτασε να ηχογραφήσει ένα καινούργιο άλμπουμ. Τους καρπούς αυτού του νέου reunion έχουμε πλέον στα χέρια μας.

Το "Wonder Days" θα μπορούσε άνετα να είναι πλήρως αδιάφορο. Ναι, οι Βρετανοί είναι αδιαμφισβήτητα ταλαντούχοι, όμως η αβεβαιότητα της κατάστασης του σχήματος είναι προφανές πως θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα του υλικού. Κι όμως, στο δέκατο άλμπουμ τους, βλέπουμε τους Thunder όπως ακριβώς πρέπει. Πιο ώριμους από ποτέ.

Όπως θα φανταζόταν κανείς, κρίνοντας απ' τον τίτλο, ο δίσκος ξεκινά με γερή δόση νοσταλγίας. Πρόκειται για τον κορμό του εγχειρήματος και το βασικό θέμα, που συναντάμε καθ' όλη τη διάρκεια της ακρόασης. Οι συνθέσεις το υποστηρίζουν πολύ καλά, πατώντας στο κλασάτο bluesy hard rock που «έχει» και με κλειστά μάτια η εν λόγω μπάντα. "The Thing I Want", "Wonder Days", "Serpentine", "Black Water" και "When The Music Played" αποτελούν ενδεικτικότατες στιγμές, ενώ στο "The Prophet" μας παρουσιάζουν κάτι λίγο πιο βαρύ.

Εκεί που κερδίζει το παιχνίδι όμως το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι στην εξαιρετικά προσεγμένη ροή των τραγουδιών. Οι πιο δυναμικές συνθέσεις και οι μπαλάντες επωφελούνται οι μεν απ' τις δε, δημιουργώντας την εμπειρία μιας ισορροπημένης, γεμάτης και εν τέλει απολαυστικής ακρόασης. Βέβαια, σε αυτό βοηθούν και οι εξαιρετικά γραμμένες μπαλάντες, που είναι κομμένες και ραμμένες για να μείνουν για καιρό στη μνήμη των οπαδών του σχήματος. "Resurrection Day", "The Rain" και "Broken" αποτελούν παραδείγματα σεμιναριακής σύνθεσης της «παλιάς καλής μπαλάντας» και έρχονται την κατάλληλη στιγμή, για λάμψουν τόσο αυτά, όσο και τα πιο upbeat κομμάτια που έπονται αντίστοιχα.

Οι Thunder, λοιπόν, τα κατάφεραν. Παρά τα αλλεπάλληλα reunion, στο "Wonder Days" ακούγονται γερά δεμένοι και ακόμα πλήρως ικανοί να δημιουργήσουν ποιοτικότατη μουσική που αξίζει την προσοχή κάθε φίλου του classic rock.