The Union

Siren's Song

Payola (2011)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 25/10/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όταν ένας καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει ένα συγκρότημα και το 'χει οδηγήσει σε ένα άλφα επίπεδο επιτυχίας, τότε του είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να πάρει την απόφαση να συνεχίσει την καριέρα του μακριά από αυτό. Συγκεκριμένα, ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των -ιδιαίτερα αγαπητών στο Ηνωμένο Βασίλειο- Thunder, Luke Morley, αποφάσισε, μετά τη (δεύτερη) διάλυση τους το 2009, να δημιουργήσει ένα νέο σχήμα, παρέα με τον Peter Shoulder, πρώην τραγουδιστή μιας βρετανικής βραχύβιας μπάντας, ονόματι Winterville. Ο Morley θα παρουσίαζε κάτι σα συνέχεια της δουλειάς του με τους Thunder ή θα ρίσκαρε με κάτι καινούργιο; Τελικά, το ομώνυμο ντεμπούτο των The Union ήρθε να μας δείξει πως η αλήθεια ήταν κάπου στη μέση. Ένα ποιοτικότατο σύνολο τραγουδιών, με blues επιρροές και το είδος του hard rock που ο Morley ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί. Με λίγα λόγια, αρκετά μακριά από μια απλή κόπια των Thunder.

Μετά από τις θετικές αντιδράσεις για την πρώτη δισκογραφική τους προσπάθεια, οι δύο καλλιτέχνες έπαιξαν σε μερικά από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, όπως το High Voltage και το Sonisphere, και περιόδεψαν με μπάντες όπως οι Whitesnake και οι Thin Lizzy. Όλα αυτά, σε συνάθροιση με το ότι ψηφίστηκαν από τους αναγνώστες του Classic Rock ως «το καλύτερο νέο συγκρότημα» για το 2010, δημιούργησαν σε κοινό και κριτικούς ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες για τη δισκογραφική συνέχεια του σχήματος.

Περίπου ένα χρόνο μετά, λοιπόν, οι Morley και Shoulder κυκλοφορούν το διάδοχο του πρώτου τους άλμπουμ, με τίτλο "Siren's Song". Θα μας πάρουν τα μυαλά με μια γλυκιά μελωδία ή θα μας ξεμυαλίσουν προς την καταστροφή; Όπως και να 'χει, με την πρώτη κιόλας ακρόαση, ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο. Οι Union δεν αποτελούν απλά το χόμπι του Luke Morley και ένα side project για να περνά την ώρα του και να παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι τη νέα επανένωση των Thunder. Προσπάθησε να μας το δείξει με τον πρώτο δίσκο, αλλά με τον δεύτερο γίνεται ακόμα πιο εμφατικός ως προς αυτό. Οι συνθέσεις είναι ιδιαίτερα προσεγμένες -παρά το σύντομο σχετικά διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην κυκλοφορία του ντεμπούτου τους και του "Siren's Song"- και το ύφος τους κινείται στα γνωστά λημέρια. Blues κομμάτια, δοσμένα μέσα από μια hard rock αισθητική, εναλλάσσονται με ακουστικές συνθέσεις, είτε κατά τη διάρκεια του δίσκου, είτε μέσα στο ίδιο τραγούδι ("Siren's Song", "Time").

Ακόμα, ο Peter Shoulder δίνει εξαιρετικές ερμηνείες, τόσο στις δυνατές, όσο και στις πιο ήρεμες περιπτώσεις, παραδίδοντας μαθήματα βρετανικού bluesy τραγουδιού, χωρίς να απογοητεύει ούτε στιγμή. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Luke Morley, ο οποίος ακροβατεί με περισσή άνεση ανάμεσα στο blues και το hard rock, όπως και στα δυναμικά riff και στις ιδιαίτερα όμορφες ακουστικές στιγμές. Επίσης, η δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή φαίνεται να έχει βελτιωθεί αρκετά από τον παρθενικό τους δίσκο, φωτίζοντας κάθε επίπεδο των συνθέσεων και αναδεικνύοντας τις ακόμα περισσότερο.

Συνοπτικά, οι Union επανέρχονται με έναν ιδιαίτερα άξιο διάδοχο του ντεμπούτου τους, πείθοντας και τον πλέον δύσπιστο πως μπορούν να προσφέρουν ένα ελκυστικότατο μίγμα bluesy hard rock μουσικής, είτε μέσω ενισχυτών, είτε απλά μέσω μιας ακουστικής κιθάρας. Το "Siren's Song", λοιπόν, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για μια ακόμα λαμπρότερη δισκογραφική συνέχεια. Ίδωμεν.
  • SHARE
  • TWEET