The Hold Steady

Heaven Is Whenever

Rough Trade (2010)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 08/07/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Στα πόσα σερί αριστουργηματικά άλμπουμ δικαιούται να κάνει στάση ένα συγκρότημα χωρίς να αμφισβητήσει κανείς την αξία του; Για τους Hold Steady φαίνεται ότι ο αριθμός αυτός είναι το «4». Τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ τους είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Όμως....

Όμως το φετινό "Heaven is Whenever" παρόλο που συνεχίζει να ανακατεύει τα ίδια υλικά, δεν μπορεί να αναπαράγει το ίδιο ποιοτικό αποτέλεσμα. Στα υλικά αυτά θα πρέπει πρώτα και κύρια να ενταχθεί η μίξη hard rock με το λεγόμενο heartland rock, ας πούμε κάτι σαν τους Guns 'N' Roses των "Use Your Illusion" να έχουν πάρει τη θέση της E-Street Band υποστηρίζοντας τον Springsteen. Η κιθάρα εξακολουθεί να προσφέρει μερικές από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις που μπορεί να πετύχει κανείς στο ραδιόφωνο. Η φωνή του Craig Finn ξεχωρίζει ακόμα για την ιδιαιτερότητά της και την ικανότητά της να εκφέρει το ίδιο πειστικά την ήπια μελαγχολία με την rock 'n' roll δύναμη. Τέλος, για όσους δίνουν σημασία και στους στίχους, παρότι μπορεί να είναι δεδομένο πλέον, οι ιστορίες που διηγούνται οι Hold Steady εξακολουθούν να είναι ελκυστικές στην παρακολούθησή τους και εξίσου σημαντικό μέρος του τραγουδιού με τη μουσική. Οι δε ατάκες που αφήνουν είναι και πάλι αξιομνημόνευτες (το δίστιχο «You can't get every girl / You'll get the ones you love the best / You'll love the ones you get the best» είναι ένα μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες).

Για κάθε βέλος, όμως, που παραμένει στη φαρέτρα τους, φαίνεται να υπάρχει και ένα που κάπου στο δρόμο έχει χαθεί. Πρώτα και κύρια η απουσία του πιανίστα τους Franz Nicolay, του οποίου ο ήχος είχε αφήσει το στίγμα του στα προηγούμενα άλμπουμ, έγινε προσπάθεια να καλυφθεί εκ των έσω αλλά με απλώς μέτρια αποτελέσματα. Τα πλήκτρα ούτε γεμίζουν πλέον τον ήχο ούτε και θα αποτελέσουν πουθενά το σημείο αναφοράς της σύνθεσης. Επιπλέον, οι συνθέσεις απλά δεν είναι τόσο καλές. Αυτό εντείνεται από το διστακτικό ξεκίνημα του δίσκου, που τόσο με το "The Sweet Part Of The City" όσο και "Soft In The Center" δεν εντυπωσιάζουν. Το επόμενο "The Weekenders" δείχνει να έχει ξεμείνει από το "Stay Positive" και είναι η καλύτερη στιγμή μέχρι τότε και ίσως και μέχρι το τέλος με την συντροφιά του "We Can Get Together" που θα βρει στην πορεία.

Για να λέμε την αλήθεια όμως για «κακός» δίσκος, το "Heaven Is Whenever" είναι πραγματικά καλός. Μπορεί σε σύγκριση με τη δισκογραφία τους να υστερεί, αλλά μην αμφιβάλλετε ότι παραμένει ένας απόλυτα ευχάριστος δίσκος. Νομίζω ως πιο χαρακτηριστική απόδειξη για να στηρίξω το επιχείρημα αυτό αποτελεί το "Rock Problems". Είναι ένα απλούστατο rock 'n' roll τραγούδι που θα μπορούσε να προέρχεται από τον Tom Petty, με ένα βασικό riff που είσαι σίγουρος ότι κάπου έχεις ξανακούσει και που, τέλος πάντων, δεν έχεις κανέναν λόγο να εκθειάσεις, αλλά, παρόλα αυτά, παραμένει άκρως απολαυστικό, ειδικά με τους γεμάτους αυτοσαρκασμό στίχους του.

Αυτοί λοιπόν είναι οι Hold Steady εν έτει 2010. Μπορεί να μην είναι αυτό που ελπίζαμε ή προβλέπαμε, μπορεί να δείχνει ότι κάνει ένα βήμα πίσω στη διαρκώς ανοδική πορεία του, είναι όμως ένα συγκρότημα ικανό, για πολλοστή φορά, να κυκλοφορήσει ένα δίσκο που δε θα μαζέψει σκόνη στη δισκοθήκη σας.
  • SHARE
  • TWEET