Ένας Moonshiner που δεν πουλάει το παράνομο αλκοόλ που παρασκευάζει και το φυλάει για τον γάμο του. Τις Τρίτες προσπαθεί να κάνει εκπομπή στο Rocking Radio με τον έτερο εκτός νόμου...
Πριν από ένα χρόνο το "Algiz + Berkanan" έκανε τη βόλτα του και με χαρακτηριστική άνεση πήρε θέση στη ραφιέρα με τα cd κι όχι σε κάποια σκοτεινή γωνία με σκόνη κι αράχνες. Μέχρι τότε, οι The Flight Of Sleipnir ήταν ένα κρυμμένο μυστικό (προφανώς όχι καλά) στους underground κύκλους της doom/epic κοινότητας, που δεν άργησε να ομολογείται σιγά σιγά και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου η μπάντα από το Colorado είναι έτοιμη να αναδυθεί στην επιφάνεια και να εκτεθεί για τα καλά στο μουσικόφιλο κοινό.
Κοινό, που αν και ολιγοπληθές λόγω του είδους του, δε χαρίζεται εύκολα και γνωρίζει πλέον να επιλέγει μέσα από την υπερπληθώρα κυκλοφοριών και το εύκολο της εύρεσης/ακρόασης αυτών. Η δυάδα που απαρτίζει τους The Flight Of Sleipnir έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη σκανδιναβική μυθολογία και η μουσική της δεν μπορεί παρά να κουβαλά στην πλάτη της τους πολεμοχαρείς/επικούς στίχους του "Lore", όπως ακριβώς κουβάλαγε τον Odin ο οχτάποδος Sleipnir.
Αρκετά τα παρακλάδια και οι μουσικές παραπομπές που συνθέτουν το μωσαϊκό του "Lore" και κάποιες από αυτές προφανείς, αυτό όμως που κάνει τη μπάντα μοναδική είναι η αφομίωση του prog/folk ήχου των Σκανδιναβών, η ενσωμάτωσή του στο κυρίως περιβάλλον του epic/doom και η απόδοσή του με black-ίζοντα φωνητικά. Συνθέσεις όπως τα "Of Words And Ravens", "Fenrisulfr" και "No Man Will Spare Another" θα συγκινήσουν κάμποσους εξ' ορισμού κι άλλοι πάλι θα ακούσουν, θα αντιληφθούν και θα εκτιμήσουν λίγο βαθύτερα την ποιότητά τους (βλ. King Crimson freaks).
Το αποχαιρετιστήριο, δε, "Let Us Drink Till We Die", πέρα από λάβαρο λοιπών συναγωνιστών, είναι κι ένα από τα πλέον παραπλανητικά τραγούδια του 2010, καθώς η μελαγχολία του δε συνάδει σε καμία των περιπτώσεων με την προσδοκόμενη κραιπάλη που υποδηλώνει ο τίτλος του. Οι The Flight Of Sleipnir δεν είναι επ' ουδενί δεδομένοι και προβλεπόμενοι, αυτό όμως δεν είναι αποτρεπτικό από το να θεωρώ πως, έπειτα από δύο πάρα πολύ καλές κυκλοφορίες, θα συνεχίσουν με ακόμα πιο σημαντικά έργα στο άμεσο μέλλον.
Κοινό, που αν και ολιγοπληθές λόγω του είδους του, δε χαρίζεται εύκολα και γνωρίζει πλέον να επιλέγει μέσα από την υπερπληθώρα κυκλοφοριών και το εύκολο της εύρεσης/ακρόασης αυτών. Η δυάδα που απαρτίζει τους The Flight Of Sleipnir έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη σκανδιναβική μυθολογία και η μουσική της δεν μπορεί παρά να κουβαλά στην πλάτη της τους πολεμοχαρείς/επικούς στίχους του "Lore", όπως ακριβώς κουβάλαγε τον Odin ο οχτάποδος Sleipnir.
Αρκετά τα παρακλάδια και οι μουσικές παραπομπές που συνθέτουν το μωσαϊκό του "Lore" και κάποιες από αυτές προφανείς, αυτό όμως που κάνει τη μπάντα μοναδική είναι η αφομίωση του prog/folk ήχου των Σκανδιναβών, η ενσωμάτωσή του στο κυρίως περιβάλλον του epic/doom και η απόδοσή του με black-ίζοντα φωνητικά. Συνθέσεις όπως τα "Of Words And Ravens", "Fenrisulfr" και "No Man Will Spare Another" θα συγκινήσουν κάμποσους εξ' ορισμού κι άλλοι πάλι θα ακούσουν, θα αντιληφθούν και θα εκτιμήσουν λίγο βαθύτερα την ποιότητά τους (βλ. King Crimson freaks).
Το αποχαιρετιστήριο, δε, "Let Us Drink Till We Die", πέρα από λάβαρο λοιπών συναγωνιστών, είναι κι ένα από τα πλέον παραπλανητικά τραγούδια του 2010, καθώς η μελαγχολία του δε συνάδει σε καμία των περιπτώσεων με την προσδοκόμενη κραιπάλη που υποδηλώνει ο τίτλος του. Οι The Flight Of Sleipnir δεν είναι επ' ουδενί δεδομένοι και προβλεπόμενοι, αυτό όμως δεν είναι αποτρεπτικό από το να θεωρώ πως, έπειτα από δύο πάρα πολύ καλές κυκλοφορίες, θα συνεχίσουν με ακόμα πιο σημαντικά έργα στο άμεσο μέλλον.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
