The Safety Fire

Όπως αναμενόταν, σταδιακά ξεκαθαρίζει και το τοπίο στον ήχο του djent. Οι Periphery και οι TesseracT ηγούνται, η πλειονότητα των ονομάτων φαίνεται πως θα ξεχαστεί γρήγορα όταν ο ήχος πάψει να έχει τόση απήχηση και κάποια συγκροτήματα θα επιβιώσουν, είτε γιατί έχουν ποιοτικότερα στοιχεία να επιδείξουν, είτε γιατί παρουσιάζουν κάτι πιο προσωπικό, κάτι πιο χαρακτηριστικό.

Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν οι The Safety Fire, που με το περσινό ντεμπούτο τους "Grind The Ocean" απέδειξαν ότι έχουν τα φόντα να ξεχωρίσουν, γράφοντας τραγούδια σαν το φοβερό "Huge Hammers". Μόλις ένα χρόνο μετά η μπάντα επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ της και δείχνει πως κινείται προς της σωστή κατεύθυνση, μιας και το "Mouth Of Swords" δείχνει ευθύς εξ' αρχής πως είναι ένα άλμπουμ ωριμότερο και ελκυστικότερο σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Στον μικρό χρονικό διάστημα που μεσολάβησε η μπάντα δε σταμάτησε να περιοδεύει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με πολύ σημαντικά ονόματα όπως οι Gojira, οι Periphery, οι Protest The Hero και οι Between The Buried And Me, προκαλώντας απορία για το πότε πρόλαβαν να συνθέσουν και να ηχογραφήσουν το νέο άλμπουμ. Πάντως, η μπάντα αποπνέει μεγαλύτερη σιγουριά και ακόμα πιο προσωπικό ήχο, στοιχεία που πιθανότατα σχετίζονται με την μεγάλη εμπειρία που αποκόμισαν από τις περιοδείες που πραγματοποίησαν.

Ως προς το μουσικό μέρος, αυτό που παίζουν στο νέο άλμπουμ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως djent με βάση τα στοιχεία που έχουν αποδοθεί στον όρο. Πιο ακριβής θα ήταν η περιγραφή του ως μοντέρνο prog/tech metal, κατά τα πρότυπα των Dillinger Escape Plan, κυρίως λόγω της παραπλήσιας παράνοιας και της υψηλής τεχνικής κατάρτισης.

Η βασική βελτίωση στο "Mouth Of Swords" έγκειται στα φωνητικά του Sean McWeeney, που χρησιμοποιεί πολύ περισσότερο τα καθαρά φωνητικά, ενώ δείχνει να αποκτάει μια προσωπική ταυτότητα μέσω της χαρακτηριστικής χροιάς του και της τοποθέτηση γραμμών. Από δίπλα, ακολουθεί η -σε σημεία εντυπωσιακή- κιθαριστική δουλειά, με αρκετά πρωτότυπα και απαιτητικά θέματα κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.

Το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ είναι αρκετά ενδεικτικό του ήχου της μπάντας και εξ' αυτών που ξεχωρίζουν, όπως αντίστοιχα είναι και το "Yellowism", στο video του οποίου η μπάντα επιστρατεύει το χαρακτηριστικό της χιούμορ. Στο "Beware The Leopard (Jagwar)" συμμετέχει ως guest ο Tommy Rodgers των Between The Buried And Me, το "Wise Hands" εστιάζει στην μελωδική πλευρά τους, ενώ το κλείσιμο του επτάλεπτου "Odd Souls" είναι για μια ακόμα φορά διαφορετικά όμορφο, διαθέτοντας μια πολύ όμορφη, μελωδική φωνητική γραμμή («When the water meets the sky...»). Βέβαια, πρέπει να αναφερθεί πως από το άλμπουμ λείπει το τραγούδι που θα κάνει τη διαφορά, όπως το "Huge Hammers".

Το μεγαλύτερο κέρδος των Safety Fire είναι πως εδραιώνουν τον πολύ χαρακτηριστικό τους ήχο, κάτι που τους καθιστά άμεσα αναγνωρίσιμους, στοιχείο πολύ σημαντικό στην εποχή μας. Αυτόν τον ήχο οφείλουν να βελτιώνουν, υποστηρίζοντας τον με καλύτερες συνθέσεις, όπως κάνουν στο "Mouth Of Swords", σε σχέση με το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Η αλήθεια είναι πως έχουν δρόμο ακόμα να διασχίσουν, αλλά αφενός κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση κι αφετέρου έχουν ως σύμμαχό τους τη νεανική ορμή, την πρωτοτυπία και την ποιότητα. Μετά από αυτό το άλμπουμ περιμένω με ακόμα περισσότερη αγωνία την τρίτη (και κατά τα λεγόμενα κρίσιμο) δισκογραφική δουλειά τους και συνιστώ να τους δώσετε κι εσείς μια ευκαιρία, ακούγοντας όλο το άλμπουμ εδώ.