The Menzingers

Έχει γκρινιάξει ποτέ κανείς όταν η μπάντα που αγαπά βγάζει γρήγορα κάποιον δίσκο; Εγώ ήμουν αυτός. Το "Rented World" βγήκε τον περασμένο Απρίλιο (καμιά ντροπή δεν νιώθω που γράφω Δεκέμβρη μήνα αυτό το κείμενο) ενώ εγώ ακόμα ήμουν βαθιά κολλημένος με το "On The Impossible Past" του 2012.

To κόλλημά μου αυτό δε μου επέτρεπε να εστιάσω στο "Rented World" όσο έπρεπε κι έτσι όλο και ανέβαλα την συγγραφή αυτού εδώ του κειμένου. Βδομάδες με τις βδομάδες όμως, μήνες με τους μήνες, κομμάτια κάπως καταφέρνανε και σφηνώνανε μέσα στις τυχαίες playlist μου και συνειδητοποίησα πως τα ήξερα απέξω. Η ικανότητά τους στη πιασάρικη σύνθεση κομματιών έφτασε σε άλλο επίπεδο με το δίσκο αυτό, σχεδόν δρα υποσυνείδητα.

Άμα πας να κάνεις τη σύγκριση με το "Impossible Past" θα φας πόρτα, γιατί η μάχη είναι άνιση. Δεν έχει ούτε την φανταστική ροή του προκατόχου του, ούτε το ιδιαίτερο concept της νοσταλγίας να το σπρώχνει με φόρα στα feels σου. Έχει όμως άλλες αξίες που το ανεβάζουν ψηλά. Ο συγκεκριμένος δίσκος φαίνεται να είναι ραντισμένος με μία γενικότερη οργή και μεταμέλεια. Βασικά, περισσότερο σε αναθεματισμό κάνει. Όλα αυτά οφθαλμοφανή στα κομμάτια "Rodent" και "I Don't Wanna Be An Asshole Anymore".

Από την άλλη, δεν είναι τυχαίο που τα δύο αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου είναι αυτά που φέρνουν περισσότερο στο παρελθόν της μπάντας. Το "I Know Where Your Heartache Exists" ξεκινά αργά και μελαγχολικά, αλλά το ρεφραίν είναι αυτό που σε αποζημιώνει τελικά. Από την άλλη έχεις την κατακλείδα του δίσκου με το "When You Died", ένα ακουστικό κομμάτι ιδιαίτερα γκρίζο, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Ξανά όμως, η μελωδία είναι εκείνη που τελικά είναι αυτή που κερδίζει.

Γενικά μιλώντας, οι Menzingers έχουν βρεθεί πάρα πολύ ωραία στα πρωτόσκαλα του σύγχρονου μελωδικού punk-rock. Βετεράνοι πλέον, και όντας αρκετά άνετοι τόσο στη θέση τους, όσο και στο νέο σπίτι τους στην Epitaph, κυκλοφορούν τον έναν καλό δίσκο μετά τον άλλο. Tο "Rented World" μπορεί να μην ήταν η γροθιά στο στομάχι που ήταν το "Impossible Past", αλλά σίγουρα έχει άπειρα πράγματα να δώσει. Δυνατό και προσιτό punk-rock, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου.