Testament

The Formation Of Damnation

Nuclear Blast (2008)
21/05/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

3 days in darkness, 9 years in hell. Κι όμως, πέρασαν 9 χρόνια απ' την κυκλοφορία του "The Gathering". Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη φορά που το 'βαλα στο cd Player. Τη πρώτη φορά που μπήκε το intro του "D.N.R.". Τη μέρα που ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε. Το "The Formation Of Damnation" έρχεται 9 χρόνια μετά τη μοιραία εκείνη μέρα. Στη θέση πίσω από το drum kit δεν κάθεται ο Tom Lombardo, αλλά ο Paul Bostaph. Το υπόλοιπο line-up αντικατοπτρίζει εποχές "The Ritual", καθώς οι Alex Skolnick και Greg Christian επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη και, κατά κάποιο τρόπο, η μπάντα δείχνει να λοξοκοιτάζει αρκετά εκείνη την περίοδο.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατό πιο περιεκτικός. Είναι δίσκος για Testament οπαδούς. Καθαρά. Θα διχάσει τον κόσμο τους όσο κανένας άλλος, μιας και οι φίλοι του "The Gathering" ενδέχεται το βρουν λίγο, ενώ οι νοσταλγοί του old-school πιθανότατα θα στραβώσουν απ' την πιο «ενδιάμεση» προσέγγιση. Απ' τη μια, το γκρουπ δείχνει να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε με την τότε σύνθεση, αλλά όσο να 'ναι, τα σύγχρονα στοιχεία των κομματιών φέρνουν κατά νου και τις τελευταίες του δουλειές. Αυτό δυστυχώς τους βγήκε μάλλον σε κακό. Βρήκαν έναν πολύ συμπαγή ήχο που όμως (στην αρχή ειδικά) ξενίζει τον ακροατή. Υπάρχει μία ομοιομορφία στο feeling του δίσκου, με την κακή έννοια.

Ο γράφων αρχικά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Στην αρχή η γεύση ήταν όντως στεγνή κι αδιάφορη. Μετά από αρκετές ακροάσεις όμως δε μπορώ να μη δηλώσω ενθουσιασμένος για την επιστροφή των Testament. Επειδή ναι, επέστρεψαν. Το "The Formation Of Damnation" είναι ένα thrash metal album που βγήκε το 2008 και καταφέρνει να μην ακούγεται παρωχημένο. Η μπάντα ακούγεται πολύ δεμένη, με τις κιθάρες αλλά και τα φωνητικά να αντικατοπτρίζουν ένα προσωπικό χρέος. Ειδικά οι ερμηνείες του Chuck... κυριολεκτικά φτύνει τις λέξεις! Ο άνθρωπος πέρασε τα πάνδεινα απ' τον καρκίνο και τώρα πάνω στη μεγάλη επιστροφή ξερνάει όση οργή του έμεινε πάνω στο μικρόφωνο. Για τον Paul απ' την άλλη τι να πεις; Το drumming του είναι ένα απ' τα μεγάλα ατού του δίσκου. Μακάρι να μείνει μια και καλή, μιας κι αυτή η μπάντα τελικά του ταιριάζει.

Σε τελική ανάλυση τα μισά κομμάτια είναι από ok έως πολύ καλά, ενώ τα άλλα μισά σκοτώνουν. Προσωπικά αγαπημένα αποτέλεσαν τα "Henchmen Ride", "The Persecuted Won't Forget", "F.E.A.R." και "More Than Meets The Eye" (πολύ Transformers βλέπουν). Οι ενστάσεις μου βρίσκονται περισσότερο σε θέματα παραγωγής. Στην τελική όμως, το νέο τους πόνημα μ' άρεσε πολύ. Ίσως έχει να κάνει με το τι προσδοκίες κρύβει ο καθένας μας. Πραγματικά, εν έτει 2008 δεν είχα καμία απαίτηση απ' τους Testament. Μεταξύ του "The Gathering" και του "The Formation Of Damnation" μεσολάβησαν 9 ολόκληρα χρόνια, πράγμα όχι ιδιαίτερα καλό. Ο χρόνος περισσότερο σπάει μία χημεία, παρά την κρατά ζωντανή. Μπορεί να μη φτάνει τα επίπεδα του "The Gathering". Ε, και; Μήπως τα αμέσως προηγούμενα albums έκαναν την υπέρβαση; Είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, μια νέα αρχή. Κι εντάξει, ο τρόπος που σκάνε οι κιθάρες του "The Persecuted Won't Forget" και το μπάσιμο των φωνητικών του "Henchmen Ride" μόνο ένα πράγμα μαρτυρούν. Είναι Thrash και είναι Testament. Τέλος.

«Forward, Shifting Gears, In The Wind, The Henchmen Ride».

Ραντεβού στις 7 Ιουνίου.

  • SHARE
  • TWEET