Steak

Slab City

Napalm (2014)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 17/12/2014
Πώς συνδέεται η DC Comics με τον John Garcia και το DesertFest στο Λονδίνο;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όλα τα κλισέ του stoner είναι εδώ μαζεμένα, παρακαλώ περάστε. Ίσως να είναι αξιολύπητο να υπάρχουν ακόμα συγκροτήματα που σου θυμίζουν τους Monster Magnet, τους Kyuss αλλά και το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί να σου θυμίζουν δηλαδή τους Creed.

Το fuzz επίσης είναι σίγουρα προσθετικό στο πόδι του κιθαρίστα και τα φωνητικά ακούγονται σαν να είναι γραμμένα σε κάποιο bar. Ή μιας και είναι Άγγλοι, μάλλον σε κάποια pub που βρωμάει μπυρίλα και κολλάει το παπούτσι σου κάτω. Και το όνομα του συγκροτήματος μου θυμίζει μπάρμπεκιου.

Πιο απλά όμως οι Steak παίζουν κλασικό stoner με desert διαθέσεις και πιτσιλιές ψυχεδέλειας, όπως όμως μας τις σέρβιρε κάποτε η παρέα του Wyndorf. Η παραγωγή του Harper Hug που ήταν υπεύθυνος και για τον ήχο των Vista Chino, του Brant Bjork και του αντιπαθέστατου Nick Oliveri, όπως είναι αναμενόμενο είναι βρώμικη, με λίγα πρίμα και μπουκωμένη. Σίγουρα όμως θα βοήθησε και η συνεισφορά -ως συμπαραγωγού- του Arthur Seay, που είναι γνωστός ως ο κιθαρίστας των Unida.

Ο δίσκος έχει και μια «geaky» προέκταση εφόσον το εξώφυλλο το επιμελήθηκε ο Eduardo Ferigato που σχεδιάζει στην DC Comics, αλλά δεν ξέρω άλλα περί τούτου για εγώ διαβάζω ακόμα μόνο Αστερίξ. Για να σιγουρέψουμε όμως ότι πιάσαμε όλο το stoner-desert-heavy rock κοινό, υπάρχει και μια guest εμφάνιση του πανταχού παρόντος John Garcia.

Και πού είναι το πρόβλημα σε όλα αυτά; Βασικά πουθενά. Ο δίσκος, χωρίς να αποτελεί την έκπληξη που ξεχειλώνει τα όρια του ιδιώματος με τις καινοτομίες του, είναι απλά αυτό που οι καθιερωμένες μπάντες φέτος δεν κατάφεραν να μας δώσουν. Τι; Δεν είπα εγώ για Orange Goblin τίποτα.

Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο καλοστημένα και καλογραμμένα heavy rock και desert - stoner άλμπουμ φέτος. Οι συνθέσεις είναι δυναμικές με ποικιλία ρυθμών και ταχυτήτων και αρκετή έμπνευση. Αυτό αρκεί για να κάνει το "Slab City" να ξεχωρίζει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι Steak δεν είναι τίποτα «παιδαρέλια» και έχουν υποστεί αρκετές stoner ζυμώσεις μιας και ο κιθαρίστας o Reece Tee είναι από τους βασικούς οργανωτές του DesertFest στο Λονδίνο.  Έχουν και λίγο βύσμα για live τι έγινε; Επίσης αυτό που έκαναν, το έκαναν σωστά και με αφοσίωση, αφού ξεβολευτήκαν και πήγαν από το Λονδίνο στο Palm Springs στην Καλιφόρνια για να ηχογραφήσουν τον δίσκο στο φυσικό του περιβάλλον.

Από τα δέκα τραγούδια του δίσκου -αν και εννιά στην πραγματικότητα - ξεχωρίζει λίγο περισσότερο και διόλου τυχαία το επτάλεπτο "Pisser" που συμμετέχει και o Garcia. Έχω soft spot για αυτόν, τι να κάνω; Επίσης ξεχωρίζει ως φάρος το οκτάλεπτο "Rising", και δεν είναι ούτε αυτό τυχαίο που το διάλεξε η Napalm Records για την προώθηση του δίσκου, παρόλο που ως διάρκεια του απέχει πολύ από την συνηθισμένη μικρή διάρκεια ενός single.

Εγώ λοιπόν αυτή την «μπριζόλα» θα την φάω.
  • SHARE
  • TWEET