Soundgarden

Το είχαν πάντα εύκολο οι Soundgarden να με φέρνουν σε αμηχανία. Το έκαναν μιάμιση δεκαετία πριν όταν έβλεπα το clip του "Black Hole Sun" και προσπαθούσα να πάρω χαμπάρι τι παίζει, το έκαναν πάντα όταν έπαιζαν με το μυαλό μου μέσω των στίχων τους και το κάνουν και σήμερα που θέλω να συνοψίσω σε λίγες γραμμές τους λόγους για τους οποίους ο συνειδητοποιημένος οπαδός της rock μουσικής θα πρέπει να γιορτάζει που έχουν επιστρέψει στη δράση. Μια επιστροφή που πιστοποιούν με την κυκλοφορία της συλλογής "Telephantasm".

Πρώτος σκοπός της κυκλοφορίας είναι να συστηθούν σε μια γενιά που πολλοί προσπάθησαν να την πείσουν για την ενοχή του rock της δεκαετίας του 90 και δεν θα μου προκαλέσει εντύπωση αν οι ίδιοι σήμερα πανηγυρίσουν την επιστροφή των μικρών θεών του Seattle στο προσκήνιο. Η νέα γενιά ας ετοιμαστεί να μαγευτεί από την πιο επιτυχημένη και ταυτόχρονα αντισυμβατική μπάντα της εποχής της. Σκοπός δεύτερος είναι να επανατοποθετήσει τους Soundgarden στον μουσικό χάρτη, να αποτελέσει την αφορμή που θα παντρέψει το χθες με το σήμερα, καλύπτοντας το κενό που υπήρξε ενδιάμεσα. Θα το κάνει χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ίππο το "Guitar Hero" ή το "Metalocalypse", ήτοι τα μέσα που σήμερα μπορούν να υποκινήσουν το ενδιαφέρον και να τους τοποθετήσουν στην αγοραστική συνείδηση. Σκοπός τρίτος είναι να κουνήσει όλους εμάς που παρακαλάγαμε χρόνια να ξαναξυπνήσει το θηρίο, να αντιληφθεί ο Chris Cornell την λανθασμένη στροφή του τα τελευταία χρόνια και να μπορέσουμε να τους απολαύσουμε επιτέλους ζωντανά, όσοι λόγω τόπου και χρόνου δεν είχαμε την ευκαιρία.

Τα δύο audio CD της κυκλοφορίας είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Ξεκινάει με τις πρώιμες κραυγές του Cornell, όπως στα "Fopp" και "Beyond The Wheel" και σου δίνει να καταλάβεις τι γινόταν στις ζωντανές εμφανίσεις με το "Get On The Snake" σε μια αδικημένη περίοδο της μπάντας. Μονολιθικά riff με το Sabbath συναίσθημα να παντρεύεται με την Black Flag αισθητική και μια Zeppelin αύρα, που στην πορεία θα αποκτήσει περισσότερη μελωδία. Η συνέχεια θα περάσει μέσα από το "Badmotorfinger", που όπως και τα δύο επόμενα άλμπουμ, είναι ένα best of από μόνα τους. Δε θες να εκραγείς στο "Rusty Cage" ή μήπως δε σε παρασέρνει το "Jesus Christ Pose"; Το "Superunknown" είναι η επιτομή ποιότητας και εμπορικότητας, ένας δίσκος που έφερε τους Soundgarden στην κορυφή. Το Groove στο riff του "My Wave" ή στο "Spoonman" και το all time classic "Black Hole Sun" ακούγονται ακόμα φρέσκα. Ορκίζομαι πως δεν υπάρχει άλλο τραγούδι που να μου βγάζει αυτό το συναίσθημα του "Burden In My Hand". Από τότε που το έγραφα σε mixed tapes για να το ακούω στο walkman, μέχρι σήμερα που το ακούω στο ipod κάθε φορά με συνεπαίρνει το ίδιο. Από τον ώριμο ήχο του "Down On The Upside" υπάρχουν επίσης δύο ζωντανές εκτελέσεις των εξαιρετικών "Pretty Noose" και "Blow Up The Outside World". Το κερασάκι είναι το σχεδόν ολοκαίνουργιο "Black Rain" ένα τραγούδι που προέρχεται από τα sessions του "Badmotorfinger", δεν προϋπήρχε σε κάποια κυκλοφορία και έρχεται να μας κάνει να παρακαλάμε για περισσότερα.

Σε όλα αυτά, προσθέστε ένα DVD με όλα τα videoclip που γύρισαν στην καριέρα τους, μερικά από αυτά σε εκδοχές που δεν είναι τόσο κοινές. Οι Soundgarden πέραν από τέρψη για τα αυτιά είχαν και το image, το στήσιμο, που σε έκανε να θες να πιάσεις και εσύ κιθάρα πιτσιρικάς και να γίνεις rock star όπως ήταν αυτοί, είναι η μπάντα που θα δεις το videoclip και θα ψαρώσεις.

Όσο κι αν με έτρωγε το χέρι μου, αποφάσισα να επενδύσω στην (σχετικά) απλή έκδοση και όχι στο κουτί με τα βινύλια και τα memorabilia, διότι θέλω να βάζω μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ του τι θεωρώ ότι αξίζει τα λεφτά του και τι όχι, πέραν του οπαδισμού. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πολύ ωραίο digipack, το booklet του οποίου περιέχει ενδιαφέροντα liner notes από τον δημοσιογράφο (φίλο της μπάντας) Jeff Gilbert και από τον κιθαρίστα Kim Thayil. Αναφορικά με την επιλογή κομματιών, φυσικά και δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα όσα αξίζουν, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει, αφού οι Soundgarden δεν είναι συγκρότημα με περιττές στιγμές στη δισκογραφία του. Ειδικά, για τους τρεις τελευταίους δίσκους τους δεν θα μου προκαλούσε καμία έκπληξη αν έβλεπα οποιονδήποτε από αυτούς σε λίστες με τα 10 καλύτερα album των 90s. Ποιος είπε ότι στα 90s δεν βγήκε κλασσικό rock; Τώρα που περνάνε τα χρόνια βλέπουμε ότι υπήρξαν συγκροτήματα με τη στόφα του κλασσικού και οι Soundgarden αξίζουν να μείνουν ως ένα από αυτά. Το "Telephantasm" μάς κάνει να βλέπουμε ξανά φαντάσματα και μάς δίνει την ελπίδα ότι θα τα δούμε και ζωντανά. «I'm feeling Outshined».