Sepultura

Kairos

Nuclear Blast (2011)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 15/06/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Για να είναι σωστή αυτή η κριτική θα έπρεπε να έβαζα παράλληλα τις πορείες των Sepultura και του Max Cavalera από το 1996 και μετά και να έκανα σύγκριση. Το συμπέρασμα της σύγκρισης θα ήταν ποιός από τους δύο θα είχε περισσότερο ανάγκη την επανένωση. Για να γίνει μια επανένωση θα πρέπει από τη μία να υπάρχουν πολλά χρήματα στο τραπέζι και από την άλλη κάποιος από τους δύο (συγκρότημα ή τραγουδιστής) να ρίξει τα μούτρα του και να γυρίσει είτε καβάλα στο άλογο, είτε με την ουρά στα σκέλια. Κάποια στιγμή ο Max ήταν «από πάνω», καθώς οι κυκλοφορίες των Sepultura ήταν η μια χειρότερη από την άλλη ("Against", "Nation", "Roorback"), ενώ ο Max με τους Soulfly κυκλοφορούσε πολύ καλούς δίσκους. Επειδή όμως ο "Kairos" κάνει κύκλους, την τελευταία πενταετία ο μεν Max βρίσκεται σε καθοδική πορεία, οι δε Sepultura έχουν βρει ξανά κάτι από την αίγλη του παρελθόντος με το "Dante XXI" (2006) και το "A-Lex" (2009).

Το δωδέκατο άλμπουμ τους τούς βρίσκει ξανά σε μεγάλη εταιρεία, τη Nuclear Blast, και με παραγωγό τον Roy Z (Dickinson, Halford) κυκλοφορούν το "Kairos", που πραγματεύεται το «χρόνο», όντας μια αναφορά, κατά κάποιον τρόπο στα 26 χρόνια του συγκροτήματος. Εάν ανατρέξουμε στις προηγούμενες δουλείες του Roy Z, και ειδικότερα στο "Accident Of Birth" του Bruce Dickinson, παρατηρούμε ότι ωθούσε το εκάστοτε συγκρότημα να κάνει μια επιστροφή στις ρίζες του - πάρτε για παράδειγμα το "Accident Of Birth", που ήταν περισσότερο Maiden και από τις τότε κυκλοφορίες των Iron Maiden.

Με το "Kairos" έχουμε μια επιστροφή στις thrash μέρες των Sepultura, με κύριο χαρακτηριστικό τα riff του Kisser. Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, "Spectrum", είναι το καλύτερο παράδειγμα. Είναι ίσως από τα πιο απλά riff που έχει γράψει ο Kisser, άλλα είναι πωρωτικό όσο δεν πάει και δίνει το ρυθμό του κομματιού. Στο "Mask" οι Sepultura θυμούνται και πάλι τις πρώτες ημέρες και σε αυτό το τραγούδι την παράσταση κλέβει ο Jean Dolabella στα drums, για να μας δείξει και αυτός με τη σειρά του ότι έχει ενσωματωθεί στο συγκρότημα.  Ακόμα και ο αδύναμος κρίκος των Sepultura, ο Derrick Green, έχει ελαττώσει κατά πολύ τα γκαρίσματα του παρελθόντος και η φωνή του είναι ταιριαστή στα κομμάτια.

Το "Kairos" είναι ένα ακόμα καλό άλμπουμ από τους Sepultura και βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με το "A-Lex". Όπως και στην προηγούμενη τους δουλειά, σε πολλά σημεία έχεις την αίσθηση ότι κάποια riff τα έχεις ξανακούσει από τους Sepultura -άκου για παράδειγμα το "Relentless" και θα σου θυμίσει το ύφος του "Chaos A.D"-, ενώ ένα ακόμα μειονεκτήματα του άλμπουμ βρίσκεται στις διασκευές που υπάρχουν στις διάφορες εκδόσεις της κυκλοφορίας, με το "Firestarter" των Prodigy να μη μπορεί να πιάσει το feeling του original, καθώς και η εκδοχή τους στο "Just One Fix" των Ministry, που έχει και ένα πέρασμα από το riff του "South Of Heaven", είναι μέτρια. Βέβαια, σε σχέση με την πρόσφατη δουλειά των Cavalera Cospiracy είναι η μέρα με τη νύχτα.

Νομίζω ότι την παρούσα στιγμή η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά των Sepultura και όχι του Max. Εσείς τι λέτε;
  • SHARE
  • TWEET