Queen + Paul Rodgers

Στην αρχαία Αίγυπτο μαζί με τους Φαραώ έθαβαν ζωντανές και τις συζύγους τους. Ευτυχώς, αυτό το μακάβριο έθιμο δεν άντεξε ως τις μέρες μας, γιατί αλλιώς μαζί με τον Freddie Mercury θα έπρεπε να θαφτεί η κιθάρα του Brian May, οι μπαγκέτες του Roger Taylor καθώς και οι όποιες ελπίδες μας να ξανακούσουμε ζωντανά τραγούδια των Queen, από τους Queen.

Οι φήμες για επανένωση τους κυκλοφορούσαν εδώ και καιρό και στα βρετανικά στοιχηματζίδικα μπορούσες να ποντάρεις για το ποιος τραγουδιστής θα προσπαθούσε να αντικαταστήσει τον Mercury. Τελικά, σχεδόν όλοι πήγαν κουβά γιατί τα δύο εναπομείναντα μέλη των Queen (υπενθυμίζουμε ότι ο John Deacon έχει αφοσιωθεί εδώ και χρόνια αποκλειστικά στην ανατροφή των 6 (!) παιδιών του) πλαισιώθηκαν από τον μη αναμενόμενο Paul Rodgers και πήραν τους δρόμους για μία περιοδεία που θα χάριζε στο κοινό τους μερικές ακόμα μαγικές βραδιές. Η επιτυχία του tour ήταν ανάλογη του ονόματος τους, με τις περισσότερες βραδιές να είναι sold out και για να βεβαιωθούμε και εμείς οι υπόλοιποι ότι αυτό που κάνουν το κάνουν γιατί το αγαπάνε και τους έλειψε και όχι για καμία αρπαχτή, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το "Return Of The Champions" στο οποίο έχουν ηχογραφήσει τη συναυλία που έδωσαν στη Hallam Fm Arena του Sheffield στις 9 Μαϊου του 2005.

Επειδή πολλούς τους ξένισε η επιλογή του τραγουδιστή (ακούστηκαν μάλιστα πολλές κακοήθειες του στυλ ότι ο Paul Rodgers επιλέχθηκε όχι γιατί θεωρήθηκε ο κατάλληλος για αυτή τη θέση, αλλά γιατί ήταν ο μόνος διαθέσιμος), θα πρέπει η όποια απόπειρα μας για αξιολόγηση του δίσκου και της απόδοσης του σχήματος να γίνει έχοντας επίγνωση του μεγέθους του ονόματος του Paul Rodgers.

Έχει πουλήσει μερικές δεκάδες εκατομμύρια δίσκων ως μέλος των Free και των Bad Company, έχοντας στη συνέχεια και μία αξιοπρόσεκτη προσωπική καριέρα. Συνολικά στην καριέρα του έχει εμφανιστεί μπροστά σε πάνω από 10.000.000 θεατές, έχοντας μεγάλη εμπειρία από συναυλίες σε ασφυκτικά γεμάτες αρένες, και αν προσθέσουμε ότι στο μακροσκελέστατο βιογραφικό του έχει να επιδείξει και μία επιτυχημένη παλαιότερη συνεργασία με τον Brian May, καταλαβαίνουμε ότι οι Queen δεν έψαξαν ουσιαστικά για αντικαταστάτη του Mercury, αλλά για συνεργάτη, γιατί μόνο ως ισάξιο όνομα μπορούμε να θεωρήσουμε τον Paul Rodgers. Με λίγα λόγια, το "Return Of The Champions" δεν είναι ένα live album που χαρακτηρίζεται απλώς από την επανένωση των Queen, αλλά και από τη συνεργασία τους με τον Paul Rodgers.

Η επιλογή των κομματιών δείχνει ότι η όλη περιοδεία δουλεύτηκε πολύ και προσέχτηκε μέχρι και στην τελευταία της λεπτομέρεια. Έχουν επιλεγεί μερικά από τα καλύτερα και πιο γνωστά τραγούδια των Queen, αφήνοντας σίγουρα ευχαριστημένη την πλειοψηφία των οπαδών τους, ενώ σε τακτά χρονικά σημεία υπάρχουν και οι μεγάλες επιτυχίες των Free και των Bad Company. Ο Rodgers δίνει μία πιο blues διάθεση στις συνθέσεις των Queen, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα την ενέργεια και τη διάθεση για ξεφάντωμα που του προσφέρουν απλόχερα οι May και Taylor. Σε καμία στιγμή δεν προσπαθεί να μιμηθεί τον Mercury, καθότι έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της φωνής του. Επειδή όμως γνωρίζει και τα όρια του, ξέρει ότι τη δραματικότητα που απαιτούν μερικά από τα κομμάτια ("Fat Bottomed Girls", "The Show Must Go On") δε μπορεί να την αποδώσει σε βαθμό που να μη νοσταλγήσουμε τον Freddie. Για αυτό το λόγο, μετά από αυτά τα κομμάτια ακολουθούν δικές του επιτυχίες ("Wishing Well", "All Right Now" αντίστοιχα) και με τις οποίες ξανα-απογειώνει το show, καταστρέφοντας εν τη γενέσει τους τις όποιες αμφιβολίες για τις ικανότητες του. Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί, ειδικά στο "The Show Must Go On" η ευθύνη ισομοιράζεται και στους υπόλοιπους που δε τον στηρίζουν όσο θα έπρεπε. Δε πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι είναι και ένα κομμάτι με ελάχιστες ζωντανές εκτελέσεις.

Κατά τα άλλα, οι May και Taylor αποδεικνύουν ότι οι Queen ουσιαστικά ήταν ένα supergroup, μόνο που κανείς δεν το ήξερε όταν ιδρύθηκαν. Είναι από μόνοι τους star και το αποδεικνύουν σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Η απόδοση τους είναι υψηλότατου επιπέδου, καταφέρνοντας πάντα να κρατούν το κοινό στις μύτες των ποδιών του και με τα χέρια στον αέρα, κάτι που το καταλαβαίνει εύκολα ο ακροατής. Χαρίζουν ο καθένας από ένα σόλο (αν και απαραίτητα στη συναυλία για να ξεκουραστεί η φωνή του Rodgers, ίσως θα έπρεπε να μην είχαν συμπεριληφθεί στο album αφού ρίχνουν το κέφι του ακροατή) και αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι είναι καλλίφωνοι, αναλαμβάνοντας τα φωνητικά κατά το τέλος του πρώτου cd (αν δεν το προανέφερα, ναι είναι διπλό το album!). Γενικά, σε όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι εμφανές ότι ο όλος τζερτζελές που έχει μία συναυλία τους είχε λείψει πολύ.

Ο ήχος είναι συνεχώς άψογος και το μόνο μελανό σημείο της ηχογράφησης είναι το "Bohemian Rhapsody", κατά το οποίο ο δίσκος δεν έχει αποδώσει ακριβώς το τι είδαν και άκουσαν όσοι βρέθηκαν στη Hallam Fm Arena εκείνη τη βραδιά, αφού μαζί με τον Paul Rodgers τραγουδά και ο ... Freddie Mercury. Το κομμάτι ουσιαστικά είναι μία μίξη παλαιότερης live εκτέλεσης του από τους Queen, της αυθεντικής ηχογράφησης του και της ζωντανής εκτέλεσης του εκείνη τη βραδιά, κάτι που δύσκολα γίνεται αντιληπτό από τον ακροατή. Επίσης πολύ ισχυρό χαρακτηριστικό της ηχογράφησης είναι η συμμετοχή του κοινού, που σε ορισμένα σημεία από μόνη της καθηλώνει τον ακροατή και τον κάνει να αναρωτιέται γιατί δεν ήταν και αυτός εκεί.

Ενδιαφέρον στοιχείο είναι η πολύ εντυπωσιακή έναρξη της συναυλίας με το "Reaching Out", αποτέλεσμα της παλαιότερης συνεργασίας του Brian May με τον Paul Rodgers. Για τους λάτρεις της εικόνας, η συγκεκριμένη συναυλία κυκλοφορεί και σε DVD, αν και το εκτεταμένο φωτογραφικό υλικό από το booklet του δίσκου λίγους αφήνει ανικανοποίητους.

Εν κατακλείδι, το "Return Of The Champions" δεν προσφέρει κάτι καινούργιο σε αυτούς που δεν τους συγκινεί η μουσική των Queen και του Paul Rodgers, αλλά σίγουρα θα αρέσει σε όλους τους fan του είδους, ανασύροντας μνήμες και συναισθήματα από το παρελθόν. Πρόσφατα επίσης ανακάλυψα ότι είναι ένα εξαιρετικό μουσικό χαλί για συγκεντρώσεις φίλων που δεν έχουν όλοι "έφεση" στο ροκ και εσύ σαν οικοδεσπότης είσαι όλη την ώρα και ψάχνεις να βρεις τι θα ικανοποιούσε τους πάντες.

Ευχή μας για το μέλλον είναι η ενεργοποίηση των Queen να μην περιοριστεί σε περιοδείες και να πάρουν το ρίσκο νέων ηχογραφήσεων, εξάλλου όπως έχουν αποδείξει κατά το παρελθόν ξεχειλίζουν όλοι τους από δημιουργικότητα και ταλέντο.