Profanatica

Προσωπικά, δεν είμαι υπέρμαχος γραφικοτήτων, ούτε παρελθοντολάγνος, αναζητώντας ευχαρίστηση μόνο σε ακούσματα και μπάντες που συνάντησα σε μια άλλη εποχή. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις συγκροτημάτων που δεν αποτέλεσαν ποτέ πρώτη επιλογή της πλειοψηφίας των οπαδών, ούτε καν πήραν θέση στις κορυφές του ακραίου ήχου, αποτελούσαν όμως φορείς αυθεντικότητας και ρομαντισμού (με την έννοια της ανιδιοτελούς και αυθόρμητης προσέγγισης ενός ιδιώματος). Μια τέτοια περίπτωση υπήρξαν οι Profanatica.

Οι Profanatica ήταν από αυτές τις black metal μπάντες μιας άλλης εποχής, στις οποίες ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός cult. Αποτέλεσαν ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα μιας ουσιαστικά ανύπαρκτης σκηνής, πολύ πριν οι Weakling και κάποιοι ακόμα ενεργοποιήσουν ένα ολόκληρο κίνημα σε μια χώρα που μέχρι τότε είχε ελάχιστη σχέση με το black metal. Οποιαδήποτε βινύλιό τους (7" ή 12") εκείνη την εποχή αποτέλεσε εξ' αρχής collector's item. Όποιος κάτω από την ηλικία των 35 σας πει ότι έχει στη συλλογή του κάποιο βινύλιό τους, να τον αντιμετωπίσετε με επιφυλακτικότητα.

Μετά από απουσία ετών, επανέκαμψαν και φέτος μας παρουσιάζουν τον τρίτο ολοκληρωμένο τους δίσκο. Τη φετινή τους κυκλοφορία δεν την αντιμετωπίζω με τα συνηθισμένα «τεχνοκρατικά» κριτήρια. Απόλυτα λογικό από τη στιγμή που όποιος ασχοληθεί με τον εν λόγω δίσκο δεν θα δώσει την παραμικρή σημασία στην παραγωγή, στις συνθέσεις, στις εκτελέσεις κλπ. Ανούσια και αχρείαστη φλυαρία.

Οι Profanatica μεταφέρουν στο 2013 το κατεξοχήν underground μαυρομεταλλικό πνεύμα και αίσθημα που επικρατούσε το 1991-92, παρουσιάζοντας κατά ανάγκη ένα μικρό δείγμα αυτού. Όσο και αν κάτι τέτοιο φαντάζει γραφικό και περιττό στην εποχή μας, δεν είναι, γιατί το κάνουν κάποιοι αυθεντικοί εκπρόσωποι εκείνου του κινήματος. Το "Thy Kingdom Cum" είναι πρωτόγονο, βλάσφημο, σοκαριστικό, χυδαίο, σαρκαστικό, τερατώδες. Απλησίαστο ακόμα και για μέσους extreme metalers. Ένα ηχητικό «κατακάθι» του ακραίου metal.

Η χυδαιότητα και ειρωνεία του τίτλου αποτελεί και αυτή μέρος μιας τελετουργίας. Περιττό να αναφέρω ότι δεν έχουν να επιδείξουν την παραμικρή πρόοδο. Αυτό που ακούμε βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο τεχνικό και εκτελεστικό επίπεδο με αυτό που ακούγαμε πριν από πολλά χρόνια στις πρώτες τους ηχογραφήσεις, σε κάτι compilation tapes και σε ορισμένα σπάνια βινύλια.

Αν κάποιος δεν έχει καμία επαφή με την μπάντα και το κάνει τώρα, θα αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες. Δεν ξέρω αν έχει να κερδίσει κάτι από αυτή την ακρόαση και αν θα μπορέσει να αφουγκραστεί την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής που δεν θα αναβιώσει ποτέ ξανά. Δεν το λέω υπεροπτικά, απλά προστατεύω τον ανυποψίαστο.

Ξέρω ότι αυτό που διαβάσατε παραπάνω δεν αποτελεί υπόδειγμα κριτικής δίσκου, αλλά περισσότερο μια έκρηξη νοσταλγίας για μια περίοδο που σε συναισθηματικά νηφάλια κατάσταση δεν θα μου δημιουργούσε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι λίγοι που έχουν απομείνει από τότε καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοώ.  Ακούστε και νιώστε την βρωμιά αυτού του τερατουργήματος.