Planks

Funeral Mouth

Golden Antenna (2012)
Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 22/11/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Γερμανοί Planks είναι από αυτές τις μπάντες που ποτέ δεν μένουν στάσιμες, που πειραματίζονται, που χτίζουν το όρομα τους με ένα λιθαράκι την κάθε φορά. Ένα λιθαράκι γεμάτο ουσία, στοιβαρότητα και απίστευτη έμπνευση, που κατάφερνει και σπρώχνει την ακραία μουσική τους στα όρια της. Στα μόλις πέντε χρόνια που δραστηριοποιούνται, έχουν αλλάξει πολλά προσωπεία αλλά χωρίς να έχουν χάσει στο ελάχιστο την ταυτότητά τους. Sludge, post-metal, crust, black, όλα συνδυασμένα με ευφάνταστο τρόπο, κοντά στο ύφος των εκπληκτικών Tombs και των Downfall Of Gaia.

Στο τρίτο τους πόνημα (και αφού προηγήθηκε νωρίτερα φέτος το εξαιρετικό compilation αλμπουμ "Left Us Ghosts", που περικλείει τις πρώτες δουλειές της μπάντας μέχρι το "The Darkest Of Grays") εμπλουτίζουν τον ήχο τους με πιο έντονα ατμοσφαιρικά στοιχεία, φέρνοντας στο μυαλό μπάντες όπως οι Transmission0, απομακρυνόμενοι ελαφρώς από το σαφέστατα πιο σκοτεινό ύφος του ανεπανάληπτου "The Darkest Of Grays" που προηγήθηκε το 2010. Αν και δεν μπορώ να πω ότι είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός του post στοιχείου, ο τρόπος με τον οποίο το εισαγάγουν οι Planks και ντύνουν τις συνθέσεις είναι μοναδικός και αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τη δυναμική τους, το μεγαλειώδες μπάσο και το έκρυθμο τέμπο. Τα κιθαριστικά leads πολλές φορές κόβουν την ανάσα, όπως μπαίνουν σφήνα μέσα στα θέματα και εναλλάσσονται περίτεχνα, προσφέροντας διαρκείς συγκινήσεις.

Το πρώτο μισό του δίσκου είναι άριστο από όπου και να το πιάσεις. Κρατάνε τα γκέμια του post-metal σε γήινα επίπεδα χωρίς να ακούγονται ούτε κατά διάνοια προβλέψιμοι, προσφέροντας πολλά ισοπεδωτικά riffs που είναι ικανά από μόνα τους να στιγματίσουν ολάκερο το σύγχρονο underground. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι το δεύτερο μισό του δίσκου ακούγεται πρόβλέψιμο ή ότι δεν προσφέρει συγκινήσεις, απλά όταν έχουν προηγηθεί τα φανταστικά "An Exorcism Of Sorts", "Funeral Mouth" και "Agnosia Archetype", τα οποία έχουν ήδη καπαρωμένη θέση στα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς, κάπως φαίνεται να υποσκελίζουν το δεύτερο μισό, το οποίο παρά τις αδυναμίες του και την ελαφρώς πιο προβλέψιμη προσέγγιση, έχει κι αυτό τις μαγικές στιγμές του, όπως την τίγκα Mastodon-ική αρχή του "Scythe Imposter" ή το τελείωμα του "I Only See Death In You" με τα τέλεια κιθαριστικά ξεσπάσματα.

Οι Planks αποδεικνύουν με το "Funeral Mouth" ότι είναι μια από τις πιο κρίσιμες μπάντες που υπάρχουν στο underground στερέωμα. Η μουσική τους είναι βαριά και βρώμικη όπως το sludge, επιθετική και επικίνδυνή όπως το crust και σκοτεινή και αβυσσαλέα όπως το black metal. Μπορεί τελικά το μοναδικό του μειονέκτημα να είναι ότι, βάζοντάς το δίπλα στο μεγαλειώδες "The Darkest Of Grays", μοιάζει «λίγο» αλλά αυτό ίσως ήταν και αναπόφευκτο. Όπως και να 'χει, πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο από μια «τεράστια» μπάντα.
  • SHARE
  • TWEET