Phoenix

Wolfgang Amadeus Phoenix

V2 Records (2009)
26/01/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ένα από τα συγκροτήματα που ξεχώρισε παγκοσμίως το 2009 στο χώρο του indie rock ήταν οι Phoenix. Έρχονται από το Παρίσι, ήταν από πριν αρκετά γνωστοί στη Γαλλία και εκτός από τον ωμό κιμά και τη σαμπάνια αγαπούν πολύ το synth pop των 80s και γενικότερα το soft rock.

Μουσικά, στηρίζονται αρκετά στις πλάτες των The Strokes, αλλά το κάνουν με ένα τρόπο τόσο κομψό και διακριτικό που δε σε ενοχλεί καθόλου. Καθότι συγκρότημα Γάλλων θα ήταν αδύνατο να μην έχουν επηρεαστεί και από τις υπόλοιπες γαλλικές μπάντες που είναι Θεοί στη Γαλλία και ημίθεοι εκτός της. Η θετική ενέργεια των Daft Punk, το «τσι» των Air και ο Philippe Zdar των Cassius συνεργάστηκαν με τους Phoenix και παρήγαγαν άλλον ένα γαλλικό δίσκο που πρωταγωνίστησε στις λίστες της χρονιάς για μερικά από τα δημοφιλέστερα παγκοσμίως μουσικά περιοδικά.

Το "WolfgangAmadeusPhoenix" χαρακτηρίζεται από το σύστημα 4-4-2. Τα τελευταία του τέσσερα κομμάτια, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του συγκροτήματος,  παραμένουν άνευρα και ανέμπνευστα σχηματίζοντας όλα μαζί το πιο βαρετό κομμάτι του album. Από την άλλη, τα τέσσερα tracks που προηγήθηκαν σου τραβάνε την προσοχή αλλά δεν καταφέρνουν να κρύψουν παντελώς τα κουσούρια τους. Το "Lasso", παρά το τέλειο δέσιμο των drums με τις κιθάρες και το εξαιρετικά στιλάτο τραγούδισμα του Thomas Mars, παραμένει ανεξήγητα λιτό. Το "Fences" είναι ένα όμορφο preview του πως θα ακούγονταν οι Daft Punk αν ήταν περισσότερο rock και λιγότερο house, ενώ το διμερές "Love Like A Sunset" σε αφήνει με το παράπονο της αδικαιολογήτως φλύαρης εισαγωγής για να φτάσεις σε ένα πραγματικά πανέμορφο κρεσέντο.

Όλα αυτά όμως δε σε νοιάζουν και τόσο, αφού στην κορυφή του tracklist βρίσκονται τα δύο αστέρια των Phoenix που σκοράρουν ακατάπαυστα. Η "Listztomania" και το "1901". Είναι και τα δύο χιτάκια που σου καρφώνονται στο μυαλό με την πρώτη ακρόαση και αρνούνται πεισματικά να βγουν από το καθημερινό σου playlist. Εκεί που είχες ξεχάσει τη ντροπή του να σου αρέσει το synth pop των Roxy Music, έρχονται οι Phoenix με αυτά τα δύο κομμάτια και βγάζουν όλα σου τα άπλυτα στη φόρα κάνοντας σε να χορεύεις στους ρυθμούς τους και να σιγοτραγουδάς τα ρεφρέν τους.

Συνολικά, μπορεί ο δίσκος να χωλαίνει και το τέλος μιας πλήρους ακρόασης να σε αφήνει ανικανοποίητο, όμως τα προαναφερθέντα hits και το κρεσέντο του "Love Like A Sunset" φαίνονται ικανά να σε κάνουν να το παραβλέψεις και να μην παραδεχτείς ποτέ πως ο υπόλοιπος δίσκος είναι απλά φρου-φρου και γαλλικά αρώματα.
  • SHARE
  • TWEET