Mike Patton

Είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι ο Michael Allan Patton είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών και ίσως ο σημαντικότερος των τελευταίων δύο δεκαετιών. Η καριέρα των Faith No More καθώς και η τεράστια επιρροή τους σε μετέπειτα μουσικούς φυσικά δεν οφείλεται μονάχα στο δικό του πρόσωπο, αλλά ο Mike έχει τη δυνατότητα να τραβά όλη την προσοχή πάνω του, ακόμα και αν συνοδεύεται από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς. Οι παρευρισκόμενοι σε οποιαδήποτε εμφάνιση των Faith No More μπορούν εύκολα να το επιβεβαιώσουν αυτό.

Όσον αφορά τη solo καριέρα του, ο Patton καταφέρνει ακόμα και σήμερα να προκαλεί με το ταλέντο του, την αστείρευτη διάθεση για πειραματισμό, το απίστευτο εύρος φωνητικών αλλά και τον εκκεντρικό χαρακτήρα του. Όπως πολύ σωστά δηλώνουν οι άνθρωποί του στην Ipecac Recordings, είτε κομματιάζει τις φωνητικές του χορδές με τους Fantômas, είτε απαγγέλλει ιταλικές άριες ως κεφαλή της ορχήστρας, καταφέρνει να παραμένει ο εαυτός του. Διότι αυτός είναι ο Mike Patton. Ένας θεότρελος καλλιτέχνης, μια ανήσυχη προσωπικότητα, η οποία δεν αντέχει αν δε διοχετεύσει τη μουσική της ενέργεια στις εκάστοτε κυκλοφορίες της. Το να προσπαθήσει κανείς να τον πιέσει να παραμείνει πιστός σε ένα μουσικό ύφος είναι εξίσου καταστροφικό με το να κρατήσει σε κλουβί το πιο άγριο ζώο της ζούγκλας.

Η αγάπη του για τα soundtracks έχει φανεί και στο παρελθόν, το ίδιο και το πάθος του για την ιταλική κουλτούρα. Έτσι λοιπόν δεν έχασε την ευκαιρία το φετινό του project να αποτελεί ένα συνδυασμό αυτών των δύο. Το "La Solitudine Dei Numeri Primi" είναι το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα του Paolo Gordiano, το οποίο κατάφερε να ταράξει τα νερά της ιταλικής λογοτεχνίας, να πουλήσει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και να βραβευθεί με το βραβείο Strega, το σημαντικότερο ιταλικό έπαθλο λογοτεχνίας. Βασισμένη στη συγκεκριμένη νουβέλα είναι η περσινή δραματική ταινία "The Solitude Of Prime Numbers", με πρωταγωνίστρια την Isabella Rossellini.

Επηρεασμένος από το βιβλίο και την ταινία, ο Mike Patton συνθέτει δεκαέξι κομμάτια στο κλασικό ύφος ενός soundtrack, βάζοντας όμως τις προσωπικές του πινελιές κυρίως στις μελωδίες, οι οποίες θυμίζουν στιγμές από το παρελθόν του, αλλά και στα φωνητικά, στο εναρκτήριο κομμάτι "02. Twin Primes". Όπως σε όλες τις δουλειές του, δε θα μπορούσε και εδώ να μην υπάρχει κάτι το αξιοπερίεργο, το οποίο αυτή τη φορά είναι η μοναδική αρίθμηση του δίσκου, που περιλαμβάνει τους δεκαέξι πρώτους αριθμούς, αντί της συνηθισμένης μορφής.

Πρόκειται για ένα soundtrack έντονο και συναισθηματικό, το οποίο εύκολα θα αγγίξει τους λάτρεις του είδους, αλλά και τους -έτσι κι αλλιώς ανοιχτόμυαλους- οπαδούς της μουσικής του Αμερικανού καλλιτέχνη. Ο Mike Patton με τον τρόπο αυτό δείχνει άλλη μια πλευρά του εαυτού του, αυτή τη φορά όμως μουσικά και όχι με τις φωνητικές του ικανότητες.

Το «ηχητικό ταξίδι», όπως το περιγράφει ο ίδιος, αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία για αυτούς που περιμένουν με ανυπομονησία την κάθε νέα κυκλοφορία του Mike Patton για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Έτσι και αλλιώς, είναι βέβαιο ότι η επόμενη δουλειά του δε θα αργήσει και εμείς απλά έχουμε να περιμένουμε τι θα σκαρφιστεί το δαιμόνιο μυαλό του.