Meat Loaf

Το κακό όταν γράφεις μία κριτική για ένα sequel είναι πως απευθύνεσαι εκ των πραγμάτων σε ένα σχετικά περιορισμένο κοινό. Στην περίπτωσή μας λόγου χάρη, κάποιος που δεν έχει σε καμία άκρη της δισκοθήκης αλλά και σε κανένα ξεχασμένο αρχείο του υπολογιστή του ένα από τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας (πλέον) των "Bat Out Of Hell", δύσκολα θα ασχοληθεί με την εν λόγω κυκλοφορία (Όπως και κανείς δεν πήγε να δει τον τρίτο «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών» χωρίς να έχει πρώτα δει τα δύο προηγούμενα έργα).

Εσείς από την άλλη (μεριά, όχθη κτλ) που μάθατε το πρώτο μέρος από τον πατέρα σας και κολλήσατε στις τηλεοράσεις σας το ’93 όταν το MTV έπαιζε ασταμάτητα το ala "Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας" video clip του αξέχαστου "I’Do Anything For Love (But I Won’t Do That)", μπορείτε να τρίβετε ήδη τα χέρια σας από ικανοποίηση. Το "Bat Out Of Hell III" δημιουργήθηκε καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των δύο πρώτων. Επικό, μεγαλειώδες και πομπώδες μελωδικό rock, με αυτή την αίσθηση του "επιτηδευμένου κιτς" των τίτλων και των σοβαροφανών αλλά κατά βάθος χαβαλετζίδικων στίχων, τα τενορικά κρεσέντο του «μεγάλου», τα γυναικεία φωνητικά, τις μπαλάντες και βεβαίως μία μεγαλοπρεπέστατη (και συνεπώς πανάκριβη) παραγωγή.

Ο Desmond Child πίσω από την καρέκλα του παραγωγού έκανε πραγματικά ό,τι περνάει από το χέρι του έτσι ώστε να μπορεί να περάσει στο αποτέλεσμα το πνεύμα και την θεατρικότητα των "BOOH". Ορχήστρες, πνευστά, πιάνα αλλά και μία πλειάδα κορυφαίων μουσικών, συνθετών και sessionάδων ανάμεσα στους οποίους βρίσκουμε, πέραν του ίδιου του Desmond βέβαια του οποίου το όνομα αποτελεί από μόνο του εγγύηση για εμπορική επιτυχία, τον Brian May, το Steve Vai, τον Kenny Aronoff, την Diane Warren, τον Nikki Six, τον John 5 (οι υπόλοιποι 4 που είναι;) ακόμα και τον παραγωγό του πρώτου μέρους της τριλογίας Todd Rundgen ο οποίος είναι εδώ υπεύθυνος για τον τρόπο με τον οποίο ακούγονται τα φωνητικά. Το όνομα του εμπνευστή και συνθέτη των δύο πρώτων "BOOH", Jim Steinman, βρίσκεται και πάλι εδώ, η συμμετοχή του όμως είναι κατά κάποιο τρόπο νοητική. Για διάφορους λόγους που δεν έχει νόημα να μας απασχολήσουν εδώ, ο Steinman απείχε από την δημιουργία του δίσκου μεν, στο δίσκο όμως υπάρχουν 7 κομμάτια που είχε γράψει ο ίδιος για παλαιότερες δουλειές του ή ακόμα και για άλλους καλλιτέχνες (λέγε μας διασκευές). Η μόνη ουσιαστική διαφορά που εντοπίζουμε στο "ΙΙΙ" έγκειται στο ότι υπάρχουν στιγμές αισθητά πιο "guitar oriented" (που λένε και στο χωριό μου) και heavy από το συνηθισμένο ήχο των προκατόχων.

Συμπέρασμα; Πολύ καλός δίσκος, ωραία δοσμένος και άξιος συνεχιστής του "μύθου" των "Bat Out Of Hell", άσχετα αν στο τέλος χάνει για λίγο-ω, τι έκπληξη-και από τους δύο πρώτους δίσκους.

ΥΓ: Έχετε ποτέ σκεφτεί πόσους "πεθαμένους" έχει αναστήσει κατά καιρούς ο Desmond Child; Σε αυτούς βάλτε και τον φίλτατο Meat Loaf…