Matthew E. White

Πόσο εύκολα μπορεί σε παραπλανήσει η βιτρίνα ενός «προϊόντος» και να σε οδηγήσει στην απόκλιση από την πραγματική ουσία ενός έργου η οποία είναι ικανή να σου χαρίσει πέρα από όμορφες στιγμές, αξιοποιήσιμες γνώσεις αλλά και στην προκειμένη περίπτωση μια ενδιαφέρουσα μουσική ιστορία να διηγείσαι.

Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Όση περιέργεια μπόρεσαν να μου προκαλέσουν οι κριτικές φανφάρες που συνόδευαν το "Big Inner", άλλη τόση ήταν και η αποτροπή μπροστά στην vintage εικόνα μοντέρνου λαξεύματος άγνωστων σκηνών στα αυτιά τούτου δω του τόπου που κατοικούμε. Όμως με τον ίδιο τρόπο που παραμερίστηκαν οι διθύραμβοι, έτσι μπήκε στην άκρη το εξώφυλλο και τελικά o Matthew E. White πήρε την ευκαιρία που του άξιζε.

Ο προαναφερθέντας session μουσικός και μπροστάρης της jazz μπάντας Fight The Bull στην πρώτη του solo δουλειά μάς τρατάρει έναν -κατά βάση γλυκοτσουτσου laid back, με μια αισθητική κάπως σαν μασούλα στάχυ κουνήσου στην πολυθρόνα και χάζευε τους αγρούς της επαρχιακής Αμερικής- τίμιο δίσκο. Όμως τι δίνει παραπάνω αξία σε όλο αυτό εγχείρημα; Το "Big Inner" συμβαδίζει με την αρχή μια προσπάθειας ενός ενδιαφέροντος project-δισκογραφικής. Ο White δημιούργησε την Spacebomb και την πλαισίωσε με έναν αριθμό μουσικών τύπου house-band οι οποίοι επενδύουν συνθετικά κάθε κυκλοφορία καλλιτέχνη που θα συνεργαστεί με αυτή. Γενικά το concept αφορά jamάρισμα, ανταλλαγή ιδεών, πρόβες κ.α. πριν την ηχογράφηση, κάτι που ομολογουμένως κάνει την μουσική πιο αισθαντική και επικροτεί τους ελεύθερους πειραματισμούς.

Με το ξεκίνημα του "Big Inner" τα δύο πρώτα κομμάτια σου δίνουν μια ιδέα για το τι μέλλει γενέσθαι με την προαναφερθείσα παραγωγή αλλά και για το τι έπεται στην συνέχεια των λίγων αλλά αρκετών (επτά στο σύνολο) τραγουδιών του άλμπουμ. Το "One Of These Days" παρουσιάζει την ανάλαφρη ατμόσφαιρα που επικρατεί και το "Big Love" χαρακτηρίζει τις μουσικές εξάψεις που θα ακολουθήσουν διάσπαρτα παρακάτω. Πιο συγκεκριμένα ο ακροατής βλέπει πως έχει να κάνει με ένα δρομολόγιο μεταξύ soul και funk έχοντας ως επιβάτη την country αλλά και την gospel.

Στιχουργικά το concept περιστρέφεται γύρω από τρεις βασικές ενότητες οι οποίες συγκρούονται μεταξύ τους λόγω προσωπικών βιωμάτων του White. Αγάπη, θάνατος και θρησκεία θίγονται ενίοτε με αισιοδοξία και άλλοτε με πεσιμισμό με το πρώτο να νικά και στην τελική να ξεπροβάλει λαμπρό φως στον ορίζοντα. Αυτή η αλλαγή εμπλουτίζεται εντονότερα με την βοήθεια φωνητικών χορωδίας ή με απόπειρες προοδευτικότητας του ήχου.

Ο White δείχνει να έχει ζήσει την μουσική που μας προσφέρει, έτσι είναι λογικό να μπορεί με ευκολία να την μεταδώσει με τον σωστό τρόπο. Τέτοιοι δίσκοι είναι ικανοί όχι απλά να σε φέρουν κοντά με ήχους ξένους στα αυτιά σου (για εμάς τους νέους) αλλά και να σε οδηγήσουν στην ανασκαφή σημαντικών σκηνών περασμένων χρονολογιών ή θρυλικών δισκογραφικών εταιριών όπως η Stax Records.