Martyrdod

Ειλικρινά δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ που έπαθα όταν πρωτοάκουσα τους Martyrdod. Θα παραδεχτώ πως αυτό έγινε κάπως καθυστερημένα, όταν έπεσε στα χέρια μου ο τρίτος κατά σειρά ολοκληρωμένος δίσκος τους, "Sekt", του 2009. Μέχρι τότε, πιο ακραία, χαοτική και απόκοσμα βίαιη μουσική είχα ελάχιστες φορές ακούσει. Σοβαρά, οι τύποι θεωρώ ότι είναι από τις πιο ξεχωριστές μπάντες του σύγχρονου ακραίου ήχου, καθώς εκτός του ότι μπασταρδεύουν άρτια ιδιώματα όπως το crust και το black, καταφέρνουν να μην είναι τόσο ωμοί, όσο μας έχουν συνηθίσει οι περισσότερες σκανδιναβικές μπάντες του χώρου, αλλά ούτε και ιδιαίτερα μελαγχολικοί και μελωδικοί, όπως έχει επικρατήσει πλέον να παίζουν οι μπάντες του συγκεκριμένου είδους. Φυσικό επακόλουθο αυτής της γνωριμίας μου με την μπάντα ήταν να αγαπήσω το τρισμέγιστο, και μάλλον κορυφαίο της άλμπουμ, "In Extremis" του 2004, όπου η ταμπέλα blackened crust είναι κυριολεκτικά η ιδανική, και να περιμένω με μανία για κάποια νέα κυκλοφορία της.

Η νέα λοιπόν κυκλοφορία των Σουηδών κατέφτασε, ανήκει στις τάξεις της ξακουστής δισκογραφικής Southern Lord και ονομάζεται "Paranoia". Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα κρύψω ότι ξενέρωσα αρκετά, όταν πριν από κάτι μήνες έμαθα ότι οι Martyrdod υπέγραψαν στην εν λόγω εταιρία. Δεν ξέρω, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο με την Southern Lord και πραγματικά μια χαρά κάνει την δουλειά της. Αυτό που με πειράζει όμως είναι ότι, προσωπικά, γνώρισα και λάτρεψα το crust ως κάτι το τελείως «υπόγειο», ως κάτι το τελείως ανεξάρτητο, όπου λέξεις, όπως υπογραφές, συμβόλαια για δύο και τρία άλμπουμ και τα σχετικά, ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Τους λόγους και τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτή τη συνεργασία δεν τους γνωρίζω, γι' αυτό και θα τους προσπεράσω, καθώς δε θέλω να μένω τόσο πολύ σε πράγματα που δεν αφορούν την μουσική, αυτή καθαυτή.

Ακούγοντας τον δίσκο, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα είναι πως οι διάρκειες αυξήθηκαν αισθητά, κάνοντας πλέον λόγο για τετράλεπτα και πεντάλεπτα κομμάτια. Από 'κει κι ύστερα, ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτό το άλμπουμ οι Martyrdod κυριολεκτικά ακροβατούν μεταξύ των δύο προηγούμενων δίσκων τους, αφήνοντας λίγο την ωμότητα, βαρβαρότητα -και πώρωση ίσως- του "Sekt", χωρίς όμως να επιστρέφουν ολότελα στην περισσότερο μελωδική τάση του "In Extremis". Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, παρουσιάζουν έντεκα κομμάτια πολύ δυνατού, d-beat μεταλλικού hardcore, όπου οι μελωδίες βρίσκονται στην ακριβέστατη -εθιστική μέχρι κάποιο βαθμό- δόση, και όπως ακριβώς πρέπει να είναι, σκοτεινές δηλαδή και ευτυχώς όχι κλαψιάρικες.

Το πρώτο μισό της κυκλοφορίας ξεκινάει δυναμικά, με τα κομμάτια "Nog Är Nog" και "Överkom Er Rädsla", τα οποία όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν ακολουθούνται από ανάλογης ποιότητας υλικό. Τα επόμενα δηλαδή τραγούδια, χωρίς να τα χαρακτηρίζω κακά, δεν αποτελούν αυτό «το τρομερό» που θα με ταρακουνάει κάθε φορά στο άκουσμά του και θα μου μένει στα αυτιά. Ναι, είναι πωρωτικά, ναι, είναι μανιασμένα, αλλά δεν διαθέτουν ούτε τα riff, ούτε και τις μελωδίες που θα θυμάμαι για πολύ καιρό μετά, με αποκορύφωμα -θα έλεγα- την χαρακτηριστική κοιλιά του άλμπουμ "Ett Hjärta Av Eld". Από κει κι έπειτα, ωστόσο, προς μεγάλη μου χαρά, με το κομμάτι "En Tragisk Zeitgeist", ο δίσκος παρουσιάζει εξαιρετική βελτίωση και γίνεται ακριβώς αυτό που ζητάω από την συγκεκριμένη μπάντα, ο τέλειος δηλαδή συνδυασμός black αισθητικής με neocrust riffάκια. Σε αυτό, λοιπόν, το μοτίβο ξετυλίγεται το δεύτερο μισό της κυκλοφορίας, με κομμάτια ετοιμοπόλεμα, άλλα ταυτόχρονα μελωδικά και κυρίως με ουσία, χωρίς να σε κουράζουν λεπτό. Ακόμη και το κομμάτι "Köttberg" που είχε δοθεί νωρίτερα για ακρόαση και δε με είχε εντυπωσιάσει, μου φαίνεται πραγματικά ως μέρος του συνόλου. Ο δίσκος, χωρίς αμφιβολία, κορυφώνεται στο τέλος του, με το αγαπημένο μου "Avbön", για να δώσει τη σκυτάλη στο τελικό κομμάτι του, "Varje Val Har Sitt Pris", με την χαρακτηριστική, επική, κιθαριστική γέφυρα του.

Κλείνοντας, δεν θα έλεγα ότι το "Paranoia" αποτελεί την καλύτερη δισκογραφική δουλειά των Σουηδών. Θεωρώ, ωστόσο, πως δίνοντας του τις κατάλληλες ευκαιρίες και ακροάσεις, μπορεί κανείς να ανακαλύψει ότι και αυτός ο δίσκος βρίσκεται σ' ένα πραγματικά υψηλό επίπεδο, καλύπτοντας κάποια συγκεκριμένα standards και αποδεικνύει πως οι Martyrdod για μια ακόμη φορά βρίσκονται σε πάρα πολύ καλή φόρμα. Είμαι σίγουρος πως τα live τους θα αποτελούν μια ξεχωριστή εμπειρία κι ένα άλλου είδους κοπάνημα, γι' αυτό και ανυπομονώ ειλικρινά να ακούσω ζωντανά τα νέα τους κομμάτια.