Marilyn Manson

Born Villain

Cooking Vinyl (2012)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 18/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Διαβάζω ξανά την ανταπόκριση του Rocking.gr από το Rockwave 2005. Headliner o Marilyn Manson και πριν οι Garbage. Και οι δύο κυκλοφορούν νέες δουλειές μέσα στον Μάιο! Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια, δεν μπορώ να αποφασίσω εάν μου άρεσε η εμφάνιση. Περισσότερο θα το έλεγα show παρά live. Και, κακά τα ψέματα, live που είχε γίνει χαμός στα τραγούδια που είναι διασκευές δηλώνει κάτι. Κάπου εκεί το 2005 άφησα μουσικά τον Manson. Είχα ακούσει φευγαλέα τις επόμενες δουλειές του και αυτό ήταν. Ώσπου τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το πρώτο single, "No Reflection". Η αυθόρμητη αντίδραση ήταν «ρε συ, αυτό είναι καλό τραγούδι».

Λίγο καιρό μετά, η όγδοη δουλειά του είναι στην κυκλοφορία και ξεκινώντας από τις τυπικές πληροφορίες είναι το πρώτο άλμπουμ σε νέα εταιρεία, Cooking Vinyl, και μαζί με τον Manson κατά την διάρκεια της ηχογράφησης ήταν και οι Twiggy (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα), Chris Vrenna (drums, πλήκτρα, synthesizers) και Fred Sablan (μπάσο). Σε πολλούς τα ονόματα δεν λένε και πολλά, εκτός βεβαία από την συμμετοχή του Twiggy στις οντισιόν για την θέση του μπασίστα των Metallica, αλλά στον χώρο του industrial μιλάμε για κάποιους από τους καλύτερους και ακριβότερους μουσικούς που υπάρχουν.

Για το εικαστικό μέρος του "Born Villain" υπάρχει μια συνεργασία με τον ηθοποιό Shia LaBeouf (Transformers) ο οποίος σκηνοθέτησε ένα μικρό film με τίτλο "Born Villain" και επιπρόσθετα υπάρχει και η διασκευή του "You're So Vain", όπου κιθάρα και drums παίζει ο Johnny Depp, ενώ ο Manson τραγουδάει.

Σε μια δήλωση του, ο Manson είχε αναφέρει ότι το τελευταίο του άλμπουμ είναι το comeback του συγκροτήματος. Και όχι σαν μια αναφορά στις πρώτες εποχές του group, αλλά στις μουσικές επιρροές του Manson με συγκροτήματα όπως Killing Joke, Joy Division, Bauhaus και Birthday Party, ανάμεσα σε άλλα. Ακόμα και ο ίδιος για να αντλήσει έμπνευση απομονώθηκε για αρκετό καιρό σε ένα χώρο με σκοπό να μην βγει από εκεί εάν δεν έχει κάτι καλό στα χέρια του.

Το CD ξεκινάει με το "Hey, Cruel World..." που είναι μια δήλωση επιστροφής του Manson με την κραυγή που βγάζει στην μέση του τραγουδιού. Το σχεδόν χορευτικό και συναυλιακό "No Reflection" έχει ένα riff που σου κολλάει αμέσως στο μυαλό με τον ρυθμό του, για να ακολουθήσουν τραγούδια που έχουν επιρροές από Stooges ("The Gardener"), glam rock ("Slo-Mo-Tion") και grunge ("Lay Down Your Goddamn Arms").

Το άλμπουμ είναι industrial, δίχως όμως αυτό το μηχανικό αίσθημα που έχουν τέτοιες κυκλοφορίες καθώς είναι μια συλλογική δουλειά από ένα συγκρότημα που ειδικά ο Twiggy έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα riff του. Όλα τα τραγούδια έχουν κάτι να πούν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο "Breaking The Same Old Ground" που είναι η μπαλάντα που κλείνει τον δίσκο. Το μελαγχολικό τέμπο και η ατμόσφαιρα που αποπνέει το κομμάτι με την σπαρακτική ερμηνεία του Manson είναι το ιδανικό κλείσιμο για το "Born Villain".

Στο σχολείο υπήρχε το 0,5 στη βαθμολογία που πήγαινε υπέρ του μαθητή. Αυτό ήταν σε συνάρτηση με την θέληση/προσπάθεια που έκανε κατά την διάρκεια του τριμήνου/εξαμήνου. Καθώς λοιπόν είναι το πρώτο άλμπουμ που άκουσα από τον Manson ευχάριστα εδώ και πολύ καιρό, έχει τουλάχιστον δύο τραγούδια ("No Reflection", "Hey, Cruel World...") που μπαίνουν στην κατηγόρια των μεγάλων τραγουδιών του συγκροτήματος και έχει τον Twiggy σε μεγάλη φόρμα, όλα αυτά με προδιαθέτουν να πω ότι είναι μια πολύ καλή κυκλοφορία από τον Marilyn Manson που, μετά την κοιλιά που είχε κάνει στις τελευταίες του δύο δουλειές, επιστρέφει στα γνωστά υψηλά του δεδομένα.
  • SHARE
  • TWEET