Lunatic Soul

Walking On A Flashlight Beam

Kscope (2014)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 06/10/2014
Lunatic Soul είναι άλλωστε, τι να περιμένεις από μια τρελή ψυχή;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι μερικοί καλλιτέχνες που τους θεωρείς σταθερές αξίες. Ξέρεις πως δύσκολα θα σε απογοητεύσουν, προσφέροντας με συνέπεια ποιοτικές δουλειές. Ο Mariusz Duda ανήκει σε αυτή την κατηγορία και έχει αποδείξει την αξία του τόσο μέσω των Riverside όσο και από το προσωπικό του «όχημα», τους Lunatic Soul.

Τέταρτη κυκλοφορία για τους Lunatic Soul λοιπόν, η οποία κατά το δημιουργό είναι μάλλον η κορυφαία, και αποτελεί τον πρόλογο των προηγούμενων δίσκων. Γι' ακόμη μια φορά έχουμε να κάνουμε με συνθέσεις σκοτεινές, μελαγχολικές, άλλοτε δύστροπες κι άλλοτε αέρινες και ονειρικές που σε ταξιδεύουν σε ένα κόσμο σουρεαλιστικό και σαγηνευτικό. Lunatic Soul είναι άλλωστε, τι να περιμένεις από μια τρελή ψυχή;

Η πρώτη εντύπωση είναι πως ο δίσκος είναι δυσκολότερος από τους προκατόχους του, όχι λόγω έλλειψης μελωδίας ή περίεργων δομών, αλλά αυτό οφείλεται περισσότερο στην ατμόσφαιρα πολλών κομματιών, που αφήνουν μια περίεργη αίσθηση ανησυχίας, όπως για παράδειγμα στο "The Fear Within" και το "Gutter", με το πρώτο να αποτελεί μια από τις πλέον πειραματικές συνθέσεις του άλμπουμ, γεμάτο ηλεκτρονικά στοιχεία και μια επαναλαμβανόμενη μελωδία που στοιχειώνει το μυαλό.

Το εισαγωγικό "Shutting Out The Sun" ξεκινά πολύ αργά με μια ambient εισαγωγή, ενώ χτίζει πάνω στην αρχική μελωδία παίζοντας με τη ρυθμική αντίληψη του ακροατή και δημιουργώντας ένα από τα καλύτερα και πιο προοδευτικά τραγούδια του δίσκου. Το "Cold" που δόθηκε στη δημοσιότητα ως ένα πρώτο δείγμα, μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα κυρίως λόγω της διάρκειάς του, που θεωρώ πως ίσως κουράζει λίγο χωρίς να παρουσιάζει ιδιαίτερη εξέλιξη, δεν παύει όμως να είναι μια δυνατή σύνθεση.

Γενικότερα, παρατηρείται μια πιο heavy προσέγγιση στην παραγωγή του δίσκου, με την παρουσία των τυμπάνων αλλά και ηλεκτρικής κιθάρας σε βαθμό που δεν υπήρχε στους προκατόχους του, κάτι που διαφοροποιεί το αποτέλεσμα και δίνει μια φρεσκάδα στον ήχο. Αυτό φαίνεται στο πιο εύθυμο "Treehouse" αλλά και στο κλείσιμο του δαιδαλώδους δωδεκάλεπτου "Pygmalion's Ladder", με το δεύτερο να αποτελεί την πιο περίπλοκη κι ενδιαφέρουσα σύνθεση του άλμπουμ, με αλλαγές στο ύφος και την ενορχήστρωση που κρατούν την προσοχή του ακροατή σε υψηλά επίπεδα. Εξίσου σημαντική είναι η παρουσία των τυμπάνων και στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, σε χαμηλές ταχύτητες αλλά με ωραίο groove.

Μιας και ανέφερα την ενορχήστρωση, αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο ηχητικό κομμάτι, με μια πεντακάθαρη παραγωγή που αναδεικνύει την πληθώρα των οργάνων που συμμετέχουν, μια επιτυχημένη σύμπραξη ηλεκτρονικών και οργανικών στοιχείων που δίνει ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Το στιχουργικό περιεχόμενο ασχολείται με ψυχικά θέματα, κυρίως με την οικειοθελή απομόνωση, διαταραχές προσωπικότητας, κάτι που φαίνεται να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον ίδιο τον Mariusz, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε. Η μελαγχολία των στίχων συμπληρώνει ιδανικά και το μουσικό περιεχόμενο.

Ο τίτλος του δίσκου αντιπροσωπεύει αρκετά το συναίσθημα που μένει μετά από μια πλήρη ακρόαση. "Walking On A Flashlight Beam", ακούγεται σουρεαλιστικό, αλλά έτσι είναι και οι Lunatic Soul, σε ταξιδεύουν σε φανταστικά μονοπάτια, σαν να περπατάς στην ακτίνα φωτός ενός φακού. Άλλο ένα ταξίδι σε παράξενους κόσμους και συναισθήματα από τη μουσική ιδιοφυΐα του Mariusz Duda σας περιμένει.
  • SHARE
  • TWEET