Μια από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, που σε λίγο καιρό θα αποτελεί παρελθόν, είναι σαφέστατα και το "Watershed" των Opeth. Ποιος ο λόγος να γίνει αναφορά σε αυτό το δίσκο; Ο εξής απλός: αρκετοί έχουν προσπαθήσει μέχρι σήμερα να εντάξουν στη μουσική τους στοιχεία με τον τρόπο με τον οποίο άκρως επιτυχημένα κάνουν οι πρωτομάστορες Σουηδοί. Οι περισσότεροι δυστυχώς δεν το κατάφεραν, άλλοι ναι μεν είχαν κάποια επιτυχία, αλλά το αποτέλεσμα τους τοποθετούσε την άχαρη ταμπέλα του Opeth-copy band. Τέλος, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι αυτοί που κατόρθωσαν και έφεραν εις πέρας επιτυχώς αυτή τη δοκιμασία, διαμορφώνοντας δικό τους στυλ και ταυτότητα.
Εδώ προκύπτει το ερώτημα, πού θα τοποθετούσε κανείς τους In Mourning, μια νέα prog death μπάντα από τη Σουηδία (πρόσφατη προσθήκη στις κλισέ εκφράσεις) που κυκλοφόρησε εδώ και αρκετό καιρό τον πρώτο της δίσκο με τίτλο "Shrouded Divine"; Αν και το είδος της μουσικής τους κατά 80% περιγράφεται από τον παραπάνω χαρακτηρισμό, το υπόλοιπο 20% κινείται μεταξύ doom, μελωδικού και νεομεταλλικού (βλέπε Trivium) ήχου. Αυτό που τους φέρνει στο προσκήνιο είναι η αίσθηση που σου προκαλούν ακούγοντας τους, μια αίσθηση που φέρνει στο νου αναμνήσεις από τα πρώτα ακούσματα των "Morningrise", "Still Life", "My Arms Your Hearse" ή κάποιον από τους όχι τόσο πρόσφατους δίσκους των Katatonia.
Οι μελωδίες και οι ρυθμοί καταφέρνουν να ακούγονται το λιγότερο μη τετριμμένοι, ενώ οι ιδέες στις συνθέσεις είναι αρκούντως ενδιαφέρουσες. Τα φωνητικά εναλλάσσονται από καθαρόαιμα brutal (Akerfeldt) σε πιο black (Shagrath), ακόμα και σε πιο γρυλλιστά (Heafy), ενώ άξια αναφοράς είναι τα καθαρά τους. Προσπαθώντας να τονίσουν τα τελευταία, χρησιμοποιούν, λιγοστά είναι η αλήθεια, ακουστικά περάσματα, δημιουργώντας παράλληλα μια εξαίρετη σκοτεινή ατμόσφαιρα, παρόμοια με αυτή που αποδίδεται στο εξώφυλλο του δίσκου. Τα prog σημεία του δίσκου εκτείνονται σε όλο το πεδίο των 8 κομματιών του, χωρίς να κουράζουν, ούτε να ακούγονται ανούσια και περιττά. Κατά κάποιο τρόπο έχουν καταφέρει να πετύχουν τη σωστή αναλογία τεχνικών και μη τεχνικών σημείων.
Είναι λοιπόν οι In Mourning οι νέοι Opeth; Μα όχι φυσικά, αλλά ούτε οι ίδιοι φαντάζομαι δε θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο. Ωστόσο η σύγκριση με το μεγάλο αυτό συγκρότημα, σε συνδυασμό με την ποιότητα που όπως φαίνεται έχουν, μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. Ίσως τους βοηθήσει να ξεφύγουν από την παγίδα των wannabe Opeth και να δημιουργήσουν κάτι εξαίσιο. Προς το παρόν δεν ανήκουν σε καμία από τις κατηγορίες που αναφέρω στην εισαγωγή. Η πορεία τους θα δείξει αν είναι διατεθειμένοι να χαράξουν το δικό τους δύσκολο δρόμο. Με τον πρώτο τους δίσκο πάντως αξίζει να ασχοληθεί κανείς, ιδιαιτέρως αν τρέφει μια συμπάθεια στα ονόματα των Opeth και των Katatonia, μιας και ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα. Αν μάλιστα είχαν και περισσότερα ήρεμα και ατμοσφαιρικά σημεία, ο δίσκος θα αποτελούσε μια από τις επιλογές αυτού του μήνα.
