Hacride

Back To Where You've Never Been

Indie Recordings (2013)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 17/05/2013
«Το σύγχρονο γαλλικό metal δεν σταματά στους Gojira»
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όταν η Γαλλία ως χώρα προέλευσης τέμνεται με τον όρο «σύγχρονο metal», η κυριαρχία των Gojira είναι ένα δύσκολα αμφισβητήσιμο γεγονός, ωστόσο ο συναγωνισμός στα μέσα της περασμένης δεκαετίας υπήρξε πολύ πιο έντονος. Οι -μάλλον ανενεργοί πλέον- Scarve των Dirk Verbeuren και Sylvain Coudret αποτελούσαν μία καλή πρόταση της εν λόγω σκηνής, ενώ οι Hacride μία ακόμη καλύτερη.

Το ντεμπούτο των τελευταίων, "Deviant Current Signal", ήταν ενδεικτικό της διαφαινόμενης ιδιοτροπίας τους, ενώ το "Amoeba" του 2007 (δείγμα) τούς απογείωσε, συστήνοντας έναν φρέσκο και καθόλα προσωπικό ήχο όπου το βαρβάτο groove των Meshuggah ενωνόταν με περίεργους ρυθμούς, μη διστάζοντας να ανακατευτεί ακόμη και με το flamenco hip-hop των Ojos De Brujo στην εκπληκτική σύμπραξη του "Zambra". Δύο χρόνια αργότερα ήρθε το "Lazarus" και μαζί του η περαιτέρω ωρίμανση της μπάντας, προσεγγίζοντας το progressive με την πιο συμβατική του έννοια και χάνοντας μέρος της διαφορετικότητας που έκανε τους Hacride να ξεχωρίσουν.

Με το φετινό "Back To Where You've Ever Been", οι Γάλλοι επιτείνουν αυτή την εξέλιξή τους, πηγαίνοντας τον ήχο τους σε ακόμη πιο mainstream επίπεδα, χωρίς ωστόσο να κόβουν εξολοκλήρου τους δεσμούς με τον πρότερο βίο τους. Η μελωδική τους πλευρά είναι αυτή που ενισχύεται περισσότερο, με τον νέο τους τραγουδιστή, Luis Roux, να συμβάλλει σημαντικά σ' αυτό, ενώ την ίδια στιγμή η πολυπλοκότητα στους ρυθμούς μειώνεται αισθητά μαζί με την ambient πτυχή τους, με την μεταγραφή στη θέση του drummer (Florent Marcadet - πρώην Klone) να παίζει κι αυτή τον δικό της ρόλο. Επιπλέον, σε σύγκριση με το "Lazarus", ο δίσκος κερδίζει σε μεγάλο βαθμό στο επίπεδο της αμεσότητάς, επενδύοντας σε μικρότερες διάρκειες και στον επωφελή συνδυασμό αυτών με την ταχύτατη ανάπτυξη των ιδεών του.

Τα "Introversion" και "Overcome" είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα κομματιών που σου μένουν απ' την αρχή χάρις στο τρομακτικό groove και την σε σημεία Strapping-Young-Lad-ική έξυπνη επιθετικότητά τους, με την επιρροή των Tool να είναι πιο διαυγής από ποτέ στα "Strive Ever To More" και "Edification Of The Fall" και το instrumental "Synesthesia" να ρίχνει προς στιγμήν τους τόνους με πολύ όμορφο τρόπο. Η συνέχεια με τα "To Numb The Pain" και "Ghosts Of The Modern World" φέρνει στο προσκήνιο τους Gojira, με την μεταβατική χρηστικότητα του πρώτου να οδηγεί στις μελωδιάρες του δεύτερου, χαρίζοντας στο άλμπουμ την ξεκάθαρη κορύφωσή του. Όσο για το κλείσιμο, το "Requiem For A Lullaby" μπορεί να μην φτάνει σε συνθετικό επίπεδο τα υπόλοιπα, όμως ανταποκρίνεται επαρκώς στον ρόλο του, δίνοντας μια διαφορετική υφή σε έναν κατά τ' άλλα δυναμικότατο δίσκο.

Παρ' όλες τις διαφορές με τους προκατόχους του στους τρόπους εκδήλωσης της προοδευτικότητάς του, το "Back To Where You've Never Been" δεν παύει να αποτελεί μία πολύ αξιόλογη επάνοδο για μία εξίσου αξιόλογη μπάντα, δηλώνοντας ότι το σύγχρονο γαλλικό metal δεν σταματά στους Gojira. Autres temps, autres mœurs...




VIDEO





  • SHARE
  • TWEET