Gazpacho

Δουλευταράδες οι εξαιρετικοί αυτοί Νορβηγοί, δεν επαναπαύονται και συνεχίζουν να προκαλούν την προοδευτική και μη μουσική κοινότητα να τους ανακαλύψει, προσφέροντας κάθε φορά και ένα νέο ολοκληρωμένο έργο τους, το οποίο βρίθει ποιότητος και μελωδίας. Συγκεκριμένα, οι Gazpacho έχουν πλέον δώσει τα διαπιστευτήριά τους και έχουν να επιδείξουν μερικούς σημαντικούς δίσκους για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού προοδευτικού και πειραματικού ήχου, άρα κάθε νέα τους κυκλοφορία είναι ένα νέο κεφάλαιο ενός σημαντικού πια γκρουπ που θέτει τις εξελίξεις και κερδίζει συνεχώς έδαφος. Παρ' όλα αυτά, στα πλαίσια μιας περισσότερο υπόγειας διαδρομής, χωρίς τα φώτα καλλιτεχνών που γνωρίζουν την προβολή που τους αναλογεί, οι Gazpacho ασχολούνται με την μοναδικότητα της μουσικής του και δύνανται πλέον να ισχυριστούν ότι οι μέντορες Marillion θα μπορούσαν να είναι ιδιαιτέρως περήφανοι.

Με λιγότερες ενδείξεις και επιρροές (αν και πάντα παρούσες) της μεγάλης των Marillion και neo-prog σχολής, οι Νορβηγοί εδώ και αρκετούς δίσκους πια έχουν χαράξει το δικό τους προσωπικό μονοπάτι και ήχο, άλλοτε με μινιμαλιστικές διαθέσεις, άλλοτε με εξαιρετικά ποικιλόμορφες εκτάσεις στις συνθέσεις τους, αλλά πάντοτε η μελωδία και οι χαρακτηριστικές ερμηνείες του Jan Henrik Ohme αποτελούν τον οδηγό στην πανέμορφη δισκογραφική τους περιπέτεια. Έτσι λοιπόν και στο "Molok", ακόμα ένα θεματολογικό άλμπουμ, οι Gazpacho έχουν τον απόλυτο έλεγχο της δημιουργίας τους και παραμένουν φιλόδοξοι και εκλεκτικοί προσθέτοντας νέες τάσεις και εκφάνσεις στον ήχο τους. Η θεματολογία του "Molok" έχει να κάνει εν ολίγοις με την ιδέα της σύγκρουσης των ιδεών μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, μέσα από την οπτική ενός τύπου κατά τη δεκαετία του 1920, οποίος κατασκευάζει μια μηχανή με το όνομα Molok και υπολογίζει το παρελθόν και το μέλλον. Έτσι λοιπόν, οι Νορβηγοί πλαισιώνουν την εξιστόρησή τους σε ένα γνώριμο και οικείο μουσικό περιτύλιγμα από συνθέσεις που αναδιπλώνουν την μοναδικότητά τους και συνειρμικά διασταυρώνονται με δίσκους σαν το προηγηθέν "Demon" ή το "Night" και το "March Of Ghosts". Όλα τους τα άλμπουμ σημαντικά για την εξέλιξή τους και σχετικά εγγύτερα προς το αριστουργηματικό "Tick, Tock".

Αφού λοιπόν δίνουν έμφαση στη μελωδία και στις αιθέριες ερμηνείες, οι Gazpacho εξαρχής δηλώνουν τις προθέσεις τους και παρουσιάζουν το νέο τους άλμπουμ μέσα από το "Park Bench" και το "The Master's Voice" με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να προσδιορίζουν το μονοπάτι προς τις επόμενες συνθέσεις και την «παλιομοδίτικη» αισθητική σε συνάρτηση και με την εξιστόρηση που ανάγεται στα '20s. Το βιολί δίνει το παρόν φυσικά, σήμα κατατεθέν στη δισκογραφία των Gazpacho, αλλά και η εμφάνιση παραδοσιακών οργάνων στο "Bela Kiss" έχει και μια πιο μεσογειακή αύρα στις μουσικές επιρροές της μπάντας και διαχωρίζει το ambient στοιχείο που προηγείται και ακολουθεί. Επίσης στο "ABC", χαρακτηριστική σύνθεση με μια πιο pop απόληξη, οι Νορβηγοί ισορροπούν με τον καλύτερο τρόπο τις πάντα Marillion επιρροές, με τις εν καιρώ πειραματικές τους τάσεις. Η ευκολία με την οποία οι Gazpacho χαρίζουν στα κομμάτια τους την προοδευτική τους ιδιότητα, με ατμοσφαιρικές επιρροές, χορωδία, αλλά και όργανα όπως το μαντολίνο, είναι προφανέστατα εκείνη που τους προσφέρει την ευκαιρία να μεγαλουργούν σε συνθετικό επίπεδο και να παραμένουν ενδιαφέροντες και δημιουργικοί. Η τεχνική, παρούσα ως είθισται σε prog rock και neo prog κυκλοφορίες, αλλά δεν αποτελεί αυτοσκοπό και η ένταση με την οποία τα κομμάτια αναδιπλώνονται, βασίζονται κυρίως στις μελωδικές εξάρσεις των πλήκτρων και των εξαιρετικών κιθαριστικών σόλο.

Συνολικά, το "Molok" ακολουθεί την φυσική πορεία της δισκογραφίας των Gazpacho, οι οποίοι εντυπωσιάζουν με την συνέπεια και την ποιοτική τους σταθερά, δημιουργούν άλμπουμ - καλλιτεχνήματα και δείχνουν συνειδητοποιημένοι με την τωρινή τους κατάσταση στο σύγχρονο προοδευτικό rock εν γένει. Αν αποτελούν ακόμα ένα από τα κρυμμένα μυστικά του ήχου, παρ' όλους τους δισκογραφικούς τους θριάμβους, αυτό είναι κάτι που η απαιτητική τους μουσική και θεματολογική εξερεύνησή τους δεν θα βρει έδαφος για να ενταχθεί σε ευρύτερους χώρους. Όπως και να 'χει, οι Gazpacho συνεχίζουν προσφέρουν απλόχερα άλμπουμ προορισμένα να φιγουράρουν σε αξιολογικές λίστες προτάσεων γύρω από το σύγχρονο prog rock.