El Doom & The Born Electric

Από όποια μεριά και να το κοιτάξω, πραγματικά είμαι ανήμπορος να βρω έστω και ένα αμελητέο ψεγάδι εδώ πέρα. Λένε ότι η μουσική βιομηχανία πεθαίνει... Καλό ψόφο να 'χει της ευχόμαστε και είθε να ξεψυχάει επ' αόριστον, καθώς εμείς θα σκοντάφτουμε πάνω σε ένα συγκρότημα βετεράνων της νορβηγικής σκηνής που φέρει το περίεργο όνομα El Doom & The Born Electric και θα παθαίνουμε ταράκουλο, κοκομπλόκο και λοιπές αδόκιμες λέξεις, η συνισταμένη των οποίων είναι η εξής: Έκπληξη, θαυμασμός, πώρωση, κόλλημα... Με οιαδήποτε σειρά αυτά κάνουν την εμφάνισή τους.

Αν και ο σωστός όρος να περιγράψουμε τη μουσική που έχουμε εδώ πέρα είναι heavy prog, αυτό ακριβώς έχουμε εδώ πέρα, εντούτοις δε θα τον χρησιμοποιήσουμε γιατί θα δώσει λανθασμένη εντύπωση σε όποιον δεν άκουσε (ακόμα) το δίσκο. Πριν προχωρήσουμε στην αποσύνθεση εκ των ων συνετέθη, θα επισημάνουμε τα στοιχεία που ανεβάζουν τη μουσική λίμπιντο ακρόαση με την ακρόαση: α) Ένας από τους  πωρωτικότερους συνδυασμούς Mellotron/Hammond με βαριά ηλεκτρική κιθάρα που έχουμε ακούσει ποτέ. β) Υπερ-ευφυή δαιδαλώδη riffs. γ) Χαρακτηριστικότατη φωνή που ενισχύει το ψυχεδελικό στοιχείο του δίσκου, ειδικά όταν φιλτράρεται για να ακούγεται με ηχώ.

Τα δύο πρώτα κομμάτια δεν αφήνουν ουδέν περιθώριο. Σε κολλούν στον τοίχο με τις εξωγήινες καταιγιστικές κιθάρες, το progressive drumming και τους γρήγορους ρυθμούς, τους γρηγορότερους που υπάρχουν στο δίσκο. Αν δεν αξίζει το εναρκτήριο riff του "It's Electric" να προσκυνείται από τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που «τελειώνει» με Mastodon, τότε δεν ξέρω ποιο θα άξιζε. Έπειτα αρχίζουν τα παιχνίδια με τις μελωδίες. Ο ήχος εξακολουθεί να είναι heavy και 70s ενώ ο Ole Petter «El Doom» Andreassen, ο ιθύνοντας νους της μπάντας, κάνει παθιασμένες και πανέξυπνες ερμηνείες, όντας ταυτόχρονα ψυχεδελικός και πιασάρικος. Τρανή απόδειξη το άμεσα ερωτεύσιμο "The Hook" και το ανεβαστικό, σχεδόν χορευτικό, "Subtle As A Shithouse". Το κλείσιμο του δίσκου θα είναι εξαιρετικά βαρύ, αργόσυρτο και doom metal καθώς οι El Doom & The Born Electric σηκώνουν ερυθρή σημαία... Τελειότητες.

Όχι, μην τους βάλετε το status «hot prospect for the future». Εγώ ήδη έχω καπαρώσει για αυτούς θέση στην πρώτη πεντάδα μου για τη χρονιά - και αν βγω ψεύτης θα σημαίνει ότι το 2012 θα έχει ξεπεράσει τους ήδη εξαιρετικούς προκατόχους του. Η εξυπνάδα των Burst, η ατμόσφαιρα των Opeth, η άμεση τραχύτητα των Mastodon, τα σύννεφα των St. Vitus, οι retro ήχοι των πρώιμων Deep Purple, οι πειραματισμοί των King Crimson... Η Νορβηγία...