Eclipse

Armageddonize

Frontiers (2015)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 20/02/2015
Το "Armageddonize" είναι απ' τα καλύτερα rock άλμπουμ που θα ακούσεις φέτος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Αν η ανάβαση στην κορυφή είναι δύσκολη, τότε το να μείνεις εκεί είναι ακόμα δυσκολότερο. Κλισέ, αλλά αλήθεια. Οι Eclipse με σταθερά βήματα, έφτασαν το 2012, με τον τέταρτο τους δίσκο, "Bleed And Scream", να θεωρούνται ένα εκ των κορυφαίων σχημάτων στο είδος τους. Το εν λόγω άλμπουμ επιβεβαίωσε ό,τι φαίνονταν και στα προηγούμενά, δηλαδή την τρομερή τους αίσθηση για καλές μελωδίες, ωραίους στίχους και μοντέρνα συνθετική προσέγγιση.

Όσο κι αν υπήρχαν ενδείξεις πάντως, σίγουρα οι Σουηδοί τάραξαν για τα καλά τα νερά στην melodic rock σκηνή, πριν τρία χρόνια. Έφεραν στο «παιχνίδι» σοβαρούς στίχους, ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις, δυναμικές κιθάρες και μία αβίαστα σύγχρονη ηχητική διάσταση. Ουσιαστικά, έδωσαν πνοή στον κατά πολύ κορεσμένο χώρο του μελωδικού σκληρού ήχου. Απέδειξαν πως το εν λόγω είδος έχει και παρόν και μέλλον και πως όσοι αναμασάνε χιλιοακουσμένες ιδέες ή έχουν επαναπαυτεί ή απλά δεν το 'χουν.

Ήρθε η ώρα λοιπόν, να ακούσουμε το νέο πόνημα του συγκροτήματος. Πού το πας μετά από το καλύτερό σου άλμπουμ; Δύσκολα τα πράγματα σίγουρα για τον πολυμήχανο Erik Martensson και την παρέα του. Το "Armageddonize" δεν αργεί όμως να μας βάλει στη θέση μας, διαλύοντας κάθε επιφύλαξη. Οι τύποι ξέρουν τι κάνουν. Το εναρκτήριο "I Don't Wanna Say I'm Sorry" «μυρίζει» από χιλιόμετρα μια μπάντα που έχει φτάσει στο peak της και παράγει με άνεση κομμάτια που άλλοι πασχίζουν να δημιουργήσουν με αντιγραφή στην αντιγραφή. Η συνέχεια δεν θα ήταν δυνατό να διαφέρει.

Στα έντεκα τραγούδια του εν λόγω δίσκου, οι Eclipse παρουσιάζουν ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει το σημερινό melodic rock. Πρώτα απ' όλα, θα βρεις τα επιβεβλημένα «πιασάρικα» κομμάτια. Το "I Don't Wanna Say I'm Sorry", που αναφέρθηκε παραπάνω, το single "Stand On Your Feet", το "Caught Up In The Rush" και το "Breakdown", για παράδειγμα, τα οποία με τις μαεστρικά δομημένες ενορχηστρώσεις, τον φοβερό ήχο και τα κολλητικά ρεφρέν τους και δεν θα σε αφήσουν να πάρεις ανάσα. Μιλώντας για ρεφρέν, ο Martensson αποδεικνύει εδώ γιατί η Frontiers τον κυνηγάει για κάθε της project. Στο "Armageddonize" θα βρεις τα καλύτερα ρεφρέν των τελευταίων χρόνων, μαζί με πανέμορφες μελωδίες. "Live Like I'm Dying", "One Life-My Life" και "The Storm" αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα, με το τελευταίο να μην το χορταίνεις ούτε όταν το ξανακούς ως ακουστικό bonus track στο τέλος.

Το βασικότερο σημείο που κάνει τους Σουηδούς να ξεχωρίζουν όμως, είναι η ζηλευτή δεξιοτεχνία με την οποία ακροβατούν και πάλι ανάμεσα στον πιο βαρύ και στον πιο μελωδικό ήχο. Τραγούδια όπως τα "Wide Open", "Blood Enemies" και "Love Bites" θα μπορούσαν σε λιγότερο ταλαντούχα χέρια να ηχούν είτε πολύ «φλώρικα» είτε πολύ «φασαριόζικα», αλλά στην προκειμένη περίπτωση τόσο η αψεγάδιαστη παραγωγή όσο φυσικά και οι καλοδουλεμένες τους συνθέσεις, τα καταστούν υποδείγματα μελωδικού σκληρού ήχου.

Μετά απ' όλα αυτά, το μόνο που μπορώ να συμπεράνω, είναι πως οι είναι πως οι Eclipse είναι φτιαγμένοι για τα δύσκολα. Με την τελευταία τους δουλειά κατάφεραν το (θεωρητικά) ακατόρθωτο. Όχι μόνο έφτασαν τα επίπεδα του προηγούμενου εξαιρετικού δίσκου τους, αλλά τα ξεπέρασαν. Το "Armageddonize" είναι, πολύ απλά, απ' τα καλύτερα rock άλμπουμ που θα ακούσεις φέτος.
  • SHARE
  • TWEET