Dublin Death Patrol

Σε τι διαφέρει τελικά ένα τσούρμο μουσικών και μία κανονική μπάντα; Συνήθως οι διαφορές δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, ωστόσο οι Dublin Death Patrol αποτελούν μία απ' τις περιπτώσεις που η πρώτη περιγραφή ταιριάζει καλύτερα από τη δεύτερη, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Καταρχάς, πρόκειται εκ των πραγμάτων για project, κινητήριοι άξονες του οποίου είναι οι Chuck Billy και 'Zetro' Souza, ενώ στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται τα δύο αδέρφια του πρώτου, Eddie (πρώην Vio-Lence) και Andy, καθώς και ο αδερφός του δεύτερου, John. Επίσης, στις τάξεις τους διακρίνεται ο μπασίστας των Lääz Rockit, Willy Lange, καθώς και το γεγονός ότι η μπάντα αριθμεί -ούτε λίγο ούτε πολύ- έντεκα μέλη. Επομένως, τα καλούπια των Dublin Death Patrol εκ πρώτοις δεν συμφωνούν μ’ αυτά μιας κανονικής μπάντας.

Δεδομένης της μορφής του πρότερου βίου των περισσότερων μελών, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι το πεδίο δράσης της ένωσής τους μένει προσηλωμένο στις ρίζες του thrash του Bay Area, εκεί όπου πολλοί από αυτούς διέπρεψαν με τα κανονικά τους συγκροτήματα. Όπως στο ντεμπούτο της, "DDP 4 Life" (για το οποίο θα ήταν υπέρμετρη εκτίμηση αν λέγαμε απλώς ότι πέρασε απαρατήρητο), έτσι και στο φετινό "Death Sentence", η εντεκάδα από την Καλιφόρνια πασχίζει να ισορροπήσει μεταξύ παραδοσιακού και μοντέρνου thrash, με το αποτέλεσμα να μην δικαιώνει τις προσπάθειές της σε καμία περίπτωση.

Αναπόφευκτα, οι περισσότερες συγκρίσεις που θα γίνουν θα έχουν για αντικείμενά τους τις δουλειές των δύο τραγουδιστών με τους Testament και τους Exodus, διατηρώντας κατ' επέκταση μία πλειάδα χαρακτηριστικών του ήχου της σκηνής. Το ενδιαφέρον περιορίζεται στις εναλλαγές των δύο πρωταγωνιστών που υπάρχουν σε κάθε τραγούδι ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο μοτίβο, όπου ο Billy αναλαμβάνει ως επί το πλείστον τα growls που θυμίζουν τις επιδόσεις του επί εποχής "Demonic", ενώ ο ρόλος του Souza περιλαμβάνει τα χαρακτηριστικά του υψίσυχνα γρυλίσματα.

Δυστυχώς, κάπου εκεί τελειώνουν και τα προτερήματα του δίσκου, αφού οι συνθέσεις δεν καταφέρνουν να παρουσιάσουν κάτι ιδιαίτερο. Στην ουσία, η πορεία από το εναρκτήριο "Mind Sewn Shut" και μετά είναι φθίνουσα με σταθερό ρυθμό, με την επόμενη αξιόλογη στιγμή να έρχεται στο κλείσιμο του δίσκου με τις punk καταβολές του "Butcher Baby". Ενδιάμεσα θα βρούμε καλοπαιγμένο μεν thrash, που όμως δεν ξεφεύγει σε κανένα σημείο από τα τετριμμένα, τη στιγμή που η παρουσία τεσσάρων κιθαριστών, τριών μπασιστών και δύο drummer δεν γίνεται αντιληπτή επ' ουδενί λόγω.

Ωστόσο, αν ως μοναδικό συγκριτικό κριτήριο ληφθεί η πρώτη τους δουλειά, οι Dublin Death Patrol κάνουν ένα ανεπαίσθητα μικρό βήμα βελτίωσης με το "Death Sentence", όχι όμως τόσο ώστε να διακριθούν μέσα στον κυκεώνα της σημερινής thrash σκηνής. Εν τέλει, επιβεβαιώνουν τη λαϊκή ρήση, κατά την οποία «οι μεγάλοι παίχτες δεν φτιάχνουν απαραίτητα καλή ομάδα».